DE BODENSEE RADWEG

Aanrader voor wie een leuk fietstochtje wil maken, al of niet met de e-bike met oplaadpunten onderweg, doe eens een rondje Bodensee. Goed aangegeven, bijna helemaal vlak, op een enkel onbeduidend klimmetje na. En als je het via een organisatie regelt met vooraf geregeld onderdak en bagagevervoer is het a helemaal gemakkelijk. De Bodensee is zo’n 100 km lang. En de totale route neemt zo’n vier á vijf dagen in beslag.
Wie er vlak heen wil fietsen, volg dan de Rhein Radweg, van Rotterdam tot Bazel, en doe het stukje Bazel -> Bodensee met de trein, want daar zitten leuke klimmetjes in – die je met je e-bike trouwens weer reuze gemakkelijk neemt.
Die dingen zijn hier razend populair, vooral ook veel sportieve, mountainbike-achtige bolides, en als je de eerste helling opgefietst bent begrijp je meteen waarom.

En dan is het nu tijd voor het weer – minder buien dan in Nederland, maar ze zijn wel nat als ze vallen. Vandaag nog een stevige hagelbui. We hebben er weinig last van gehad – soms heb je geluk met de timing.
Om 7 uur vanmorgen regende het nog behoorlijk – dus langzaamaan opgestaan. Het doel van de volgende etappe is al duidelijk: Kreuzlingen (vlak onder Konstanz) waar Georgette een tandartsafspraak heeft om haar afgebroken kies te repareren.
Na opstaan en rustig ontbijt naar het postkantoor om 4,5 kg overbodige bagage terug naar Nederland te sturen.
Het bleef droog en bij terugkomst op de camping de tent droog ingepakt – net klaar, en ja hoor, regen.
Na een tijdje schuilen in de comfortabele zitkamer van de camping toch maar opgestapt, in van die regen die er uitziet alsof het nooit ophoudt.
4 Km verderop, kopje koffie en een broodje, en weer de regen in – die het vijf minuten later voor gezien hield en ruimte maakte voor de zon die zo nu en dan zijn best deed er toch nog een leuke dag van te maken. Met stevige wind in de rug reden we over de zo goed als vlakke fietsroute langs het meer, met mooie uitzichten op het meer, de bergen in de verte en de hellingen naast ons.
De tent staat inmiddels weer, de in de campingwinkel gekochte lunch om vijf uur smaakte prima.
Het weerbericht voor de komende dagen: nat, koud, het kan dus altijd meevallen.

Wel een nationalistisch volkje, die Zwitsers. Je ziet heel regelmatig Zwitserse vlaggen wapperen, en we hebben al een paar keer horen vertellen, met zekere trots, dat we hier in Zwitserland waren, en niet in de EU, en dat Zwitserland zo zijn eigen wetten, regels en voordelen had.

THE LAKE CONSTANCE CYCLE ROUTE

A good idea for those who want to cycle near mountains but on quiet level roads with great views across the lake and the surrounding countryside.
You meet lots of cyclists, many of them on e-bikes – very popular here, and once you’ve tried a few of those hills you know why.
A roundtrip Lake Constance usually takes 4 to 5 days – the length of the lake is some 100 kms. There are quite a few organisations that offer bike tours with hotels booked beforehand and they take care of luggage transport.

The weather – wet and cold with some sunny spells – we were lucky, we got most of the sunny spells while on the bike.
First thing this morning, after an unhurried breakfast because it was raining was a trip to the post office where we sent some 4,5 kgs of stuff we can do without home. Travel lighter up the hills.
After that we packed the tent, dry by then, and as soon as we had it safely on the bikes the rain set in again.
We waited for some time for the worst to pass, and then set off, had some more rain and a cup of coffee in a roadside café, after which the rain gave up and we enjoyed the trip to Kreuzlingen along quiet cycle tracks and country roads with great views of the lake.
As Georgette has an appointment at a Kreuzlingen dentist’s to repair her broken off tooth, we couldn’t go any further and pitched our tent at the camping site here.

