Een dag met wat verkleedpartijen – vertrek in dun geel fietsjack, regen jack aan, en dan weer uit, het wordt wat warmer, dus er gaat nog een fietsshirtje in de tas, toch ook de lange fietsbroek maar uit, en ga zo maar door. Uiteindelijk fietsten we Ribe in met toch weer een spettertje regen.
Er loopt een mooi fietspad van Herning langs de tamelijk drukke weg richting Esbjerg. Maar, zoals dat gaat, houdt het fietspad dan plotseling op en mogen fietsers op een zowat 50 cm brede strook aan de rechterkant van de witte strepen langs de weg fietsen. Petje, of helm, af voor de Noren. Wat een verschil! Als je in Noorwegen langs zo’n weg fietste hielden zowat alle passserende auto’s in en bleven achter je rijden to ze met een brede boog op de andere weghelft om je heen konden. Gebeurde dat niet dan was het vaak een buitenlander. Zo niet in Denemarken. Heel wat auto’s zoeven vlak langs je, vaak zonder dat dat echt nodig is.
Het regende nu lekker, en we stopten om de regenjacks aan te trekken. Na een paar kilometer was de bui voorbij gedreven, en konden we stoppen bij een benzinestation onderweg voor een kopje koffie en een omkleedactie.
Na nog een paar kilometer draaiden we rechtsaf een klein weggetje op, en, zich niets van het weerbericht aantrekkend, verscheen daar plotseling de zon vanachter de wolken. Weer een stop om in zomertenue verder te rijden.
Na een tijdje draaien we weer een wat grotere weg op – gelukkig niet zo druk – en met behulp van de Garmin navigatie en de kaart is het hier en daar ook mogelijk een stukje alternatieve kleinere weg te rijden.
Onderweg viel het op dat we veel beken of riviertjes overstaken met de naam Aa of Å (zoals bij ons bv de Drentse Aa). Vanwaar die naam? Uit wikipedia: “Veel wateren (rivieren, beken, meren) hebben een naam die Aa, Ae, E, Ee, Ie, of IJ in zich hebben. Dit betekende oorspronkelijk gewoon ‘stromend water’ en heeft zijn oorsprong in het Oergermaanse *ahwō- ‘water, rivier’ ook verwant met Latijns aqua en tevens terug te vinden in dialectisch Opperduits Ach(e), Fries ie, Deens, Zweeds en Noors å. In het Nederlands is Aa door betekenisverenging meer specifiek een naam voor riviertjes (of rivierachtige wateren: waterloopen, beekjes) en is het weer Oudfries ē verder vervormd tot Ee, Ie of IJ.”
Om een uur of half zeven rijden we Ribe binnen. We komen nu op bekend terrein – hier fietsten we ook door toen we de North Sea Cycle Route reden, vijf jaar geleden. Nu hebben we gelukkig wat meer tijd in Ribe.
Ribe is de oudste stad van Denemarken. In het oude stadscentrum van Ribe, niet ver van de haven, staat de imposante kathedraal, ondanks de verschillende bouwstijlen een archtectonische eenheid. Heel erg jammer dat we niet de tijd hadden de volgende morgen om te wachten tot de kerk open ging. Als troostprijs hadden we een Bed & Breakfast in een ook al heel oud huis op het kerkplein, een unieke lokatie. Aanrader voor wie ooit die kant op gaat.
Verrassing: de eigenaar van de B&B sprak Nederlands (had drie jaar in Nederland gewoond).
We kregen ook nog een goed advies: als je echt lekker wil eten moet je naar de Sælhunden gaan – klopte helemaal, met een in Denemarken weer betaalbaar flesje wijn het topmaal van deze trip.

————

The weather, as unpredictable as ever, resulted in a multi outfit trip. We left Herning on the cycle track along the main Herning Esbjerg Road. As soon as the cycle track ended and we had to make do with the 50 cm wide strip on the main road it started to rain – time for rain jackets. After a few kms the rain stopped and we stopped at a petrol station for a coffee and a change of jackets. A few more kms, we were just leaving the main road the clouds broke and the sun appeared – time for another change.
This road we were on now was a pleasant undulating minor road.
Later on we were back on a main road, not very busy, but I take my hat off to Norwegian motorists. Whereas Norwegian drivers usually wait behind you until they can overtake safely on the other side of the road (the ones who didn’t in Norway were often foreign cars), many Danes come whizzing past far too close.
We got as far as Ribe today – and Ribe, the oldest town of Denmark, is well worth a visit. There is a magnificent cathedral – unfortunately closed during the hours we were there, but we did have a B&B in an old building in the Church Square. To our surprise our host spoke Dutch.
He suggested we should go to the Sælhunden restaurant, and they did indeed serve the best meal we’ve had so far on this trip, with an in Denmark affordable bottle of wine.

