All posts by peter

07 Dag/Day 7 – Euskirchen – Remagen – km 507

DSC_0307Weer een rustig dagje maar het weer was niet rustig. Om 9 uur stonden we buiten met de fietsen gepakt. Meteen begon het te spetteren – en bleek er een regenjack onderin de bagage te zitten. Ompakken dus. Toen moesten we de weg nog vinden de stad uit – ook even zoeken. Toen nog even langs de apotheek – uiteindelijk was het 10:15 uur toen we onderweg waren.
De aanwijzingen van de vriendelijke man in het hotel waren niet erg duidelijk, met als gevolg een paar km fout rijden in de regen. Vriendelijke fietser stopte en wees ons de goede weg – eerst een flink stuk terug. Daar kamen we een clubje fietsers tegen die wel even met ons mee zouden rijden. Zo kwamen we perfect weer op de goede route terecht, maar met zo’n aanhoudende regen die alles door en door nat maakt. Kopje koffie en een broodje bij een vriendelijke bakker – mooie route, maar met een hoog onderwatergevoel, over rustige weggetjes en fietspaden.
Doorgeregend gestopt bij een stationsrestauratie van een stationnetje waar volgens mij eens per maand een trein stopt, als de eerste van de maand op een zondag valt. Koffie, cola, patat, braadworst (ja, we zijn in Duitsland) en kip. Vandaar regen regen spetter splash het bos in, en de weg begon te stijgen. We gaan nog net even door een uitloper van de Eifel, met stevige, en kilometers lange klimmetjes. Maar één lichtpuntje, de zon schijnt weer. Uitgeklommen begint de afdaling, steil en kilometers lang, met van die heuse haarspeldbochten, en beneden aan stonden we heel onverwacht toch nog aan het fietspad langs de Rijn.
Een paar kilometertjes fietsen brachten ons in Remagen, en dat zag er allemaal zo leuk uit dat we besloten niet verder te rijden.
Hier zitten we dus, na het eten, aan een tafeltje en werken de mail en de weblog bij.
We hebben overwogen om van Remagen een lijndienst boot te nemen naar Bingen – zo’n 111 km, wel lekker luxe en relaxed natuurlijk, maar we gaan toch maar fietsen, in de hoop op beter weer. Maar oogjes dicht en snaveltjes toe, dat horen jullie morgen.

None o’clock saw us outside ready to mount our bikes. Then the first raindrops fell, and one of the rainjackets was hidden deep inside one of the rear panniers. Digging it out took some time, after which we also had to do some shopping at the chemist’s in a pedestrian area, which meant a walk with the bikes, and back.
After that we rode out of town and followed the friendly hote man’s directions, which sent us the wrong way. By then it had started to rain for real. A pssding cyclists told us how to get on the right track, which meant cycling back for a few kms. There we were met by a group of cyclists who asked us where we wanted to go and told us to follow them.
It must have been quite a nice trip, on quiet country roads and cycle tracks, if it weren’t for the high underwater quality of it all. At a baker’s we had a cup of coffee and a sandwich, and a few miles further down the road we stopped at a waitingroom/restaurant of a little station where, if I understood it right, stop once every month if the first of the month is on a Sunday.
From there our route took us through a forest, and the foothills of the Eifel, making for a couple of stiff, and long climbs, only to take us down a steep descent until we got to the cycle track along the River Rhine. A few more kms took us to Remagen, which we liked so much we decided to stay here for the night. After a pleasant walk along the Rhine promenade and a meal in our hotel, we hope to get this posted all right, as the internet connection they have here is the shakiest one in the Northern Hemisphere.