The Swiss, proud of being Swiss and out of the EU. Several people told us so. The Swiss are like the Brits – they look down on the EU, with this difference that they are glad not to be in (but enjoy the privileges) whereas the Brits would like to be out and continue enjoying the privileges.

SONTAG – RUHETAG

Stein am Rhein – we zijn aan het einde van de Rhein Radweg, bij het begin van de Bodensee. Gisteren was een dag met stevige klimmetjes. Vannacht spookte het en klonk het alsof we de tent uitwaaiden, maar vandaag valt het weer toch weer reuze mee – wel harde wind maar zon. We besloten om maar even een rustdag in te lassen – een andser stel kampeerders die we eerder onderweg zagen, met karretje met kind, en die er dus een dag langer over gedaan hebben, denken er net zo over.

Tijd om terug te kijken op de tocht langs de Rijn, van Remagen tot het begin van de Bodensee.
Vijf aspecten vallen op:
– geschiedenis
– natuur
– vervoer (boten en wij op de fiets)
– energie
– de Rijn als grensrivier

Geschiedenis – je komt door allerlei plaatsen met (overblijfselen van) oude gebouwen. Je komt sporen van een ververleden tegen, de Romeinen en daarvoor. Hier en daar monumenten, vaak ter herinnering aan de één of andere oorlog, met eerbetoon aan de gevallenen.

Oorlog 1813-1815 (When will they ever learn?)

En een rivier als de Rijn is natuurlijk vanouds een verbindingsweg van groot belang geweest, zowel over het water als over land langs de vlakke oevers, van groot strategisch belang dus.

De rivier zelf – stromend water, vis, vogels, maar ook het gebied langs de rivier, vaak beschermd natuurgebied, met achter de dijk meertjes, moerasachtig gebied, bos, vogels, bloemen, planten.

Vrachtboten, containerschepen, cruiseschepen, ze varen af en aan. Zowel links als rechts van de rivier vind je op de meeste plaatsen wegen en de spoorlijn. En dan natuurlijk links en rechts van de Rijn de Rhein Radweg, vaak over heel rustige weggetjes, waarvan helaas het wegdek nog wel eens te wensen overlaat.

Energie – Zo nu en dan kom je langs waterkracht centrales – en andere centrales die het koelwater van de Rijn gebruiken.

En dan de Rijn als grensrivier. In Frankrijk kwamen we nog langs een paar overblijfselen van de beruchte Maginot linie die de Duitsers had moeten tegenhouden, maar dat niet deed omdat de Duitse legers door België Frankrijk binnentrokken en de Duitse vliegtuigen eroverheen vlogen.
En nu ga je overal zonder moeite de Rijn over, van land naar land. De rivier met zijn vele bruggen is meer een verbindende dan een scheidende factor. In Zwitserland waar de grens nogal een grillig verloop heeft is het hier en daar lastig bij te houden of je nu weer in Duitsland bent dan wel in Zwitserland.

Stein am Rhein – the end of the Rhine cycle tour. From here we will cycle along the Bodensee to Bregenz, where we will pick up the ‘official’ route again. We decided on a day’s rest, after the rather strenuous efforts of the days before. Last night the wind and the rain kept us awake for some time, but this morning the weather turned out to be fine.
Right now is a bad time to be outside – a thunderstorm and a fair amount of rain. Fortunately this camping site has big room with a tables and chairs, a bookcase with German books, so we can sit inside, check the mail, unload the camera, update the blog and be happy not to be outside on the bikes.
We will see what tomorrow will bring, but the forecasts are not encouraging.

The end of the Rhine cycle track.

There are a number of, obvious, aspects that were very noticeable:

Cycling down the Rhine you can’t help noticing its
1. varied history
2. nature
3. traffic
4. energy
5. the function of the River as a border between countries

History – as the Rhine has always been of strategic importance, there are many historical sites dating back to Roman times and possibly before. Many towns on the river have buildings dating back to medieval times, showing their importance for trade and as government centres, and then there are of course the ever so many castles on the mountainsides or tops along the river.

