Van Inari naar de grensplaats Karigasniemi is zo’n 100 km. De eerste 25 km zijn relatief vlak, daarna wordt het een weg die voor een groot deel het beste te vergelijken valt met de rug van een 1000 bultige kameel. En laten wij nou allergisch zijn voor kamelenhaar, vooral als het ook nog regent en er een harde noordenwind waait.
Aangezien er maar één andere passagier in de bus zat, die er onderweg in the middle of nowhere ook nog uitstapte met haar boodschappentasje en rugzakje, pasten wij er nog wel bij, en de fiets met bagage onderin de bagageruimte.
Ondanks het gebrek aan passagiers had de buschauffeur het best nog wel druk – overal waar onderweg brievenbussen waren stopte hij om de post te bezorgen, of een krantje. Bij een camping haalde hij de post op. Hier en daar moesten pakjes bezorgd of aangenomen worden, of wat voorraad voor een winkel.
Prachtige route trouwens. Het landschap verandert, wordt steeds kaler, met hier en daar verspreid lage bomen.
Het was frisjes in de bus. Toen we in Karigasniemi waren was de eerste stop dus het lokale cafe-restaurant voor warme chocolademelk en een broodje. Toen nog even wat warme kleren aan, en op de fiets meteen de grens over Noorwegen in. Werd het ook weer een uurtje vroeger.

Mooie route naar Karasjok – voor het grootste deel over de helling naast een rivier schommelend, met mooie uitzichten over de rivier, de vallei en de bergen aan de andere kant, waarvan veel met sneeuwplekken. Wisselend weer, dan weer even in de zon, dan weer een spetterbuitje. En met de kou viel het achteraf toch wel (een beetje) mee. Alles went per slot van rekening. En dan, toch leuk, een zomerse wintersport vakantie.
In Karasjok aangekomen onderdak gevonden bij een motel, de goedkoopste kamer met toilet en douche, en sauna, in het hoofdgebouw er tegenover. We konden hier eten krijgen : aardappels met rendiervlees, en de sauna hebben we inmiddels uitgeprobeerd.
Morgen blijven we hier en bezichtigen het Sami Parlementsgebouw, Sami museum en Samipark, en eventueel wat er verder voor moois is te zien in Karasjok.
En als je nu naar buiten kijkt: heel rustig weer, windstil, blauwe plekken in de oucht, de zon die er zo nu en dan doorheen komt. Dat is toch wel kenmerkend voor het weer hier: Tussen 9 uur ‘s avonds en 5 uur ‘s morgens rustig met veel zon, en dan begint het weer te betrekken voor de volgende dag. Misschien kun je hier in de zomerperiode wel beter overdag slapen en ‘s nachts op zijn – dag en nacht zijn toch maar betrekkelijke begrippen hier.
(Nog in Zweden ontmoetten we een Noor op de fiets onderweg van de Noordkaap naar huis die inderdaad om die reden, en omdat het dan rustiger was op de weg) laat in de middag en ‘s avonds ging slapen en dan ‘s nachts ging rijden).

———

Inari > Karigasniemi = 100 kms. Most of which go up and down all the time, like the back of a camel with 1000 humps. The bus from Inari takes about one and a half hours to cover that distance, and it is a good thing we were on it, otherwise it would have had only one passenger.
The bus driver was rather busy nonetheless. On the way he stopped at peoples’ mailboxes along the road to deliver the post, he collected mail at a camp site, dropped off goods a local supermarket and delivered and collected parcels.
In Karigasniemi we got off the bus, had a hot chocolate and a sandwich and prepared for the last leg of the trip, on the bike this time, crossing the border into Norway and on to Karasjok, some 20 kms along a beautiful stretch of road along (or rather high above) a river, with great views across the valley. The weather wasn’t as bad as we thought it was going to be, a spot of rain but mostly dry with some sunshine thrown into the bargain every now and then as well.