06 – Day/Dag 6 Jülich – Euskirchen – km 452

Heet van de naald, vanuit een soort eetcafé in Zülpich – de fiets staat bij de fietsenmaker. Wij eten hier een hapje terwijl de fietsenmaker zich over mijn derailleur ontfermt.
Bij Düren verlieten we de Roer, fietsten langs een mooi kasteel waar je heel lekker iets kunt eten en drinken, als je tenminste niet op maandag komt. Na het ongastvrije kasteel bekeken te hebben (van de buitenkant) kwam meteen de eerste serieuze helling – 9% – en bleek mijn derailleur ontregeld zodat de lage versnellingen het niet deden. Dat was even flink op de trappers staan.
Daarna volgde een redelijk saai stuk tussen landerijen tot we bij een afgesloten weg kwamen. Fietsbordjes naar Zülpich gevolgd, die de weg goed wezen tot ze op waren en we op een kruispunt stonden en geen idee welke kant het uit was. Een vriendelijke chauffeur van een grote bestelwagen wees ons de weg – twijfelde toen of er langs het stuk grote weg wel een fietspad was en zei: ‘Ach.leg die fietsen maar achterin. Ik zet jullie wel af in het centrum van de stad. 10 minuten later, en een heel verhaal over hoe het is om als Roemeen in Duitsland te leven verder, stapten we in Zülpich uit, vlak bij de fietsenmaker die we ook nodig hadden.
Het probleem van een Roemeen in Duitsland in een notedop: In Duitsland ben je een vervelende buitenlander en in Roemenie ben je vast en zeker zo’n Duitse Nazi.
Al zullen we er niet veel van zien, Zülpich is een beetje een must voor Romegangers. Veel Romeinse overblijfselen hier. Als je het even googlet weet je er veel meer dan ik van. Zo zie je maar, om iets te weten te komen moest je vroeger op reis gaan, en nu even googelen, dan kom jij iets te weten en Google alles over jou.

IMG_0084red

DSC_0294red

De bagage van de fietsen bij het hotel…

We hebben inmiddels besloten nog door te fietsen naar Euskirchen als de fiets weer rijklaar is. Vandaar misschien nog wat meer bespiegelingen en overwegingen.

En daar zijn we dus. goed dat mijn derailleur gemaakt is – helling van 11% was ika nders niet opgekomen.
Het Regent Hotel was moeilijk te vinden, maar een vriendelijke dame liep en fietste met ons mee omdat het te moeilijk was om uit te leggen. Vandaag was de dag van behulpzame mensen.

DSC_0281red

When (If) we get to Rome, we won’t get our you’ve-done-it-certificates, we cheated. Georgette feeling a lot better we left Jülich at 9:15 and continued our trip along the Rur. Pretty much the same as Saturday, a quiet cycle track along the river, until we got to Düren where we left the Rur. We cycled along a castle where we were going to have lunch in a cafe – the place to go according to our guidebook. Montag Ruhetag – not so on Mondays. Then we got to the first 9% serious slope, a good way to find out that my gears where out of order. That’s why we are here in this café in Zülpich, where we were dropped by a driver of a small lorry who hd picked us up at a crossroads where we were trying to find out which of the three possible choices was the right one. We had run into a closed road and followed the signs to Zülpich, but they had run out of signs. The lorry driver said it was too complicated to explain how to get there on a bicycle, but it was very simple by car, so we lifted the bikes into the van and ten minutes later he dropped us right in the centre of town. On the way he told us what it was like to be a Rumanian living in Germany – in Germany you are a bloody foreigner, and when you go back to Rumania they are sure you must be one of those $%^#**&^!! Nazis.
Time to pay the bill here and go and see if the bike repair man has fixed my gears.
We have decided to do another 16 kms (10 miles) to Euskirchen and call it a day there.

And now we have arrived there. Good thing I had my bike repaired – otherwise the 11 % slope on the way would have been too much. In Euskirchen a kind lady walked/cycled with us to the hotel in the city ventre as it was too complicted to explain how to get there. This was the day of helpful people.