Nature – as you cycle down the minor roads along the river, sometimes on dykes, sometimes below them, you pass through many nature reserves, along small lakes, through forests and sometimes marshland – a world populated by birds and small animals, plants, ever so many flowers this spring time of the year.

The river has always been important for travelling, be it by boat or on roads or paths along the river. The Roman legions followed the rivers for their conquests and later administration of the conquered lands. Trade has always been important along the river.
So nowadays there’s boats on the river, trains and roads on the banks, and fortunately for cyclists, quiet roads an cycle tracks.

Energy – there are ever so many power stations along the river, water power and some nuclear power stations needing the water for cooling.

The Rhine, border between several countries – cycling down the Rhine, it was first a border between Germany and France. Where it often served as a barrier between enemy forces, the many bridges and ferries now give easy access to the other country, and the river serves more as a means of easy communication, than as a forbidding border.

In Switzerland we sometimes didn’t know whether we were in Germany, or back in Switzerland – if they want francs this must be Switzerland.
And now for tomorrow – we’ll see what the weather does, if possible we’ll see how far we get towards Bregenz – if it’s too awful we may decide on another day’s rest. And we may decide to have another look at our luggage and send things home that we don’t need anymore or feel we can do without.

Een PRACHTIGE route – maar nu het serieuze klim en klauterwerk. Echt wel een paar hellinkjes fiets naar boven schuiven erbij. Was het gisteren de dag van de zwanen, nu was het de dag van de adelaars. Majesteus zweefden ze boven de dalen waar we door fietsten, doken naar beneden en stegen schijnbaar moeiteloos weer omhoog. We kwamen langse de beroemde waterval in de Rijn bij Schaffhausen – een ware tourist trap met een hoog toerbussen gehalte. Maar ja, als jet er zo vlak langs fietst moe je natuurlijk wel even gaan kijken – dus 10 zwitserse francen betaald voor het genoegen wat trappen af te lopen naar een paar uitzichtpunten vanwaar je het vallende water goed kunt zien.

Stein am Rhein, aan het eind van de route van vandaag is een uitermate schilderachtig plaatsje. 2 km uit de route vonden we onze camping, en vanuit het restaurant waar we de calorietjes weer aangevuld hebben wordt dit wereldkundig gemaakt.
Morgen beginnen we de trip naar Bregenz, langs de Bodensee Radweg – waarschijnlijk een tripje van twee dagen.

We took the scenic route along the Swiss side of the Rhine – maybe the route on the German side would have been shorter (and fewer steep inclines), but far less interesting. We passed by the famous falls at Schaffhausen – a real tourist trap. But what can you do – you won’t get a second chance, so with hundreds of people who had been dropped there by buses or got out of their cars in the mega car parks we bought our tickets and descended the steps that led you to the platforms where you could watch the water tumbling down the falls.
Stein am Rhein turned out to be a very picturesque town, but we had little time to sample the sights as we had to hurry to be in time at the campsite in Wagenhausen.

Een een korte impressie – misschien later meer. We gingen de brug over in Rheinfelden en waren weer aan de Duitse kant van de Rijn. Een prachtige route – maar de hellingen begonnen er serieus uit te zien – en te voelen. Zo nu en dan ook even de fiets omhoog duwen tegen een 20+ % hellinkje. Het was weer een dag van veel zwanen, in het water en met nesten op het pad. Toch ook weer wat gravel wegen. Ach ja, de uitvinder van het asfalt, hij verdient een gouden medaille, een ereplaats in de zevende hemel en de hoogste onderscheiding, de gouden fietshelm.
Einde van de etappe was Hohentengen – bij iedereen bekend natuurlijk – de camping was een vervaarlijk steile helling af, naar beneden. Daar aangekomen bleek het een megacamping te zijn, receptie gesloten en telefoonnummer antwoordde niet. We konden wel ergens de tent neerzetten, maar voor toiletten en douches had je een sleutel nodig. Iemand van het restaurant belde toen maar een andere camping, een kilometer of 2 verderop, wel nog even een paar hellinkjes, maar daar was het perfect geregeld, genoten we van het eten en een prima plaatsje voor de tent.
Misschien later meer aan de hand van een paar foto’s onderweg.

