Toch nog even het verhaal dat ons verteld werd door het meisje bij de receptie over het stugadorpje waar we gisteravond en nacht één van de huisjes bewoonden. Recht tegenover ons aan de weg staat het bijbehorende kerkje. Al vanaf de Middeleeuwen kwamen hier zomers mensen naar toe, toen met paard en wagen met hun hele gezin en handelswaar bij zich, over de modderige wegen om hier met geloofsgenoten één of twee weken in een huisje te verblijven en er oa hun jaarmarkt te hebben en voor een christelijk feest. Ze noemen het dan ook een ‘kyrk stad.’ Als je hier bent kun je je helemaal voorstellen wat een gezellige drukte het hier geweest zal zijn met spelende kinderen, blaffende honden, de paarden en de handeldrijvende mannen en vrouwen die de was buiten hingen. Alle huisjes hebben een eigen open haardje (kan nu uiteraard niet meer gebruikt worden). Wij warmen ons met een heuse centrale verwarming, hebben ook douche en toilet inpandig. Dat zal toen wel heel anders zijn geweest. Hier in Lövånger is het best bewaarde en grootste Zweedse kerkdorp. Sommige huisjes zijn al generaties lang eigendom van dezelfde familie.
In Skeleftea (spreek uit zoiets als Sjelefteo met de klemtoon op de tweede lettergreep) zagen we een tweede overblijfsel van een kerk stad. Zag er veel authentieker uit dan die in Lövånger.

En dan de trip van vandaag: ruim 100 km. Mooie route, mooi weer. Grotendeels redelijk vlak, voor Zweedse begrippen. slechts 10 km onverharde weg, en die van heel goede kwaliteit.
Omdat we verwachtten wat later in Byske aan te komen hadden we voor de zekerheid maar een heel eenvoudig stugaatje geboekt; niet erg veel duurder dan kamperen.

En daar zitten we nu, in de gemeenschapsruimte met keuken van de camping, een een magnetron maaltijd en een drankje. Buiten schijnt de zon nog volop. Dat duurt hier trouwens tot ’s avonds laat – eigenlijk wordt het hier ’s nachts al niet meer donker. De zon gaat wel onder maar het blijft schemeren tot hij weer opkomt.

—-

We did just over 100 kms today – the weather was perfect, and so were the roads we had to take. We started with about 6 kms on the busy E4, cutting of a loop of over 12 kms in the cycle route, and then followed the cycle route until we got to Skeleftea, some 70 kms. As it was only 3 p.m when we got there, we decided to do an extra 30 kms to Byske. The weather only got better – less wind than earlier in the day, and more sun.

Goedemorgen. Heerijk geslapen en net ontbeten. We gaan pakken en ons klaar maken voor de volgende etappe.
Wat een verschil – de vorige nacht overnachtten we in een bruisende stad. Nu zijn we in een heel landelijke omgeving, doodstil, met alleen het geluid van de regen. We wachten even tot het wat opklaart en vertrekken dan.
Het hostel in Umeå had allerlei beveiligingsmaatregelen: goede sloten, in te toetsen codes, uitdrukkelijk verzoek iemand die de code niet kende niet binnen te laten. Hier gaat het er gemoedelijker aan toe wat dat betreft.
Vanavond meer, als we dan tenminste wifi hebben.

We krijgen zo nu en dan berichten van mensen die denken dat dit alleen maar kommer en kwel is – niets is minder waar. Het is tot nog toe een prachtige tocht, zeker het Zweedse stuk waar we door allerlei landschap typen gereden hebben en de wereld langzaam maar zeker zien veranderen. Natuurlijk valt het weer een beetje tegen – normaal gesproken zou het hier een graad of 10 warmer en zonniger moeten zijn en veel minder regenen in deze tijd van het jaar. Zo zijn ze hier bijvoorbeeld heel sneu omdat hun golf course te drassig is om op te spelen en sommige laag gelegen stukken onder water staan. Maar ja, het weer schijnt in grote delen van Europa niet echt mee te willen doen.
Tot nog toe hebben we aardig om de regen heen gefiets, om het zo maar te zeggen: gebruik maken van de droge perioden en binnen als het echt regent. Gaan we vandaag met zo’n 30 km te gaan ook proberen.