05 – Dag/Day 5 Jülich

DSC_0246

DSC_0248

DSC_0252

DSC_0253

DSC_0257

DSC_0258

DSC_0264

DSC_026105 Dag/Day 5 Jülich

Zondag-rustdag in Jülich. En natuurlijk houden wij de rustdag in ere, vooral ook omdat Georgette nog een paar dagen antibiotica moet slikken die niet zo goed vallen, en omdat de regen vanmorgen wel viel, hebben we besloten vandaag ook de fietsen rust te gunnen. Dat is niet zo’n erge straf in een geriefelijk hotel in het centrum van de stad. Vanmiddag scheen de zon even en hebben we de binnenstad wat verkend. Een typische Duitse stad met gebouwen die er soms wat ouder uitzien, maar het niet zijn omdat ze allemaal na de laatste oorlog gebouwd zijn.
Voor een zondag zijn er veel mensen op straat, en zitten de terrasjes aardig vol.

Jülich is zo’n stad met een bewogen geschiedenis – welke stad eigenlijk niet. De oudste resten zijn hoofdzakelijk Romeins, hoewel er nog sporen zijn van vroegere verdedigingswerken. In de Romeinse tijd was het een belangrijk centrum, vooral ook door zijn strategische ligging aan de Roer. Nadat de Romeinen het hier voor gezien hielden eind vijfde eeuw bleef Jülich een machtscentrum, niet in het minst door de uitgebreide verdedigingswerken. En zo verder – Wikipedia weet er van alles van: http://de.wikipedia.org/wiki/J%C3%BClich

Thou shalt not ride thy bikes on Sunday. I’m not sure who that quote is by, but he or she must have been right. As Georgette does not take well to the antibiotics she has to take until Tuesday, and it was raining, we decided to take it easy ourselves and give our bikes a holiday.
When the rain stopped we took a stroll through the streets of Jülich and had a tea/coffee during the half our or so of sunshine we had today.
Although almost all of the buildings are new, Jülich is rather an old town. There are some Roman remains and traces of earlier fortifications.
In Roman days it was an important Roman settlement. After the Romans left at the end of the 5th century, Jülich remained a centre of power for quite a long time because of its strategic position on the river Rur and its extensive fortifications. If you want to read more, wiki knows it all.

The weather might be slightly better tomorrow – it depends on which weather station you believe.

04 Day/DAG 4 – Arcen (NL) > Jülich (D) km 399

DSC_0226

DSC_0222

DSC_0234kleinOm precies 9 uur reden van het tuinpad af, weer richting Arcen om de laatste kilometers in Nederland af te leggen. Langs de Maas naar Venlo – daar over de brug naar Blerick en verder door het Limburgse land naar het veerpontje in Kessel. Een uurtje later zaten we vlakbij het terrasje waar we twee jaar geleden op weg naar les Saintes Maries de la Mer de volgende etappes van de route uitstippelden. Dat deden we nu ook, in al even mooi zonnig weer. Maar de buienradar had het niet goed met ons voor = later op de dag regen op ons pad!!

Vanuit Roermond volgde we de Roer, in Nederland op afstand, in Duitsland langs het onverharde fietspad dat met enkele onderbrekingen naar Jülich leidt.

Jülich kan zo’n beetje in het Guinness Book of Records voor de mate waarin het in Wereldoorlog II verwoest is. De waanzin van de oorlog! Het plan om de stad maar in ruïnes te laten liggen als een soort memorial monument is maar niet uitgevoerd.

Toen we Jülich binnenreden begon het inderdaad te regenen – en dat doet het nu nog. Wij zitten 1-hoog en helemaal droog op een hotelkamer en gaan als dit uitgetypt is de oogjes luiken. Dat hebben we wel verdiend, vinden we zelf.

—–

Nine o’ clock sharp we got on our bikes and started the last leg in the Netherlands. We met lots of people on the road dressed up in silly orange dresses and shirts, and it seems that some unemployed member of the house of Orange is celebrating his birthday tomorrow (the 27th). This fellow, by the way seems to be enjoying higher unemployment benefits than the average homeless or unemplyed citizen which seems to prove that social equality is a thing of a far too distant future.