Even kort: mooie route gefietst. De eerste 20 kilometers lang een hoofdweg – wel rustig – wat golvend landschap, dus tamelijk lange hellingen op en af. Dat beviel ons zo goed dat we besloten niet de scenic route te volgen richting Viborg, maar de hoofdweg te blijven volgen. Was goed te doen, en het grootste deel van de weg heer weinig verkeer. Mooie uitzichten op het golvende land van Midden Jutland. Akkers, graan, graan, graan, en verder wat aardappels en een enkel plotje kerstbomen.
Van Viborg naar Herning was een verrassend leuke route -helemaal over een oude spoorweg, dus met eer gelijkmatig klimmen en dalen, soms steekt de route op een spoordijk hoog boven het land een vallei over, waar de weg die verderop loopt eerst naar beneden gaat en dan weer omhoog klimt.
In Herning bleek het hostel een km of drie buiten de stad te liggen, dus voor een hapje eten moesten we weer even fietsen, nu zonder bagage.
In de eettent waar we neerstreken stonden een paar speelautomaten, en een kennelijk verslaafde gokautomaten junk voerde die dingen constant 10 kronen munten; als ze op waren wisselde hij weer een bankbiljet bij de kassa voor een handvol munten.

———-

English version, we owe you two installments: Hirtshals – Støvring and Støvring Herning.
The ferry trip from Bergen to Hirtshals was an interesting experience. From Bergen to Stavanger goes through the fjords once more; the North Sea crossing from Stavanger to Hirtshals is less scenic.
Wine, beer and spirits are affordable on this trip. Two Norwegian couples we sat next to in the cafetaria took advantage of the low priced boozed and filled themselves to the brim, got very drunk indeed, and after that sick and tried to stagger to their cabins. The one who did not make it had to be taken to his cabin in a wheelchair.
From Hirtshals to Støvring. As far as Aalborg it is as flat as a Dutch polder – after Aalborg the climbs started, and the wind which had been so helpful blowing from the north turned against us. We found a room in a motel.
And then today: the first 20 kms we followed the main road instead of the more scenic cycle route. As far as Viborg the country was rather hilly, and progress was a bit slower than we would have liked.
After Viborg we were lucky. The old railway line was converted to a cycle route, making for an almost horizontal cycle track – marvelous, forest, fields, lots of birds, flowers.

Tijd om weer even bij te praten – Nog even over het Jugendstil museum dat we in Ålesund bezochten. De bewering van de juffrouw bij de receptie dat Jugendstil in Ålesund ontstaan was mag met een korreltje zout genomen worden – Jugendstil was al lang populair (en misschien wel op zijn hoogtepunt) toen de grote brand Ålesund in een rokende puinhoop veranderde, en de wederopbouw ter hand werd genomen. Het idee om de stad in Jugendstil te herbouwen was waarschijnlijk mede afkomstig van de buitenlandse hulpverleners, waarbij vooral Keizer Wilhelm van Duitsland een belangrijke rol speelde. Zodra hij hoorde van de brand organiseerde hij hulpkonvooien, en twee dagen na de brand arriveerden de eerste Duitse schepen met hulpgoederen. Het huidige Art Nouveau museum is gevestigd in de voormalige apotheek. Een opvallende presentatie is de tijdmachine. Je stapt een soort lift binnen die je via iconische beelden uit de historie met een sneltreinvaart terugvoert naar het jaar van de brand, 1904. Daarna geeft een geluid- en beeldpresentatie informatie en beelden over de stadsbrand en de wederopbouw van de stad.

7 juli om 00:30 uur stonden we te wachten tot de Hurtigruten boot arriveerde om ons naar Bergen te brengen. Gelukkig hadden we een cabin geboekt – net wat comfortabeler dan de hele nacht op een stoel rondhangen wat ook gekund had. Het was wel even een probleem om in te checken want het computersysteem aan boord werkte niet optimaal en onze boeking was niet bekend.
We hadden wel een email bevestiging gehad, maar die was naar yahoo mail gestuurd en we hadden geen internetverbinding bij de receptie van de boot.
Toen moest ik maar even achter één van de computers van de receptie gaan zitten en mijn mail ophalen en de bevestiging van de boeking uitprinten.
Na wat gedoe lukte dat, en konden we toch genieten van gauw nog een drankje in de bar en een goede nachtrust.

Ergens in de middag de volgende dag kwamen we in Bergen aan. Het hotel dat we daar geboekt hadden was heel goedkoop. Het was zo’n vervallen hotel met veel gasten die vanwege de lage prijs daar semi permanent verbleven, geen ontbijt of ander eten of zo, maar wel een keuken voor de gasten, waar druk gebruik van werd gemaakt door de bewoners. De fiets werd naar de eerste verdieping (dat noemen ze hier de tweede, de eerste is de begane grond) gesleept. Daar zou hij heel veilig staan in een semi afgesloten ruimte. Toen we er de volgende dag langs liepen was hij verdwenen, en niemand wist waarheen. De receptie zou om 10:00 uur open gaan, en daar zouden ze het wel weten, dacht iemand van de schoonmaak. Daar maar op wachten dus; even later kwam ze ons achterna lopen – hij staat in een kamer hoor, dat is beter, die kan afgesloten worden.