Tja, van die 30 km was een optimistische vergissing – dat was over de snelweg. De eigenlijke fietsroute bleek uit te komen op even in de 60 km. Maar niet getreurd. In tegenstelling tot wat het weerbericht beweesrde was het droog om een uur of 10, en nog steeds toen we om half elf vetrokken.
Na even wat geld uit de muur trekken en wat kettingsmeersel inslaan ging het de onverharde weg richting E4 op. 10 km, onverhard, hier en daar tussen de wegwerkzaamheden doorfietsen. Gelukkig tamelijk vlak. snel ging het niet, maar het was te doen.
Bij de autoweg aangekomen zagen we daar het fietsroute onverharde weggetje het land in slingeren, 10 km om een afstand van nog geen 4 te overbruggen. Druk was het niet op de autoweg – de keuze was dus snel gemaakt.
Na een km of drie een tankstation met lekkere koffie en pecan broodjes, en toen weer de keuze tussen autoweg of een lange omweg over gravel en onverharde wegen – die keuze was gauw gemaakt, en we zoefden over het asfalt. De beloofde regen (zware buien) viel op iemand anders hoofd, wij hebben er niets van gemerkt en hielden het droog.
Dus waren we om kwart over twee al op ons volgende adres, waar wij een genoegelijk klein huise hebben, en de fiets een eigen huisje.
Terwijl ik zo naar de weg zit te kijken en het gevaarte bestuur heeft Georgette de tijd om van alles te zien. Vandaag vielen de kadavers langs de weg op, inclusief geweien en een poot van éeen of ander groot gedierte.
Vandaag hebben we even lekker de tijd om wat klusjes te doen – foto’s een beetje bijwerken. Mail bekijken. En morgen zou het beter weer moeten zijn, maar het weerbericht meer dan een dag in het vooruit vertrouwen is niet echt slim.

Van de golfclub naar de kerk – de vorige overnchtingsplaats was eigendom van de golfclub, dit van een kerkelijke instantie. Ze hebben hier dan ook een heel conferentiecentrum (er kwam net een buslading bejaarden aan).
Zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/L%C3%B6v%C3%A5nger
Of voor meer info en een paar foto’s:
http://destinationskelleftea.se/en/Destination/Stay/Camp_site/STF_Youth_Hostel_and_Camp_site_Lovanger_Kyrkstad/201274

Kort blogje vandaag – niet veel te melden en we willen slapen. Na even gewacht te hebben tot het droog was vertrokken we richting Umea, alwaar een vandrarhem kamer gehuurd ivm het slechte weer.
De route was vergeleken met de voorgaande bergachtige streken wat vlakker te noemen, maar wel met korte maar gemene kuitenbijtertjes ertussen. Beetje saai stuk eigenlijk – wel nog een eland langs zien komen.
Een heel mooi moment was het binnenkomen van de stad over de oude brug (de gamla bron). Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Oude_Brug_%28Ume%C3%A5%29 of voor wat uitgebreidere informatie: http://en.wikipedia.org/wiki/Gamla_bron

—

Not much news today – Nordmaling to Umea was some 70 kms. We waited for it to get dry and then set off. Saw one elk (at least, Georgette did). We have left the mountains behind us, for the time being; they weren’t high, but there were some mean steep climbs every now and then. We were lucky to get to Umea and the vandrarhem (hostel) room we had booked.
A special moment was getting into town on the ‘old bridge’; see
http://en.wikipedia.org/wiki/Gamla_bron

