Binnen is het warm – buiten is het koud, grijs, regenachtig. Het weerbericht dreigde met onweer, maar dat is tot nog toe uitgebeleven.
De dag van vandaag: Het begon goed: een vroege start, mooi weer, zonnig, een zacht meest zuiden windje in de rug. De weg: een lokale verbindingsweg parallel aan de E4, de autoweg naar het noorden.
Zo nu en dan een stopje voor een slokje water, een banaan (fietserseten bij uitstek) en wat later lunch, zo lekker in de zon dat we zeiden, als het nog even zo doorgaat kan de lange fietsbroek uit.
Op een gegeven moment moet je besluiten of je wilt doorfietsen naar Hudiksvall langs de linker of de rechterkant van een groot meer. De fietsroute kiest de rustige linkerkant in plaats van de nogal drukke wegen aan de rechterkant, een logische keuze zou je zeggen, zeker als je weet dat de linkerkant door prachtige bossen en heel mooi langs het meer gaat… tot je de weg gezien hebt.
Het asfalt ging over in een heel mooie gladde gravelweg. Daarvan namen we een afslag op een niet zo mooie weg, dikke laag gravel steentjes waar onze toch niet zo smalle fietsbandjes niet echt raad mee wisten,toen steile hellingen en afdalingen, soms eigenlijk best riskant. Na een poosje passeerden we een stuk van de weg waar ze met onderhoud bezig waren: telkens twee grote lorries waarvan de eerste water op de weg sproeide en de tweede er achteraan reed en eigenaardig wit spul op de weg kiepte> Ze passeerden ons een paar keer in beide richtingen en waren zo vriendelijk dan even te stoppen met het sproei- en kiepergeweld, maar toch.
Aan alles komt een eind, dus na een kilometer of tien weer heerlijk glad asfalt langs het meer. En toen moesten we toch zes kilometer een echt drukke autoweg op, zo eentje waarvoor ze je in Nederland opbergen als gevaarlijke gek als je je er met je fiets op waagt. Vlak voor Hudiksvall kwamen we in een file terecht, wegwerkzaamheden. Hebben we ook eens met een tandem in een file gereden.
Hudiksvall heeft fietspaden – daar moet je natuurlijk erg blij mee zijn, maar er zaten, vooral bij oversteken zulke gekke bochtjes en draaien in dat ik me soms meer circusartiest dan fietser voelde.
Na Hudiksvall is er eigenlijk maar één manier om in Strömsbruk te komen: de autoweg E4, maar daar mag je zelfs in Zweden met de fiets niet op. De fiets route bedenkers hebben ook daar iets op bedacht: een weggetje van boerderij naar boerderij, en die liggen allemaal op een heuveltop, en de kortste weg naar boven is in een rechte lijn tegen een steile helling op – we hebben er heel wat gelopen en de fiets omhoog geduwd dit stuk. O ja, onverhard natuurlijk, zo’n weggetje.
En dan kom je onderweg opeens zo’n prachtige wegmarkering (een milestone) tegen met de goudkleurige kroon van de koning en datum ong 1780. Dit weggetje was dus in die tijd een hoofdweg, en omdat het nog steeds onverhard is en er van de moderne beschaving weinig te zien is heb je een aardig idee hoe de wereld er hier in die tijd moet hebben uitgezien.
Na Hudiksvall draaide de wind naar het noorden en trok stevig aan, koud koud koud. Jacks aan, sjaal om, mutsje onder de helm.
Gelukkig hadden we in Strömsbruck al een kamer in een ‘Vandrahem’ (een soort NIVON huis) geboekt. Buiten in een tentje zou ook vanavond toch wel wat oncomfortabel geweest zijn. Morgen lijkt het weer weer beter te worden, maar dat wachten we nog even af.

O ja, en over tandems gesproken, wisten jullie dat degene die achterop rijdt de stoker genoemd wordt, en de voorrijder de machinist? Er is ook nog een regeltje dat zegt de sterkste achterop en de langste voorop, maar dat is misschien wel een combinatie die niet veel voorkomt.

———–

Perfect start of a day’s cycling: early start, sunny, pleasant southerly wind. An undulating road, nowhere very steep, going up the slopes at some 10 to 14 km/h, and coming down at about 40.
The sun was shining, we had short stops and sat down and enjoyed the sunlight, had lunch on a big stone by the side of the road and wondered whether the jacketless time of short sleeves was finally arriving.
After that we had to round a lake on gravel roads, the first kilometers as smooth as a tarmac road, but later very gravelly, steep slopes up and down, tiring and dangerous at times. Weather still good but a bit colder.
The last part of the road to Hudiksvall was on a very busy road, and at the inevitable roadworks we got caught in a traffic jam.
After Hudiksvall we had to put on our jackets, gloves and shawls. The only way to get from Hudiksvall to Strömsbruk is on the motorway – in order to solve that problem the cycle track people have found a dirt road that goes up and down all the hills in the area, very steep at times, we did a lot of tandem pushing.
But now we’re inside, in a hostel where the heating is on. Outside it’s raining and rather, or rather very cold.