Onze kamer was wat klein en matig comfortabel, maar wat wil je ook voor een mini prijsje in Noorwegen?

Een hernieuwde kennismaking met Bergen dus – de vorige keer dat we hier langsfietsten was tijdens de North Sea Cycle Route, 5 jaar geleden in 2010. Prachtig weer was het toen – nu wat minder, hoewel er van de beloofde regen weinig terecht kwam. We liepen even langs de tourist information en toen door de smalle straatjes met gerestaureerde of nieuw nagebouwde houten huisjes. Een betaalbaar restaurant vinden is in Noorwegen niet altijd eenvoudig, we kwamen terecht bij dezelfde Chinees waar we 5 jaar geleden ook aten.

En dan gisteren, woensdag 10/07. Dat was onder meer de dag van de twee Edvards die bepalend zijn geweest voor de Noorse cultuur: Edvard Grieg en Edvard Munch. Om met Grieg te beginnen. Griegs huis is ten zuiden van de Bergen in een mooie omgeving aan de uitloper van een fjord ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Edvard_Grieg_Museum_Troldhaugen ).
Daar wordt iedere dag een lunchconcert gegeven, en bij de tourist information kon je combi kaartjes krijgen voor de bus erheen, het concert en bezoek aan zijn huis en het museum.
Boeiend, jammer dat je dan weer op tijd bij de bus moet zijn. Maar dat had ook wel weer een positief kantje. Bij de ticket kreeg je vrijkaartjes voor de kunstmusea van Bergen, en die bleken ook heel erg de moeite waard.
Maar eerst Grieg – hij was maar een klein schriel mannetje (1 m 52 cm lang). Hij had geluk met zijn afkomst, moeder was een goed pianiste, maar iemand die de jonge Edvard hoorde spelen zei tegen haar: je bent een goede pianiste, maar niet goed genoeg om je zoon les te geven. Grieg ging dus in Duitsland studeren. Hij componeerde zijn muziek in de tijd dat Noorwegen weer net onafhankelijk was, na jaren eerst bij Denemarken gehoord te hebben, en daarna in een unie met Zweden. De jonge Noorse natie had behoefte aan het vinden van niet alleen een politieke maar vooral ook een eigen culturele identiteit. Grieg’s muziek speelde hierin een belangrijke rol.
Het heeft wel iets bijzonders, een pianoconcert horen in een concerthal op de plaats waar de muziek gecomponeerd is, met uitzicht op het tuinhuisje waarin de componist zich terugtrok om aan zijn composities te werken.
Bergen heeft vier KODE (kunst) musea. Drie van de vier waren open, en we hebben de vrijkaartjes goed gebruikt. Het eerste museum gesloten. Het tweede museum was gewijd aan eigentijdse kunst, het derde had vooral Noorse kunst; een belangrijke plaats was ingeruimd voor Edvard Munch (vooral ook bekend van ‘De Schreeuw’, origineel te zien in de Nationalgalleriet in Oslo). In het vierde museum hadden we maar weinig tijd, en we liepen even vlug vlug langs de Picasso’s en andere grote namen.

Een bezoek aan Bergen is niet compleet zonder door de kleine straatjes langs de steile helling te lopen langs de kleine meest houten huizen. De straten haarspelden omhoog, zodat je er met je auto kunt komen (vereist enige manouvreerkunst) en zijn verbonden met trappen. In één van deze straatjes vonden we een Italiaans restaurant met goed smakende pizza’s en zowaar betaalbare Italiaanse wijn.

In het park vlak bij ons hotel was één of ander muziek festiaval aan de gang. De voorbereidingen waren al de hele dag aan de gang, en ‘s avonds ging het los. De decibellen vlogen je om de oren, maar het was kleinschalig genoeg om gezellig te blijven.

En nu (09/07) varen we dus weer, van Bergen naar Hirtshals – we zijn nog onderweg naar de tussenstop Stavanger. Leuke bijkomstigheid van deze tocht is dat we langs allerlei plaatsen komen, nu vanaf het water, waar we in 2010 langs gefietst zijn toen we de North Sea Cycle route reden. Jammer genoeg waren de cabins op toen we de ferry boekten, en moeten we genoegen nemen met een (wel veel goedkopere) ‘air seat.’ Een soort veredelde ligstoel waarin je de nacht kunt doorbrengen en proberen te slapen. We gaan het beleven.

——–

To begin at the end. Right now we’re on the ferry from Bergen to Hirtshals, right now docking in Stavanger. From there we will continue to Hirtshals (DM) – we hope to have a peaceful and sleepy night. The cabins, however, were sold out and we’ll have to make do with a contraption called an air seat, some kind of reclining chair on the top deck.