En weer zitten we binnen en ligt het tentje werkeloos te wachten op beter weer. Niets te klagen, vandaag, trouwens. Prachtig zonnig weer. De wind was wat koud maar op de fiets, hard trappend om de hellinkjes te overwinnen, heb je daar geen last van.
Prachtige route, zo’n 90 km. De vraag is echter: hoeveel van die kms zijn effectief? Nadat we zo’n 30 km gefietst hadden zaten we net iets ten zuiden van het startpunt, dat kan toch niet de bedoeling zijn, zou je denken. Nu moeten we naar het noord oorsten en we waren wel aardig in oostelijke richting opgeschoten, maar toch…
Die omweg voerde wel langs de kust, met relatief vlakke wegen. Denk maar aan een route met weinig hellingen hoger dan 50 meter. Rechtstreeks door het binnenland zou langs de autoweg gegaan zijn, en met een hogere klim.
De tweede grote slinger om de E4 heen was iets minder geslaagd. Om zo’n 15 km hemelsbreed te fietsen moesten we er dertig rijden, waarvan 17 op een, zo nu en dan vreselijk slecht berijdbare onverharde weg. Waarom ze in Zweden de doorgaande fietsroutes over zulke wegen voeren is soms een raadsel – vaak genoeg zijn er beter berijdbare alternatieven mogelijk.
De beloning voor al die inspanning was de eerste eland, niet al te ver van ons vandaan op een graslandje.
Verder een drietal kraanvogels, en een paar keer van heel dichtbij mooie wulpen. En dan niet te vergeten de schilderachtige meertjes en in alle mogelijke kleuren geschilderde huizen.
Als de route eenmaal goed is uitgezocht is de navigatie op een tocht zoals deze bijna onmisbaar, of je zou het met hele stapels veel meer gedetailleerde kaarten moeten doen. Richtingaanwijzingen zijn kennelijk te duur om bij elke richtingwijziging te zetten.
Een andere het leven aangenaam makende uitvinding is de powerbank die we bij ons hebben. Die voorziet de Garmin navigatie de hele dag van stroom, wat betekent dat je niet halverwege de dag batterijtjes moet wisselen, want zo’n ding vreet batterijen.
Vandaag begonnen we aan de laatste etappe van de EV7 naar de Noordkaap, langs de EV7 route nog 1520 km te gaan nu. Dat worden er misschien meer (misschien ook niet) want we gaan vanaf Haparanda (de Finse grens, boven aan de Botnische golf) meer naar het oosten rijden, een groter deel van de weg door Finland – minder bergachtig dan in Zweden.

————-

And once more we’re inside, in a warm stuga instead of in our tent. The weather was perfect for a day’s cycling, but the evenings and nights are very cold, and they’ve promised us rain early tomorrow morning.
90 kms today, but the question is: how many of those kms are effective, taking you in the right direction. After 30 kms we were just south of the place where we’d started. We went a long way round along the coastal road – a shortcut would have been shorter but would have involved a stiff climb and
quite a distance on the motorway.
Then we took the second big loop, about 30 kms on winding roads to cover a distance of about 15 kms. 17 kms were on sometimes shockingly poor quality gravel roads. The reward: we sighted the first elk in a field just beside the road. We also saw three cranes and a couple of curlews really close by.
I don’t know what we’d do without navigation this trip – and the powerbank we brought along is a great help to keep Garmin going. If you use ordinary batteries you need to put in new ones at least once every day.
Today we started on the last stage of the cycle route EV7 – still 1520 kms to go if we would follow this route. We’re going to take an alternative route through Finland though – it might be slightly longer, but far less mountainous. Still some 500 kms to the Finnish border, though.