We had lunch on a terrace in Roermond, next to the place were we had lunch two years ago on the way to Les Saintes Maries de la Mer. The weather was just as fine as it was then, only the forecast for the rest of the day (and tomorrow) was rather wet inclined  – and indeed, as we rode into Jülich where we are spending the night it started to rain, and more is expected for tomorrow.

From the border to Jülich we followed the river Rur, most of the way on a unpaved cycle track.

Jülich seems to qualify for a Guinness Book of Records entry as on of the most thoroughly destroyed towns in World War II. There was a plan to leave it that way and let the ruins serve as a memorial to the dead and a warning against the utmost insanity of war, but they decided against it and rebuilt the town.

03 Dag/Day 3 – Beuningen – Arcen km 290

Even kort , op mijn iPhone vanaf een terras in Arcen. Late en langzame start. Door Nijmegen – fietsbordjes daar zo geplaatst dat je een doctoraal bordjeskunde moet hebben om er wijs uit te worden.  Nijmegen > Groesbeek >  Gennep – toch wel wat leuke klimmetjes. Iemand raadde ons een alternatieve route > Gennep aan. Heel erg mooi. Gennep > Afferden> Arcen inclusief 2 pontjes over de Maas.  Slingerende weggetjes – relaxed – soms wel even zoeken. Echt onthaastend.  Het eten komt er aan. Morgen verder.

Jülich (D) – nu even wat meer tijd en een goed werkende internet verbinding. Short-cuts make long detours. De route vanaf Nijmegen die we namen is inderdaad zo’n 10 km korter dan die uit ons routeboekje, maar neemt door het geklim en zo nu en dan gezoek meer tijd dan het langere alternatief.

Zo nu en dan kruisten we bekende plekjes van het Pieterpad zo 10 jaar geleden.

Het overnachtingsadres in Arcen bleek zo’n 2 km buiten het dorp te liggen. Volgens de eigenaresse konden het beste in de Maasparel gaan eten – hebben we gedaan en was redelijk smakelijk. Daarna moesen we onszelf weer naar boven slepen met de fiets – meteen wat aan die surplus calorietjes gedaan.

———

Short cuts make long detours… How true!! On our map we saw a shorter route between Nijmegen and Gennep, so why not take it? The anwer to the why not is that the route in our little book was quite flat and the one we took was not. Opportunity for some much needed training for the Alps later on. We got as far as Arcen, famous for its Castle gardens and its beer. More tomorrow.

02 – Dag/Day 2 Hellendoorn-Beuningen km 216

aDSC_0184 aDSC_0163 aDSC_0155We ontmoetten Theo op weg naar Santiago. Aangezien onze fiets snelheden aardig overeenkwamen, kwamen we elkaar nogal eens tegen, fietsten een eindje op, zaten op een terrasje in de warme Spaanse zon, en namen dan weer afscheid. Aangekomen in Santiago de Compostela kwamen we hem voor de laatste keer tegen, op een terrasje ergens in de stad, met zijn hele familie. Daarna volgde een uitnodiging voor een feestje in Beuningen ter gelegenheid van zijn goed volbrengen van de tocht, waar we natuurlijk naar toe gingen.

Toen bekend werd dat wij langs Nijmegen zouden komen volgde er meteen een uitnodiging om langs te komen, en als dat goed uitkwam te overnachten, en even bij te praten. 5 km voor Beuningen, we hadden er toen 106 km opzitten vanaf Hellendoorn, stond Theo ons op te wachten met zijn fiets, en we reden de laatste kilometers samen naar hun huis. Wat een fantastisch leuke ontmoeting weer na zoveel hjaren, en zoveel bij te praten – Theo en Marian, bedankt.

Van Helendoorn ging het door de bossen naar Holten, met de eerste gelegenheid om wat hellinkjes te proberen. Prachtige route, en prachtig weer. Van Holten naar Deventer, lange rechte, ietwat saaie weg, maar wel even lekker opschieten. Deventer > Zutphen. In Zutphen (50 km) reden we de oude binnenstad door en vonden we een geweldig terras om een broodje te eten.