A shorthand impression – From Rheinfelden we crossed the bridge into Germanyand follwed the German side of the Rhine. Great trip, but a number of easy descents and demanding climbs. It was the day of the swans, in the water and on the cycle track, nests all over the place.
And gravel and mud roads – oh the inventor of tarmac cycle tracks, may he have a place of honour in the seventh heaven and the ultimate honour, the golden cycle helmet!!!
We got to Hohentengen and dropped down a steep hill to the camping site. No one at reception but you were free to pitch your tent on a small field at the end of the mega caravan site – only, for toilets and showers one needed a key.
The owner of the restaurant on the site suggested we go to the next site some 2 km down (or rather, most of the way up the road. This proved to be a much more pleasant site, and there was a shortcut from there to the bridge where we could pick up our route again.
Maybe more a bit later, when we have had time to look at the pictures we took and remember what we saw on the way.

We wilden eigenlijk verder fietsen. De dag begon zo goed, met prachtig weer reden we van Bad Bellingen naar de Zwitserse grens. Net zo’n soort pad langs de Rijn als de dag ervoor, maar nu droog en weinig wind.
In Bazel aangekomen eerst een hapje eten in een restaurant bij een sport en activiteitencomplex gebouwd onder een dubbele autoweg (twee lagen boven elkaar) die daar de Rijn over gaat.
We staken de brug over naar de zuid oever van de Rijn en je kunt natuurlijk niet door een stad als Bazel heenracen zonder hier en daar even stil te staan om een en ander te bekijken. Dat kostte dus wat tijd.
Daarna de rit naar Rheinfelden – en ja, je bent in Zwitserland, dus dan moet er wat geklommen worden. Daar zaten leuke hellinkjes bij, niet hoog, maar wel steil. Zo nu en dan was het even fietsen omhoog duwen.

de grens

Op weg naar Rome moet je natuurlijk ook even stil staan bij het Romeinse theater in Kaiseraugs. Ik kan het natuurlijk bechrijven, maar kijk zelf maar:
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Theater_Kaiseraugst.jp
Om daar langs te gaan maakte de fietsroute wel weer een stevig extra klimmetje.

In Rheinfelden aangekomen was het ongeveer half zes – een fietser die we spraken wist te melden dat er in de omgeving van de camping waar we naar toe wilden weinig te beleven was (in the middle of nowhere, en zo zag het er ook uit op de kaart).
En het was toch al wat laat aan het worden, en om de hoek was een soort hostel – goedkoop voor Zwitserse begrippen. Daar zitten we nu dus. Rheinfelden is een leuk stadje. We zijn nog even de voetgangersbrug naar Duitsland overgelopen. En daarna een pizza in het restaurant om de hoek. Morgen verder.

—–

We had wanted to do some more miles than we did. Perfect start of the day, weather ok, no rain, hardly any wind. So we got to the German Swiss border in pretty good time.
After a quick lunch (the weather outside turned nasty with a lot of wind and ik looked like rain) we got on our bikes, and the weather turned fine again.
Of course when passing through an interesting city like Basel one has to get off the bike now and again to see the sights. That took some time.
After that we got a taste of what cycling in Switzerland is like – some pretty stiff climbs, not high, but steep.
We passed the Roman theatre: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Theater_Kaiseraugst.jpg
In Rheinfelden some cyclists we met suggested this was the best place to spend the night and we decided to take his word for it, and left the remaining 200 kms we were planning to do for tomorrow.