Ruim 20 km op de E4 gereden. Wij zouden het snelweg noemen, maar dit stuk was geen ‘Highway’ en dan mogen fietsen. Keuzes. Waarom de E4 en niet de etappe van de EV7 fietsroute? De EV7 gaat over rustige weggetjes, bijna 20 km om en door stevig berggebied met leuke hellingen voor Tour de France rijders, maar niet voor bedaagde oudjes zoals wij.
Op de E4 hadden we het grootste deel een aardig brede soort parkeerstrook langs de weg om op te rijden, maar niet overal, en zeker niet op de afdaling. We begonnen namelijk met ruim 200 m klimmen, en toen weer naar beneden rollen met een vaartje van een km of 50. Als er dan een grote vrachtwagen langs je dendert moet je wel even je stuur goed vasthouden.

Na 20 km was daar de afslag waar de originele fietsroute de weg weer kruiste. Daar was ook een restaurant waar we een kopje koffie en een sandwich als beloning kregen, als we tenminste SEK 100 betaalden.

Leuk verschil met een weg zoals de E4 rijden. Op zo’n autoweg heb je de indruk dat Zweden heel saai is, golvende weg tussen bomen, bomen, bomen en dan nog meer bomen. De kleine weggetjes komen door dorpjes met schilderachtige huisjes en kerkjes, meertjes en grote meren. Vandaag deed het landschap ons heel erg aan Noorwegen denken.

We hebben vandaag dus alles meegemaakt: rustige weggetjes, drukke wegen, klimmen, dalen, en alle soorten weer: om 11 uur werd het droog, dus toen gingen we op weg, toen ging de zon schijnen, dan werd het weer bewolkt, wind in de rug, dan zelfde richting fietsend harde wind tegen, zijwind, dan weer windstil, zonnetje erbij, lekkere temperatuur, dikke regenbui, gaat over in hagel, nat genoeg, dan gaat de zon weer schijnen, en zo ging het door.

Om een uur of 4 waren we in Örnsköldsvik waar we een hotel geboekt hadden. De camping hier is nog gesloten tot 6 juni (tja, geen seizoen, he?). Eerste hotel dat we belden had geen plaats voor een fiets; ging niet door dus. Tweede hotel gebeld om inlichtingen (ik boek meestal met booking.com = het goedkoopste, maar bel dan eerst even om er zeker van zijn dat de tandem niet buiten hoeft te staan). De dame die me te woord stond zei, dat is een probleem, maar we lossen het op, komt u maar gerust. En u hoeft niet te boeken via booking.com; en ze kwam met een lagere prijs).

Toen we bij het hotel arriveerden belde ze haar man, en werd de fiets naar twee hoog gedragen waar hij een eigen leegstaande hotelkamer kreeg.

Inmiddels heeft het al een paar keer flink gegoten sinds we hier binnen zijn, maar nu schijnt de zon weer, en dat schijnt het weerbericht voor de komende dagen te zijn.

——

Some 20 kms on the busy E4; the alternative was some 40 kms on quiet roads through the mountains and great opportunities for riding up steep slopes. The E4 had only one 200 m climb, and that rather gradually, nowhere steeper than some 10%. The scary thing was coming down the mountain where there was only one lane at speeds up to 50 kms/h, and lorries passing close by. Time to hold on to the handlebars.
After some 20 kms we came to the spot where the original cycle track crossed the road again, and we could turn right into some quiet country lane. But this only after a stop at the restaurant at the corner where we had a most welcome cup of coffee and a sandwich.
From there the trip continued on quiet roads with the occasional climb but nothing spectacular.

We left Docksta when it had stopped raining, at about 11.00 a.m., and arrived at Örnsköldsvik at about 4:00 p.m. A short trip, but a most welcome opportunity to have a quiet meal, take our time to organize things and enjoy the sunny weather when the sun shines, the rain when it rains and the wind when it blows. We had all kinds of different weather today.
No wind at all and gale force winds from different directions, sunshine, pelting rain developing into a hailstorm. Since we have arrived in this hotel, where, by the way the lady at the desk called her husband to come and help carry the bike up to the second floor and park it in a hotel room all of its own, we’ve had a lot of rain since our arrival, but now the sun is out again. The weather forecast is good, so we’re looking forward to a great day tomorrow.