From Ålesud to Bergen. We got on the overnight Hurtigruten ferry from Å to B at about 00.30 am. There was some kind of mix up as our booking had not been communicated to the reception (problem with their computer system) and we did not have printed tickets. They insisted that we should produce one, and so I had to use one of the reception computers to open my yahoo mail and find the confirmation mail and print it out for them. That solved we had a drink, found our cabin and had a good night’s sleep.

The hotel in Bergen (the cheapest one we could find) proved to be rather a shabby affair, but the people were friendly, and it was cheap, certainly by Norwegian standards. And it was right in the city centre.

The last time we were in Bergen was 5 years ago, when we cycled the North Sea Cycle Route, landed in Bergen (from Shetland) and cycled from there to Kristiansand and on to Oslo. At that time the weather was rather more pleasant and definitely warmer than it is now, although today the sun is shining, some of the time.

Yesterday we visited the Edvard Grieg museum (the house where he used to live and work) and attended a lunch concert, a Grieg piano recital. Listening to this music looking out on the fjord and his little garden cottage where he used to go to work on his compositions, and enjoying the view that inspired him made this concert into something special.
At the end of the concert when we had to take the bus back to the City Centre free admission tickets to the Bergen Art museums were handed out, so in the afternoon we enjoyed expositions of Norwegian and international art.

No visit to Bergen is complete without a walk through the old part of town, steep, narrow streets on the mountainside with old wooden houses. The roads hairpinning up and down for motorized traffic (of which there is very little) and numerous pedestrian stairs to higher levels. In one of these streets we found an Italian restaurant for a modestly prized evening meal, and with, very unusual for Norway, affordable 0.5 l pitchers of red Italian wine.

De stad Ålesund dankt zijn huidige aanzien aan een grote brand die de stad volledig verwoestte in 1904 (check wiki). Het was dus niet meer dan passend dat we vanmorgen toen we het hotel uit liepen grote rookwolken uit de richting van de haven zagen komen, en we getrakteerd werden op een heuse brand, met sirenes, brandweer en al. Er stond een boot(je) in brand dat aan de overkant van het water aan de kade lag.
De brandweer had het vuur redelijk gauw onder controle, en deze ramptoeristen konden dus weer verder lopen.Even later waren we te gast bij tourist Information waar een behulpzame juffrouw voor ons twee veerboten boekte.
De eerste vertrekt hiervandaan vannacht om 01:00 uur en komt morgen om 14:30 aan in Bergen.
Daar blijven we dan twee nachten, want de veerboot naar Hirtshals (Denemarken) voor woensdag was volgeboekt. Maar ach, een extra dagje Bergen is niet echt een straf. We hopen op mooi weer. Donderdag varen we dus weer, deze keer naar Hirtshals, waar we dan vrijdagmorgen aankomen.

Over het weer gesproken. We zijn blij dat we niet vandaag in Hirtshals aankomen. Het regent er stevig en er waait een harde zuid westen wind. Ook vandaag waren we dankbaar dat we hier niet verder hoefden op ons fietsje. Heel veel regen en laaghangende bewolking.
Na de veerboten geregeld te hebben waren er dus eerst twee musea aan de beurt: het Kube Museum (Modern Art) en het Art Nouveau Centre (Art Nouveau, Jugendstil). Toen Ålesund in 1904 was afgebrand moest de stad herbouwd worden. Er is toen een groot aantal gebouwen in Jugendstil gebouwd, reden waarom de stad wel de mooiste stad van Noorwegen genoemd wordt. Het is zeker waar dat de stad in de spectaculaire omgeving van fjorden en bergen aan alle kanten en met al deze mooie gebouwen met reden bijzonder mooi genoemd mag worden.
Toen we het museum uit liepen was het, vergeleken met eerder op de dag, redelijk droog – wel wat miezerige regen, maar het viel zonder paraplu of zuidwester te overleven.
Een goede gelegenheid dus om naar de top van een in de stad gelegen berg te klimmen via de omhoog zigzaggende trappen. Daar boven had je, zelfs met dit grijze weer, een fantastisch uitzicht op Ålesund, een soort Madurodam van deze hoogte, temidden van de fjorden waarin grote en kleinere schepen af en aan voeren.
En nu zitten we in de lobby van het hotel te wachten tot we ons om een uur of 12 (nacht) richting boot gaan begeven (de kade is hier ongeveer 200 m vandaan).

——-

In 1904 Ålesund was completely destroyed by fire, and the town had to be rebuilt from scratch. This resulted in a great many Jugenstil houses being built. The town is said to be the most beautiful Norwegian town.
So it was only fitting that the first thing we were treated to this morning on the way to the tourist information/travel agency was a real fire – a small boat moored on the other side in the harbour. The fire engine arrived and made sure it was only the little boat that was completely burnt out, and not the rest of the town.
After this treat we went to the travel agency where they booked us two ferries, one tonight to Bergen, and the other one on Thursday, from Bergen to Hirtshals (Denmark).
The rest of the day we spent visiting two museums (one for Modern Art and one Art Nouveau) and climbing the many steps up a mountain overlooking the city. Great views from up there, even in this lousy weather (low clouds, rain and if not rain, drizzle).
And now we’re waiting in the hotel lobby until it is time for us to cross the road to the quay where the Hurtigruten boat will arrive at about 12:00 tonight.