In Zutphen wees iemand on de touristische route over de IJsseldijk naar Arnhem – toen we zagen dat dat 10 tot 15 km om was hebben we toch de directe weg maar gekozen. Met nog steeds mooi weer naar Arnhem, waar we in het Grand Café bij Musis Sacrem van koffie, een wit wijntje en bitterballen genoten. En toen de laatste kiolometers naar Beuningen.

———-

We met Theo in Spain on our trip to Santiago de Compostela. As our cycling speeds more or less matched we kept running into him on the way, either cycling part of the way together or having a beer on a terrace in the warm Spanish sun. The last time we met Theo was in Santiago de Compostela, where we saw hin on a terrace with his family who had come to meet him at the end of the trip in Santiago. And then we got this invitation to a welcome home party in Beuningen which we went to of course.

When they heard that our trip to Rome would take us to Nijmegen, we got an invitation to stop at their place and if it would come in useful, spend the night there – which we did. It was great to meet again after so many years. We had a wonderful meal together, warm showers and a good night’s rest – and I am typing this after breakfast. Thank you, Theo and Marian, for your great hospitality.

Hellendoorn to Holten  took us through the woods with the first opportunity to try out a few slopes, climbs of just some thirty meters or so, but with the Alps and the mountains in Italy every bit of exercise is welcome. From Holten to Deventer was a long straight cycletrack along the mainroad, good to make some speed.

From Deventer we cycled to Zutphen. We cycled through the quaint streets of the old town and had lunch in the garden of a wonderful restaurant.

From Zutphen to Arnhem, where we had coffee, a glass of wine and some snacks, and saw the weather change. The sky got black and there were some thunderclaps, but fortunatey no rain. As we crossed the River Rhine (which will be with us for a long time to come on this trip) for the first time, and the weather improved.

5 kms before we gor to Beuningen we met Theo waiting there for us on his bicycle, so finding the way to their home turned out to be rather simple.

 

01 – Dag/Day 1 km 104 Leek-Hellendoorn

aDSC_0142aIMG_0075 aDSC_0142 aDSC_0137Alle paaie lei na Rome

Met dank aan Diede hadden we een prachtige eerste dag. Als Diede haar verjaardag niet gevierd had op 21 april waren we op die datum vertrokken en hadden we vreselijk weer gehad.  Nu was het een superdag. We stonden  om 6 uur op en slaagden er op de één of andere manier in om om half negen te vertrekken. Het was een dag van superlatieven. Om 9 uur waren we al in drie provincies geweestL Groningen, Drenthe, Friesland. Als we in dat tempo doorgaan zijn we in no time in Rome. Verder reden we in Friesland langs of liever over het hoogste punt van de provincie (35 m in Appelscha). Kom daar maar eens om in Duitsland, Zwitserland of Italië.

Prachtig weer, velden vol paardebloemen, pinksterbloemen. Ooievaars en andere veelal veel kabaal makende vogels. Mooie route via Fochteloo, Appelscha, Diever, Koekange, Ommen en dan Hellendoorn.

In Ommen sloeg het weer om – regen opeens. Mijn dure regenjack begaf het –  rits wou op wat voor manier dan ook niet dicht. Een paar winkels hadden niet de kwaliteit regenjack die je op zo’n trip nodig hebt, maar toen het kort voor Hellendoorn weer begon te gieten had de rits spijt van zijn slecht gedrag, en hi deed het weer. Weer een paar honderd €€ utgespaard.

Fletcher Hotel Ommen (we hadden nog zo’n goedkope aanbieding Kruidvat-bon) heeft alles wat we nodig hebben: warme douche, internet, heerlijk eten en bedden om een heerlijk lange nacht weer bij te komen van de vermoeienissen. Morgen verder naar Beuningen waar we overnachten bij theo en Marian Willems, Beuningen. Theo ontmoetten we een aantal keren op de tocht der tochten de Camino naar Santiago. En nu dus: welterusten.