Vanmorgen half drie – Georgette ging even de tent uit – prachtige rode lucht, net voor zonsopgang.

Om een uur of acht was de tent al lekker droog door de zon die al uren op was. Na een ontbijt gingen we met stralende zon en lekker warm weer op weg – de eerste korte broeken dag.
Het begon met een leuk klimpartijtje, maar daarna schoot het lekker op. We hebben vandaag trouwens weer 989 meter geklommen.
Prachtige uitzichten over een steeds veranderend landschap. Leuk detail is dat je in een groot aantal tuinen hot tubs ziet staan, en een enkele sneeuwscooter die ze vergeten zijn op te bergen voor de zomer.
We volgen de slingerende en schommelende kustweg, maar na een tijdje moesten we de brug over.
Iemand in Härnösand (een Nederlander die ons hoorde praten) raadde ons aan de E4 brug niet te nemen – wel de kortste weg maar te gevaarlijk, en ze waren bezig met wegwerkzaamheden. Dat laatste klopte, daarom was op de hele brug de rechter rijweg afgesloten. Met het verkeer mee op de smalle nu twee richtingsverkeer kant gaan meefietsen leek wel heel gevaarlijk, dus reden wij de lege rechter rijdweg tot de werkzaamheden die bleken te bestaan uit reparatie van de reling van de brug. Hadden wij dus de hele autoweg voor ons alleen.
Na de brug volgde een relatief vlak stuk – even lekker opschieten, en afkoelen, want de wind draaide en werd opeens venijnig koud. We hadden bij Doscksta Capming al een kampeerplaatsje besteld, maar bij zulke kou is een kamer in een hostel (ook niet zo duur) wel heel erg aantrekkelijk.
Dat hebben we onderweg maar even geregeld.
De laatste kilometers langs de route gingen weer langs de snelweg. Daar staat dan trouwens gewoon een fiets richting bordje – fietsroute deze kant op. Dit hostel ligt ook gewoon aan de snelweg en is met geen enkele andere weg te bereiken.

—-

We woke up to perfect weather: sunny, hardly any wind, nice and warm.
That was part one of the day.
Later the weather turned cold, very cold when we had the wind against us and when racing downhill.
A Dutch native of Härnösand had warned us not to go on the E4 bridge as there were roadworks and it might be very dangerous indeed, A 15 km detour (on a winding road with some steep hills was what we should do. It turned out that because of the roadworks we had the right side of the bridge to ourselves on the bike, while all the traffic was using the opposite lanes.
After the bridge it turned really cold – so here we are again, in a hostel because inside it’s nice and warm.

Dit hadden we nog niet meegemaakt. Na een zonnige start en een rustige weinig klimmende of dalende weg ging de tocht verder over de ‘Kustvägen’, de kustweg. Dat schommelde iets meer, maar was met het mooie weer nog steeds heel plezierig, met prachtige uitzichten.
Eindelijk kregen we de Botnische Golf goed te zien.
De weersverwachting was: regen vanaf 11 uur – wij hadden weer geluk. Je zag in het binnenland al donkergrijze regenwolken, maar vlak aan de kust bleef het zonnig tot over twaalven.
Op een picknickplaats die we passeerden, met een groots uitzicht over de Botnische golf aten we het traditionele banaantje. Op een hoekje van de balustrade van de flonder waarop de picknicktafel en banken waren neergezet stond een huisje, grootte vogelhuisje. Als je het deurtje opendeed lag daar achter de ware schat: een gastenboekje van de picknickplaats. Al aardig volgeschreven, alleen in het Zweeds.
Toen moesten ook bij ons de regenjacks aan. Tegelijkertijd reden we verder op een onverharde weg die in de regen behoorlijk slipperig werd. Afdalingen vereisten dan ook enige stuurmanskunst.
En toen, eindelijk weer asfalt. Maar na 100 meter moesten we stoppen achter een auto die stond te wachten op een enorm rijdend gevaarte dat de asfaltweg voor ons vermorzelde, vermaalde, en achterliet als een nogal rulle onverharde weg. Even eerder reden we al langs een bord met daarop de tekst: ‘Sorry for the mess. We are upgrading this road for future use.’
Nu lijkt dit allemaal kommer en kwel, maar dat is het niet – gewoon een nieuwe ervaring.
Gelukkig was de regen van korte duur – heel anders dan voorspeld. We warmden dus weer wat op en reden de laatste kilometers over een erg drukke weg richting Sundsvall. Heel Zweden schijnt aan de weg te werken. Om de drukte te vermijden kozen we een fietsroute die langs de hoofdweg slingerde. Heel leuk, tot we plotseling voor een opgebroken weg stonden en een eindje terug moesten, toch maar even de hoofdweg op. Het regende weer een beetje, even wat nasputteren, en dat leverde prachtige dubbele regenbogen op boven het ‘fjord’ waar Sundsvall aan ligt.