Mooie, afwisselende route, mooi weer, veerboten, en een onvindbaar hotel, dat is de samenvatting. Wie de details wil lezen, die volgen hier onder.

Half zeven ging de wekker, want we wilden de veerboot halen. Het resultaat was natuurlijk dat we veel te vroeg bij de afvaartplaats waren en even rust konden nemen.
We waren vandaag aan het eiland-hoppen, met veerboten en een brug. Het tweede stuk van de route voerde langs een rustig weggetje – in Nederland zou het een B-weg zijn of zoiets – zo’n 30 km tot de volgende veerboot. Een schilderachtige route, bloemenbermen, uitzichten over het fjord en de bergen (het wordt eentonig om dit maar steeds weer te schrijven, maar in werkelijkheid zijn de grote verschillen tussen de verschillende eilanden of delen van de weg juist opvallend). Dit was een stukje weg met veel gemene hellinkjes, van zo’n 12% of in sommige gevallen meer. Nooit lang, maar wel goed voor een paar zweetdruppeltjes en even op de trappers staan.
We gingen weer een indrukwekkend hoge brug over (toch wel de specialiteit van de Noren: bruggen en tunnels).
Ook voor de volgende veerboot waren we rijkelijk vroeg: ruim een uur wachten. Dat was niet zo erg: de zon scheen lekker, je kon wat langs het fjord lopen en de bloemen en vergezichten bewonderen.
Van de tweede naar de derde veerboot was ruim 18 km, en die derde veerboot zou na 40 minuten vertrekken, en de volgende dan weer vier uur later. 18 km in 40 minuten, dat haal je natuurlijk nooit in Noorwegen, dachten we. Het begon met een flinke helling, maar daarna daalde de weg geleidelijk, en bleef verder zo goed als horizontaal, naar Noorse begrippen. We konden flink doorrijden, en dachten, misschien halen we het nog ook. Dus flitste er een gele tandem door het Noorse land, en daar zagen we de aanlegplaats van de veerboot al, en de veerboot, een sneldienst die zijn naam eer aandeed. met een vaartje op de kade afstormde, hard remde, twintig seconden bleef liggen om een paar voetgangers aan boord te laten, en toen met dezelfde snelheid er weer vandoor ging. Een paar minuten later stonden we op de verlaten, desolate kade met een wachttijd van vier uur in het vooruitzicht.
Om ons te vermaken verschenen er plotseling een paar auto’s. De inzittenden sprongen eruit, en begaven zich met hengels naar de waterkant, alwaar ze een minuut of vijf verwoed stonden te vissen, één of twee heel kleine visjes vingen, en met dezlefde sneldheid weer in hun auto’s sprongen en er vandoor gingen. Een paar andere viseers die met een camper verschenen waren hielden het iets langer vol, maar ook die verdwenen na niet al te lange tijd met een miezerig visje als beloning voor hun inspanningen.
Na ongeveer twee uur wachten verscheen daar dan toch een veerboot, maar niet de onze – deze ging de verkeerde kant op en zou na twee uur terugkomen in de omgekeerde richting. Georgette vroeg voor alle zekerheid maar eens of dit toch niet de boot naar Ålesund was, en het antwoord was, ‘Nee, we gaan eerst de andere kant op, maar u mag wel vast aan boord komen hoor.’ Het resultaat was dat we voor de prijs van een overtocht naat Ålesund eerst een gratis mini cruise met de sneldiendst hadden naar veel verder gelegen eilandjes, en toen weer terug via onze opstapplaats naar Ålesund.
In Ålesund zouden we naar de camping rijden, 3 km oostelijk van de stad. Dat viel vies tegen, een autoweg waar we niet op mochten rijden, dikke hellingen om overheen te klauteren, en we wilden juist graag een beetje centraal in de stad zitten om dingen te kunnen regelen en de stad te kunnen bekijken. Halverwege dus een hotel gebeld, en die hadden plaats voor een niet al te absurde prijs. Hotel was een beetje moeijk te vinden en de navigatie gaf het een beetje op omdat het adres van het hotel onbekend was. Mensen die ons de weg wezen wisten het ‘ongeveer’ en lieten ons dikke hellingen op sjouwen waar het hotel dus niet was.
En hoe nu verder? Morgen gaat het weer regenen, en de vooruitzichten voor de komende week zijn niet optimaal. We willen morgen dus met de Hurtigruten naar Bergen. En daar moeten we kiezen, via Oslo naar huis (als dat al lukt met de trein naar Oslo) of de veerboot van Bergen naar Hirtshals in Denemarken. Wat het wordt? Wie weet? Wordt vervolgd.

