Om precies 9 uur reden van het tuinpad af, weer richting Arcen om de laatste kilometers in Nederland af te leggen. Langs de Maas naar Venlo – daar over de brug naar Blerick en verder door het Limburgse land naar het veerpontje in Kessel. Een uurtje later zaten we vlakbij het terrasje waar we twee jaar geleden op weg naar les Saintes Maries de la Mer de volgende etappes van de route uitstippelden. Dat deden we nu ook, in al even mooi zonnig weer. Maar de buienradar had het niet goed met ons voor = later op de dag regen op ons pad!!

Vanuit Roermond volgde we de Roer, in Nederland op afstand, in Duitsland langs het onverharde fietspad dat met enkele onderbrekingen naar Jülich leidt.

Jülich kan zo’n beetje in het Guinness Book of Records voor de mate waarin het in Wereldoorlog II verwoest is. De waanzin van de oorlog! Het plan om de stad maar in ruïnes te laten liggen als een soort memorial monument is maar niet uitgevoerd.

Toen we Jülich binnenreden begon het inderdaad te regenen – en dat doet het nu nog. Wij zitten 1-hoog en helemaal droog op een hotelkamer en gaan als dit uitgetypt is de oogjes luiken. Dat hebben we wel verdiend, vinden we zelf.

—–

Nine o’ clock sharp we got on our bikes and started the last leg in the Netherlands. We met lots of people on the road dressed up in silly orange dresses and shirts, and it seems that some unemployed member of the house of Orange is celebrating his birthday tomorrow (the 27th). This fellow, by the way seems to be enjoying higher unemployment benefits than the average homeless or unemplyed citizen which seems to prove that social equality is a thing of a far too distant future.

We had lunch on a terrace in Roermond, next to the place were we had lunch two years ago on the way to Les Saintes Maries de la Mer. The weather was just as fine as it was then, only the forecast for the rest of the day (and tomorrow) was rather wet inclined  – and indeed, as we rode into Jülich where we are spending the night it started to rain, and more is expected for tomorrow.

From the border to Jülich we followed the river Rur, most of the way on a unpaved cycle track.

Jülich seems to qualify for a Guinness Book of Records entry as on of the most thoroughly destroyed towns in World War II. There was a plan to leave it that way and let the ruins serve as a memorial to the dead and a warning against the utmost insanity of war, but they decided against it and rebuilt the town.