De fiets is misschien het milieuvriendelijkste, maar niet het efficiëntse vervoermiddel. Georgette keek vanmorgen op de navigatie van haar telefoon:
Sundsvall (voor autos’s) 65 km, tijd 54 minuten. Wandelaars: ruim 14 uur. En wij: ruim 92 km, ruim 6,5 uur door alle hindernissen onderweg.

In Sundsvall hebben we een kamer in het Sundsvall City Hostel – de helft van de prijs van een hotelkamer, en evenveel comfort.

-;-;-;-;-

‘Sorry for the mess. We’re upgrading this road for future use.’ When travelling from Strömbruk to Sundsvall it is of course possible to go by car – total distance 65 km, estimated travel time 54 minutes.
We went on the scenic Coastal Road, total distance 93 kms, exact travel time 6:32:50 hrs.
Halfway the day the rain they had been promising us on the weather forecast proved to be real cold, wet rain – we were lucky though, it started much later than the forecast had promised us. At the same time the road surface changed into dirt road, slippery in places, very slippery on slopes coming down hill. And then, finally, after some ten to fifteen kms glory be, tarmac again. For about 100 meters. Then we had to stop, behind a waiting car, for an ugly big thing that came grinding up the road, literally grinding up the road and leaving behind it a for bike wheels rather impassable road. When we got back to civilization the bike was covered in mud and so were we.
The last ten kms to Sundsvall were on a very busy road, so when we had the opportunity to take a bike path running parallel (more or less) to the road. Our navigation served us well getting into town, until someone had decided to break up the road once more.
We had a few drops of rain, resulting in fantastic double rainbows over the ‘fjord’ Sundsvall is on.
And now we’re staying in Sundsvall City Hostel, possibly the only affordable place miles around.