—-

A tale of three ferries, a bridge and a scenic route. We left Molde Camping at about 8 a.m. in order to be in time for the ferry, with the result that we were rather early and had our first rather long wait of the day.
The route to the second ferry took us up and down some pretty steep hills, but the views were stunning and the flowers by the roadside colour- and beautiful.
The second ferry meant another long wait. And then the third one… about 18 kms and we had some fourty minutes to get there, or we would have to wait for over four hours. Needless to say, we didn’t get there on time, but we did see the ferry, some 5 minutes down the road, appear, and disappear.
We were lucky. First there were some fishermen who jumped out of their cars, got their fishing rods out and started fishing vigorously for some five minutes, talking loud enough to scare any fish away, and then jumped into their cars again and disappeared. Some other people who had shown up in a camper lsted a bit longer, but they, too, caught a few very small fish and then got into their camper again and went on their way.
Then a ferry appeared, but it went in the wrong direction – headed for some outlying islands. On the way back it would stop here again. “But you can come on board, no need to wait for us to come back, and you will have a free excursion to the islands on the way to Ålesund.
Ålesund, beautiful Jugendstil town, check it out (wiki) or even better, do go and see it.
The weather is about to change back to rain and rather cooler temperatures – and we won’t wait for it to do so. tomorrow we want to get the Hurtigruten ferry to Bergen, and from there we will see how we get either to Denmark or Germany to embark on the final part of the trip.

Het zag er niet veelbelovend uit – grijze laaghangende bewolking, fris om niet te zeggen een klein beetje koud.
Ontbijt, fiets oppakken, even een paar boodschappen bij de supermarkt waar we langs kwamen – routine.
Het voordeel van met een klim beginnen is dat je meteen warm draait, dat deden we dan ook. Mooie uitzichten over het fjord en een niet al te steile helling zorgden dat het toch een mooie route bleef. We kwamen door wat tunnels – wat een herrie maken auto’s en motoren in zo’n tunnel, het is alsof er een grote goederentrein langsraast.
Een grote brug over, en toen volgde er een mooie route langs een fjord, zonder veel geklim, maar wel met mooi zicht op de besneeuwde toppen van de bergen verderop, en overal langs de weg een zee van bloemen, allerlei soorten en kleuren, met als verrassing zo nu en dan groepjes orchissen er tussen.
En het weer werd steeds maar beter, tot het op het laatst echt lekker warm was en de jacks en de lange broeken uit konden.
En nu wordt dit getypt op de camping van Molde, met uitzicht over het fjord en een hele keten besneeuwde toppen aan de overkant.

—–

It looked rather grey when we got up, and it was rather cold; not the weather we had been promised. The usual routine: breakfast, pack the tent and luggage and put it on the bike, buy some food for on the road and start the climb up the first slope. The reward: great views across the fjord, and flowers along the road, all the time.
After a while the sun appeared and it got really warm. Off with the jackets and the long trousers.
I am tying this, sitting outside in front of the sanitary block at ten o’cloc in the evening, with a great view of the fjord and beyond it a whole range of snowy mountain tops glowing in the evening sun.

Vanmorgen 7 uur ging de wekker, maar de regen op de tent maakte al zoveel lawaai dat je die nauwelijks nodig had om wakker te worden. Blijven liggen was dus maar het beste – een poging de boel op te pakken in de gietregen had betekend dat letterlijk alles doornat zou worden. Hier blijven we dus een dagje. Morgen schijnt het weer beter weer te worden.
Het ontbijt aten we in de keukenruimte, waar vlak bij de ingang nog net plaatswas voor een tafeltje en twee stoelen, met uitzicht op een draaiende wasmachine. Je ogen worden dan als vanzelf naar het bewegende beeld, in dit geval de wasmachine trommel, getrokken. Nou ja, veel boeiender of informatiever zijn de meeste TV programma’s niet.
We gaan nu naar het dorp lopen om wat eten in te slaan; over een uurtje verwachten ze weer veel meer regen. Misschien later meer…

Lekkere temperatuur vanaag – steeds dreigend, donker weer met zo nu en dan een spetter, maar van regen zoals voorspeld wil het maar niet komen.
Het blijkt toch nog anders te zijn, Georgette komt net terug van de tent, en op dat deel van de camping regende het maar hier (50 meter verderop) is het (nog) droog. Uit het raam van de zitkamer hier kun je de regengrens zien lopen.

Vanavond ‘Thais’ gegeten, de massage juffrouw die de vrouw van de eigenaar van de camping blijkt te zijn verzorgt warme maaltijden voor ongeveer €12,50 pp – heel simpel maar smakelijk, de mensen staan in de rij om ze op te halen.