Over Straatsburg kan nog veel gezegd worden.
Binnenkort hebben we Europese verkiezingen – wel gaan stemmen hoor! Zoals een Duitse fietser die we tegenkwamen tegen ons zei: Es lebe Europa!!
Goed, Straatsburg – zetel van het EU parlement. Niet Brussel, want de Fransen moesten natuurlijk ook een belangrijk Europees instituut in Frankrijk hebben. Jammer dat Brussel natuurlijk ook vergaderplaats moet zijn omdat de grote EU instituten daar nu eenmaal zitten. En verder nog een beetje Luxemburg. Zo zien die EU parlementariers nog eens iets van de wereld, en niet op de fiets zoals wij.
In Straatsburg zetelt ook de Raad van Europa (Council of Europe), en natuurlijk het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Wiki weet er alles van: http://nl.wikipedia.org/wiki/Raad_van_Europa

Maar dat is niet de reden dat we even teruggaan naar Straatsburg. Kijk eens naar de foto hierboven, genomen op de fiets- en voetgangersbrug tussen Straatsburg en Kehl, al die hangsloten.

Verliefde stelletjes hangen ze daar, zweren elkaar eeuwig trouw en gooien de sleutels in het water. De hype is begonnen in Italië waar ze zeggen dat sommige bruggen zuchten onder het gewicht van de hangsloten. Goeie business voor de slotenfabrikanten.

Strassbourg Revisited
This month we will have the EU Parliamentarian Elections – a good time for European citizens to express their opinion that the EU is of the utmost importance, both for maintaining peace and prosperity for all the citizens of Europe.
Strassbourg, seat of the European Parliament, after all, the French had to have an important European institution within their borders as well. Of course the Parliament has to have its meetings in Brussels as well, and don’t forget Luxembourg. A travelling circus spending a tidy sum of money on travel expenses and doubling of tripling facilities.
And then of course Strassbourg is the seat of the Council of Europe and the European Court of Human rights.

All this was not the reason to come back to Strassbourg, just have a look at the picture of all the padlocks above, taken on the pedestrian en cyclists’ bridge between Strassbourg and Kehl. Head over heels in love, couples attach these locks with their names inscribed on them to the bridge to symbolize their love, promise each other their love is for ever and ever and throw the keys into the water.

1000 BOMMEN EN GRANATEN!!!
Van Leiselheim ging het bergafwaarts naar de rivier. Dat was het gemakkelijke stuk. Toen we op zouden stappen begon het te regenen. Wij trokken dus onze regenjacks aan. Toen we begonnen te rijden werd het weer droog en de zon deed een dappere poging door de wolken te breken. Na even fietsen konden de regenjacks dus weer uit en de gele jackjes (winddicht, want er woei een koude tegenwind) aan. Zodra we ze aan hadden en weer fietsten brak echt de zon door en werd de wind wat minder. Ook de gele jacks weer uit en verder maar weer. En toen werd het weer wat frisser, en toen weer wat warmer, en toen begon het weer te regenen, en toen weer niet, en zo bleef het het grootste gedeelte van de dag.
De regen had wel hier en daar het modderige gravelpad wat plakkerig gemaakt, zodat het met tegenwind, nat modderig wegdek en een hoog vals plat gehalte maar langzaam vooruit ging.

Dat klinkt erg maar was het niet echt – een heel mooie weg, meest op een dijkje angs de Rijn, met zicht op de hoge bergruggen van het Zwarte Woud, en die hellingen kwamen vervaarlijk dichtbij.
De optie van de weg wat meer landinwaarts was daardoor niet erg aantrekkelijk.
Na een km of wat waren we in Breisach – even een soepje en een drankje in een restaurant aan de oever van de Rijn – en toen weer verder, langzaam aan, met een gemiddelde lager dan ooit. De volgende plaats, Neuenburg am Rhein, was 28 km verderop, en daartussen absoluut niets, alleen een lang gravelpad langs de rivier.
De Rijn is hier nog steeds grensrivier, maar tamelijk smal en niet geschikt voor scheepvaart groter dan kano’s of roeibootjes. Alle grote scheepvaart gaat door het kanaal dat vlak langs de rivier door Frankrijk loopt.
In Neuenburg stuitten we op de zoveelste afzetting, zonder aanwijzingen hoe dan wel verder te gaan.
Op onze vraag of je er echt niet door kon was het antwoord: Nee, natuurlijk niet!! Ze hebben daar veel bommen en granaten gevonden en de explosieven opruimingsdienst moet ze eerst onschadelijk maken.
Enig geïnformeer leidde tot het vinden van de goede weg. In verband met het onzekere weer toch maar weer een hotelletje, in Bad Bellingen, ongeveer 25 km ten noorden van Bazel.