Binnen is het warm – buiten is het koud, grijs, regenachtig. Het weerbericht dreigde met onweer, maar dat is tot nog toe uitgebeleven.
De dag van vandaag: Het begon goed: een vroege start, mooi weer, zonnig, een zacht meest zuiden windje in de rug. De weg: een lokale verbindingsweg parallel aan de E4, de autoweg naar het noorden.
Zo nu en dan een stopje voor een slokje water, een banaan (fietserseten bij uitstek) en wat later lunch, zo lekker in de zon dat we zeiden, als het nog even zo doorgaat kan de lange fietsbroek uit.
Op een gegeven moment moet je besluiten of je wilt doorfietsen naar Hudiksvall langs de linker of de rechterkant van een groot meer. De fietsroute kiest de rustige linkerkant in plaats van de nogal drukke wegen aan de rechterkant, een logische keuze zou je zeggen, zeker als je weet dat de linkerkant door prachtige bossen en heel mooi langs het meer gaat… tot je de weg gezien hebt.
Het asfalt ging over in een heel mooie gladde gravelweg. Daarvan namen we een afslag op een niet zo mooie weg, dikke laag gravel steentjes waar onze toch niet zo smalle fietsbandjes niet echt raad mee wisten,toen steile hellingen en afdalingen, soms eigenlijk best riskant. Na een poosje passeerden we een stuk van de weg waar ze met onderhoud bezig waren: telkens twee grote lorries waarvan de eerste water op de weg sproeide en de tweede er achteraan reed en eigenaardig wit spul op de weg kiepte> Ze passeerden ons een paar keer in beide richtingen en waren zo vriendelijk dan even te stoppen met het sproei- en kiepergeweld, maar toch.
Aan alles komt een eind, dus na een kilometer of tien weer heerlijk glad asfalt langs het meer. En toen moesten we toch zes kilometer een echt drukke autoweg op, zo eentje waarvoor ze je in Nederland opbergen als gevaarlijke gek als je je er met je fiets op waagt. Vlak voor Hudiksvall kwamen we in een file terecht, wegwerkzaamheden. Hebben we ook eens met een tandem in een file gereden.
Hudiksvall heeft fietspaden – daar moet je natuurlijk erg blij mee zijn, maar er zaten, vooral bij oversteken zulke gekke bochtjes en draaien in dat ik me soms meer circusartiest dan fietser voelde.
Na Hudiksvall is er eigenlijk maar één manier om in Strömsbruk te komen: de autoweg E4, maar daar mag je zelfs in Zweden met de fiets niet op. De fiets route bedenkers hebben ook daar iets op bedacht: een weggetje van boerderij naar boerderij, en die liggen allemaal op een heuveltop, en de kortste weg naar boven is in een rechte lijn tegen een steile helling op – we hebben er heel wat gelopen en de fiets omhoog geduwd dit stuk. O ja, onverhard natuurlijk, zo’n weggetje.
En dan kom je onderweg opeens zo’n prachtige wegmarkering (een milestone) tegen met de goudkleurige kroon van de koning en datum ong 1780. Dit weggetje was dus in die tijd een hoofdweg, en omdat het nog steeds onverhard is en er van de moderne beschaving weinig te zien is heb je een aardig idee hoe de wereld er hier in die tijd moet hebben uitgezien.
Na Hudiksvall draaide de wind naar het noorden en trok stevig aan, koud koud koud. Jacks aan, sjaal om, mutsje onder de helm.
Gelukkig hadden we in Strömsbruck al een kamer in een ‘Vandrahem’ (een soort NIVON huis) geboekt. Buiten in een tentje zou ook vanavond toch wel wat oncomfortabel geweest zijn. Morgen lijkt het weer weer beter te worden, maar dat wachten we nog even af.

O ja, en over tandems gesproken, wisten jullie dat degene die achterop rijdt de stoker genoemd wordt, en de voorrijder de machinist? Er is ook nog een regeltje dat zegt de sterkste achterop en de langste voorop, maar dat is misschien wel een combinatie die niet veel voorkomt.

———–

Perfect start of a day’s cycling: early start, sunny, pleasant southerly wind. An undulating road, nowhere very steep, going up the slopes at some 10 to 14 km/h, and coming down at about 40.
The sun was shining, we had short stops and sat down and enjoyed the sunlight, had lunch on a big stone by the side of the road and wondered whether the jacketless time of short sleeves was finally arriving.
After that we had to round a lake on gravel roads, the first kilometers as smooth as a tarmac road, but later very gravelly, steep slopes up and down, tiring and dangerous at times. Weather still good but a bit colder.
The last part of the road to Hudiksvall was on a very busy road, and at the inevitable roadworks we got caught in a traffic jam.
After Hudiksvall we had to put on our jackets, gloves and shawls. The only way to get from Hudiksvall to Strömsbruk is on the motorway – in order to solve that problem the cycle track people have found a dirt road that goes up and down all the hills in the area, very steep at times, we did a lot of tandem pushing.
But now we’re inside, in a hostel where the heating is on. Outside it’s raining and rather, or rather very cold.