De formule op deze camping is: caravan of camper zo vlak naast een cabin, een soort huisje, geparkeerd dat je droog van de een in de ander kunt overstappen. Bijzonder dus. En allemaal vlak naast elkaar. Wij hebben op het tentveldje nog de meeste ruimte.
Waar overal in Noorwegen betaling mt kaart standaard is, en contant de uitzondering, is het hier anders. Hier gaat alles contant. De eigenaar loopt met een dikke bundel bankbiljetten op zak, en contant geld in een tasje.

—

This morning at seven the alarm tried to wake us but the rain on the tent had already done that. A regular downpour. Trying to pack our things made no sense, so we decided to stay here one more day and went back to sleep.
Right now it’s dry, with more rain forecast for the afternoon, so we’ll use the dry spell to walk up to the village and buy some food.

This has been a grey day – pleasant temperature, very humid, a few drops of rain. Georgette just returned from getting something from the tent, it was raining on that side of the camp site, but not here.

The Thai massage lady, the camping owner’s wife, was this afternoon busy preparing very simple but tasty take away Thai meals at a very reasonable price, certainly for Norwegian standards – people were queuing up to buy them.

Kom je aan op de camping – die staat natuurlijk vol campers, en ook nog drie caravans, en je vraagt je af of er ook plaats is voor tentjes. De receptie zou nog open moeten zijn, je klopt op de deur en doet die open – is daar een Thaise juffrouw iemand een voetmassage aan het geven.
‘Yes, this is reception. You have a tent. You can put it there and there…’ – met een weids armgebaar.
Goed, wij dus kijken waar here and there zijn, en dan komt ze achter ons aan naar buiten lopen, legt uit waar het tentveldje is en heeft adviezen over de tent dicht bij het sanitairgebouw.

Het was weer een bijzondere dag, met een paar eerste keren. Het was de eerste keer dat we buiten gingen ontbijten omdat het lekker weer was. We reden zonder jacks, sjaaltjes, mutsen en in een korte fietsbroek. Allemaal nog niet meegemaakt deze vakantie. Om een uur of twee was het zelfs zo warm dat je bij een klimmetje dacht, het mocht ook wel iets minder warm…

Voor het eerste deel van de rit hadden we de dag ervoor hard gewerkt. De camping lag op ongeveer 200 m hoogte, en onze rit voerde ons eerst naar een plaatsje aan het fjord, zeeniveau dus. Maar toen was het tijd voor de eerste bult. Klimmen naar zo’n 150 meter, en toen weer naar beneden. Daar aangekomen wachtte de veerboot al, en we konden er zo oprijden voor de tien minuten oversteek.

Na de veerboot volgde de weg een tijd lang de kust langs het fjord. Dat betekent niet dat het overal vlak is – vlakke wegen houden ze hier niet zo van.

Na een klein plaatsje met een winkel langs de weg waar we wat te eten en te drinken kochten voerde de weg inderdaad langs een relatief vlak stuk, met mooie uitzichten op het fjord, en de, soms besneeuwde bergen.

Een laatste bult, nog even naar een meter of 180 en toen een laatste afdaling naar de camping, waar we nu (’s avonds 10 uur) in een bloesje buiten zitten terwijl de zon achter de bergen zinkt. Onze tent staat tussen twee picnic tafels – we kunnen kiezen waar het uitzicht het mooiste is.

—————-

The first 25 kms were easy, coasting downhill most of the time back to sea level. Then we had a drink and some lunch (we started rather late as I had to fix a problem with the bike), and it was time for the first serious climb, followed by a descent and a short ferry crossing.
After the crossing the road followed the fjord, at first going up and down all the time.

When we passed a shop we stopped and bought something to eat, which we did in the shade – it was hot! Yes, hot, the very first time this trip.
We had breakfast outside – the first time in 68 days. We cycled in our shorts and just a short sleeved shirt. Definitely the first time this trip. And now I’m typing this sitting outside at a picnic table next to our tent.

And again, it was fantastic scenery, all day long.

And last but not least – they have internet here, only, it doesn’t work, so this might be sent off tomorrow.

Contrast, na stedelijk Trondheim kamperen we op een kleine, heel simpele camping in zeer landelijk gebied. Vamorgen reden we Trondheim uit, en klommen naar zo’n 150 m, om van de top weer geleidelijk naar beneden af te dalen naar het/een fjord. De contouren van het berglandschap volgend, reden we over de schommelende weg langs de oever van het fjord. Dit was de oude hoofdweg (E39). We reden langs de nieuwe E39 die meest hoog boven ons door een serie tunnels kaarsrecht op het doel afging
Het regende, niet ongebruikelijk op deze trip (wie je er ook over spreekt, iedereen klaagt dat dit de record slechtste zomer is sinds tijden. dat schijnt een onderwerp te zijn dat op TV breed wordt uitgemeten).
Vorig jaar hadden ze dan zo’n beetje de mooiste zomer die ze ooit hadden meegemaakt.