BOMBS AND SHELLS
As we got on our bikes this morning it started to rain. As we put on our rain jackets the sun came out. As we cycled down the road fro Lieselheim to the Rhine the wind turned very cold. As we put on a wind stopper jacket, it got warmer, and so it was most of the day.
Very little rain, really, but the constant threat of rain, and you sometimes saw the rain falling higher up the slopes of the Black Forest ridges.
The rain that had fallen had made the cycle track rather muddy in places, and Georgette’s comment was it seemed as if her tyres were glued to the road.
The muddy track, the wind against us all the time, and the constant vals plat cycling up the river made us go very slowly indeed.
All that sound pretty bad, but it wasn’t. It was an interesting trip, be it a bit slow, along the river on and below little dykes with lots of flowers, birds, little lakes by the side of the pat hand on the other side the river Rhine, which is unsuitable for any boats bigger than a canoe or a rowing boat right here – all the big ships take the canal alongside the Rhine in France.
In Neuenburg on Rhine there was a barrier across the road saying no through traffic. Asked if we would be able to get through on our bikes, the answer was, No, of course nog. Out of the question. They found lots of bombs and shells in this area, and they need tob e removed before the path will be opened up again. The detour was not signposted, but again some natives were very helpful in giving vague hints as to how one might get from A to B on a bike.
When we got to B the hotel turned out to be on the top of a steep hill, so we had some fun before we could unload the bikes. But all is well that ends well, and after a good meal we feel as if we could do the rest of the trip to Rome in a day or two.

ook in Duitsland

even pauze

route langs de Rijn – wij volgen de rechter route – Duitse kant

Straatsburg

Straatsburg

Van Straatsburg ging het de aanwijzingen van de hotel receptionist volgend niet helemaal van een leien dakje, maar we vonden de weg naar de fietsers en voetgangersbrug naar Kehl ( http://de.wikipedia.org/wiki/Passerelle_des_Deux_Rives ). Vandaar ging het langs de (nu weer duitse) Rijn oever naar het zuiden. Dankzij de vele gravel gedeelten en soms erg hoog mountainbike gehalte, maar voor het grootste deel wel heel mooi.
Na een km of wat bedachten we dat een beetje proviand voor onderweg geen gek idee zou zijn, en de Rijnoever is verbazingwekkend weinig toeristisch – eigenlijk alleen een pad op de dijk, verder niets, geen patattent, geen café, geen MacDonalds, niets.
We reden dus naar een dorp landinwaarts, en vandaar naar een ander dorp waar een winkel zou zijn. Was er ook, met bakker en koffie en broodjes.
De terugweg naar de Rijn ging niet goed maar door een route iets meer landinwaarts te volgen dachten we wat minder last van de (harde) tegenwind te zullen hebben – niet dus, maar na een tijdje hadden we de goede weg weer te pakken.
Prachtige route verder. Dijkjes vol bloemen, iemand maakte ons attent op de grote aantallen orchissen. Ooievaars, en veel zwanen aan de kant van de rivier.
Overal langs de weg zien we richtingborden met het Santiago logo, maar dat was een andere reis.
We besloten de enige camping onderweg links te laten liggen ten gunst van nog een aantal kilometers, wat wel betekende dat we voor een hotel moesten kiezen – waar dit nu getypt wordt. Buiten regent het – niet zo erg dus.