Wat een goed idee was dat, een reorganisatiedagje in Ockelbo. Het weer was vreselijk gisteren (guur, echt koud, regen, harde wind), en vandaag, heerlijk in de zon gereden, fris windje maar niet hinderlijk. Een redelijk vlakke route (vergeleken met wat we gewend zijn, in Nederland zou je het zo niet noemen), en het weer schijnt de komende dagen beter te worden.
Trouw slepen we ons tentje met toebehoren mee, maar toch slapen we weer in een hotel (geen camping te vinden op een voor ons gunstige afstand, of veel te kort bij, of te ver). Ook voor morgen hebben we een, eenvoudiger hostel geboekt. Zelfde reden.
Behalve de uitzichten over de onveranderlijke meren die je passeert zijn de bloemen langs de weg het vermelden waard. De bosanemonen vergezellen ons al vanaf Duitsland, en laten ons geen dag in de steek. Vandaag ook massa’s lelietjes van dalen, nog net niet in bloei maar wel met witte knoppen.
Vanmiddag om een uur of vier waren we hier al. Dat gaf de gelegenheid even relaxed de stad in te lopen, ergens een kopje koffie te drinken, een nieuwe kaart te kopen, want we rijden van onze kaarten af.

Wat een verschil tussen Söderhamn en Ockelbo – Ockelbo was echt een landelijk provinciestadje (wel met tattoo studio). Söderhamn is meer iets met stadsallures, statige gebouwen, parken, shoppende mensen.

Al hebben we nog geen druppel zeewater gezien, we rijden nu al zo’n 50 km de Botnische Golf Kust fietsroute naar het noorden. Die loopt echter bijna nergens echt vlak langs de zee, maar altijd wat meer landinwaarts.

Having a day off in Ockelbo was a good idea. The weather was awful yesterday: cold, rain, icy wind. Today it was glorious sunshine all the way, and the way was reasonably flat so we could make good speed.
We left rural Ockelbo (although they do have a tattoo studio) and cycled down to the coast and then turned north along the coastal cycle route.
We stopped in Söderhamn where we had booked a hotel, as there were noc campsites to be found at a reasonable distance (either too far or too close by). For the very same reason we booked a room in a hostel for tomorrow.
The flowers along the road should be mentioned. And the butterflies. And, now it’s getting warmer, the first mosquitoes.

Zondag – rustdag in Ockelbo. Vanmorgen konden we heerlijk uitslapen. Daarna boodschappen doen voor ontbijt, lunch en avondeten en wat proviand voor morgen.
De rest van de dag besteed aan de was doen – alles is weer schoon en ruikt weer fris. De Zweedse aanwijzingen op wasmachines en droogtrommels ontcijferen is soms wat lastig.
De fiets even nagelopen. Alles zit er nog op of aan en zit nog vast. De kettingen moesten aangespannen en de remmen gecontroleerd. Dankzij de instructiefilmpjes van de vakantiefietser lukte dat gelukkig helemaal. De fiets is dus weer reisklaar. Nu wij en het weer nog. Het is nog steeds lekker fris (zeg maar dubbelfris). Niet zo ver ten noorden van hier sneeuwt het behoorlijk, zeggen ze. Straks moeten we nog op het (weer) invallen van de lente wachten – het is hier al redelijk warm geweest.
Een ander nadeel van de kou is dat kamperen in ons tentje dat we braaf meeslepen een onaantrekkelijke optie is. Goed dat ze hier stuga’s habben, al zijn die langs de kust weer wat duurder dan hier in het binnenland.

We woke up rather later than usual this morning. After that we spent the time shopping, followed by a leisurely breakfast. Then it was time to wash our clothes – Swedish instructions aren’t always easy to make sense of. The bike needed some looking after: checking the brakes and adjusting chain tension being the most important problems to be dealt with.
The weather is still behaving badly – very cold and wind blowing from the north or north east. It’s snowing not so far north from here, they say. We hope we won’t have to wait for spring to reappear before venturing our way farther up north.