All Roads Lead to Rome, and the road to Hellendoorn is one of them. The weather: ok – sunshine most of the day. Wind: moderate but wrong direction. Rain: quite a lof it, but only on the least leg from Ommen to Hellendoorn. The rest of the day: absolutely wonderful – spring is in the air and abundantly so. Count your blessings, they say, but just as we were counting them, passing through ommen, some 18 kms from Hellendoorn the sky gotr black, there was a bit of rumbling and the rain started to fall.

Tomorrow: Beuningen – same sort of distance, and for now: goodnight.

 

naar Rome….

 

We gaan naar Rome fietsen.

En aangezien alle wegen naar Rome schijnen te leiden kunnen we dit keer niet verdwalen. Dat is een mooie gedachte.

Waarom naar Rome?

Omdat je er nog nooit geweest bent? Of omdat de Paus er woont? Of gewoon, zomaar…?

Onze eerste lange fietstocht samen was naar Santiago de Compostela. Ergens in een klein Spaans dorp zat ik op een bankje voor de kerk te wachten. Georgette was even naar binnen gegaan en ik paste op de fietsen. Toen kwam meneer pastoor langs in zijn lange zwarte pastoorskledij. Hij vroeg of ik een pelgrim was, en zonder het antwoord af te wachten hief hij zijn handen ten hemel en sprak een zegen uit. Dat had iets ontroerends, net als het simpele interieur van het kerkje dat ik even later ook kon bekijken.

Wat een anticlimax was de aankomst in Santiago dan. Goud en glitter en rijkdom en duizenden mensen, toeristen, wandelaars, fietsers – pelgrims?

En als je je dan verdiept in de geschiedenis van Santiago – St Jacobus – dan is het eigenlijk een bloedig verhaal, vol veldslagen, onverdraagzaamheid en geweld..

Onze tweede tocht, de North Sea Cycle Route, was niet zo’n pelgrimstocht. Maar ook hier werd je steeds bepaald bij de geschiedenis van het gebied waar je doorheen fietst. En omdat je zo langzaam gaat heb je de tijd het op te merken en erbij stil te staan.

De derde tocht ging naar Les Saintes Maries de la Mer. Dit keer weer een pelgrimsoord waar in het jaar 0 komma zoveel Maria Magdalena en een andere heilige Maria als bootvluchtelingen aan land kwamen om daar liefdevol te worden opgenomen, samen met hun zwarte al even heilige Sara, die ondanks haar heiligheid wel in de crypt staat opgesteld.

En nu dus naar Rome. Ook weer gewoon omdat we dat leuk vinden (nu nog wel, als we over de Alpen aan het ploeteren zijn denken we daar misschien anders over). En verder zien we wel. Eigenlijk is de tocht erheen het doel, en niet zozeer de aankomst in Rome.

Wie daar verder wat over wil lezen moet morgen maar weer eens kijken. De bestemming morgen is nog heel gewoon Hellendoorn.

——-

Later today – it’s past midnight –  we’ll set off on out bicycles, towards Rome.

Why Rome?

When we cycled to Santiago de Compostela it was said that we were pilgrims, and when we got there we got our Pilgrims’ Certificate, and another one when we did the additional 150 kms to Cap Finisterre.

Our second long trip was the North Sea Cycle route, over 5000 kms round the North Sea. Not a Pilgrims’ route, although we did pass through Canterbury and various other places pilgrims and other seekers like to visit.

The third trip took us to Les Saintes Maries de la Mer, in the South of France. It is said that Mary Magdalen and another holy Mary went ashore here as boat refugees and met with a warm welcome, together with their equally saintly black servant Sara. Every year thousands of Roma come to Les Saintes Maries de la Mer, not because of the two Maries but because of the servant Sara, who was put in the crypt of the church, unlike the two Maries who are to be found in the church itself.

So this time it will be Rome – from here to the South of the Netherlands, then Germany, Switzerland and Austria (the Alps), coming down the passes will be great fun, into Italy and on to Rome, with stops in Venice, Ravenna, Assisi. But tomorrow we’ll just try and get as far as Hellendoorn. To be continued.

IMG_7000