Na het fjord begon de weg geleidelijk aan te klimmen, en bijna ongemerkt reden we naar een meter of 70 hoogte. Daarna werd het allemaal wat steiler, en op een gegeven moment klom de weg omhoog naar een 300 m hoge pas.
Vandaar daalden we weer af richting Rindal, waar we terecht kwamen op de meest simpele camping die je je voor kunt stellen. De eigenaar vertelde dat het vroeger een grote, drukke camping was, met meer voozieningen en een restaurant. Sinds ze een nieuwe weg gebouwd hebben komen er bijna geen kampeerders meer, en is het een klein kampeerterrein geworden, met een paar plaatsen voor caravans en tenten. Het restaurant is gesloten. Zijn tweede camping een eindje verderop is gesloten, en de meeste cabins die hij hier had zijn verkocht.

Maar wat een mooi weer werd het vanmiddag, dwz: droog, lekker temperatuurtje, weinig wind. We hebben de tent opgezet. En voor morgen beloven ze prachtig warm weer, hoewel niet zo heet als in het in het diepe zuiden gelegen Nederland.

From Trondheim to Rindal – First the road climbs out of Trondheim (sea level) to about 150 m. After that you drop down to a fjord again and cycle along the coast. The road follows the old E39, now a minor road running parallel to the new E39 motorway. The old road goes up and down and runs along the coast meandering along the foothills of the inland mountains. The new E39 runs most of the time high move the old road through a series of tunnels.

It rained – not unusual, but it wasn’t as cold as it has been. It wasn’t too much rain, so we didn’t get soaking wet.In the afternoon the sun attempted a coup but after some fifteen minutes or so had to give in to the clouds, but it was dry the rest of the day.
After the fjord the road climbed steadily to some 100 m, and then a bit steeper to 300 m.

Th camp site were staying at is a very simple affair – just some space for a few tents and caravans, one simple sanitary bloc with a very basic kitchen. The owner told us it used to be a very big and busy camp site, until they built the new road, and tourists aren’t using the old scenic road anymore. He was then forced to sell ost of his cabins and cut down on the number of spaces for caravans and tents, close the restaurant, and the second camp site he had further down the road.

But isn’t it great, the weather has improved and actually it’s not too cold or wet to use our tent.

Trondheim met mooi weer is echt fantastisch. We liepen naar beneden vanuit het hotel, namen de foto’s die alle toeristen nemen van de gekleurde huizen langs het water en de oude brug, en liepen toen naar de kathedraal. Prachtige kerk, boeiende geschiedenis. Meer weten, googelen: https://nl.wikipedia.org/wiki/Trondheim
We bezichtigden de kerk – boeiend vooral ook vanwege de historische betekenis van de kerk voor de stad. Daarna was het tijd voor een kopje koffie met in het restaurant naast de kerk om daarna te luisteren naar het orgelconcert dat mooi samenviel met ons bezoek.
Trondheim is weer eens een echte stad, met grote stadsallures, meer dan de andere plaatsen die we de laatste weken bezocht hebben.
In het oude insdustriegebied bij de haven zijn een aantal waarschijnlijk 19e eeuwse industriele gebouwen. De resten staan er nog, en er heeft zich een beetje een alternatief buurtje ontwikkeld, met cafe’s, restaurantjes, winkeltjes. Na daar wat gegeten en gedronken te hebben vervolgden we onze stadswandeling om te eindigen bij een, typisch Noors toch, tapasbar waar je voor Noorse begrippen betaalbaar kon eten. We zaten daar recht tegenover de steilste straat van Trondheim. Om de fietsrs die naar boven willen een voetje te helpen is daar een ‘fietslift’ (sykkelheis); zie youtube: https://www.youtube.com/watch?v=7j1PgmMbug8
Trondheim, even een dagje stoppen dus als je in de buurt bent.

Het ‘hotel’ waar we overnachtten is ook de moeite waard. Singsaker Sommer Hotell. Het hotel is dit jaar open van 11 juni tot 15 augustus. Het is een studentenhostel en wordt in de zomer gebruikt als hotel; voor de studenten ook een voordeel omdat ze dan in die maanden geen huur hoeven te betalen. Leuke plek, eenvoudig maar gezellig, heel gastvrij.

—-

Trondheim, we decided to spend an extra day to see the town. We were not disappointed. Trondheim is well worth a visit. The first thing we did ws take the pictures tourists are supposed to take: the coloured houses along the river and the old bridge.
Then we visited the cathedral. An interesting part of the town is the old industrial area where there are now cafés, restaurants, shops in this very special setting.
We had supper in a tapas bar – typical Norwegian of course. Across the street from the bar yu looked p the steepest street in Tondheim where they installed a cycle lift to help cyclists climb the steep hill.
See: https://www.youtube.com/watch?v=7j1PgmMbug8
If you like riding a bicycle, why not go and check it out?
The hotel where we spent these twonights turned out to be a special place. The Singsaker Holiday Hotell is a stunt hostel. Durin the summer months when the students aren’t there it doubles as a hotel. Of curse the students have to vacate their rooms and move most of their stuff out, but the advantage is that they do not have to pay rent during the summer months.