—-

Strassbourg – getting out was just a little less complicated than getting in. We decided to continue our way on the other (German) side of the Rhine, so we crossed the bridge ( http://de.wikipedia.org/wiki/Passerelle_des_Deux_Rives ) to Kehl and continued our way south from there.
Mountainbike kind of cycle tracks, most of the way, Beautiful – flowers, birds (storks, swans, millions of swans).
We decided not to go for the one and only camp site on the route, but make some more kilometers, which meant staying the night in a hotel – not such a bad idea as I am typing this I am listening to the sound of the rain outside. They say tomorrow will be a raiy day.

De dertiende dag – er moest wel iets fout gaan.
Maar het begon goed. Omdat de tent kleddernat was konden we net zo goed even blijven liggen tot de zon de boel wat droog had. Vanaf de hoofdingang fietsten we vanmorgen terug naar waar we de fietsroute verlaten hadden en begonnen daar welgemoed aan de rest van de tocht, alleen om een minuut of wat later weer voor de hoofdingang van de camping te staan, waar de fietsroute via een andere weg ook langs kwam. Om te beginnen leek de route erg op de dag ervoor – fietspaden op kleine dijkjes, bloemen en vogels, en perfect weer.
Maar toen gingen we van de rivier af en kwamen we door een paar stadjes waar het even zoeken was – en langs een drukke hoofdweg richting de volgende stad waar wel richtingborden waren, maar ze wezen de verkeerde kant op.
Ook dat werd opgelost, en toen kwam het laatste stuk naar Straatsburg, door prachtig parkachtig bos.
Het vinden van de camping in Straatsburg bleek niet eenvoudig, maar lukte toch met wel wat vragen maar zonder al te veel moeite. Opvallend hier is de complete fiets anarchie – fietsers rijden overal, over de weg, de busbaan, de trottoirs, in alle richtingen, je zoekt het maar uit.
Eindelijk, campingbordjes, we volgen ze voor een kilometer of zo, en komen aan voor een stevig gesloten hek, met de mededeling dat de camping voor groot onderhoud dicht is, gaat in 2015 weer open.
Terug de stad in, dus, en het eerste hotel waar we langs kwamen was een ** Hotel Eden, heel basic, maar met internet, vandaar dit schrijfsel.
Nu inmiddels gisteravond gingen we te voet Straatsburg in voor een maaltje op een terras en een wandeling door het fantastische historische centrum.
En nu zitten we inmiddels aan het – karige Franse ontbijt – croissant, stokbrood, beetje jam en slechte koffie.

——

We should have known – something had to go wrong on day 13.
One of the advantages of camping is that your tent gets soaking wet, and you have to wait for some time to get it dry – meaning it’s useless to get up very early.
From the main entrance of the campsite we cycled back to were we had left the cycle track to go to the campsite, followed the cycle track for about a kilometre, only to pass the entrance of the campsite again, this time from the other direction. Something about going in circles.
Most of the way was rather similar to the day before, including the weather – glorious sunshine again and very pleasant temperatures.
But then we had to strike inland as there was nor more cycle track along the river. This took us through some small towns with complex turns and roundabouts, and very badly signposted. With the help of knowledgeable natives we found our way to Strassbourg.
Finding the campsite in Strassbourg turned out to be not so easy, bur fortunately we ran into locals who knew where it was, and how to get there.
However, the entrance was securely padlocked and a sign said, ‘Sorry, we’re closed.’
We cycled back to town and were lucky to find a simple ** hotel – very basic but all one needs. In the evening we walked into the centre of town for a none to cheap meal offsetting the savings we had on the hotel, and a very pleasant walk through the old centre of town.

EEN BIJNA ONGELUK
Vlak voor de eindbestemming van de dag moesten we nog een tamelijk lange helling af met voor ons slecht wegdek en een scherpe bocht. Laten mijn remmen het nou niet doen en het ging nogal hard. Wat te doen? Je van je fiets laten vallen om erger te voorkomen is ook een onaantrekkelijke optie. Gelukkig heb ik altijd een flinke tube zeer sneldrogende en heel sterke all purpose lijm in mijn voortasje. En, dacht ik, als het echt all purpose is moet het ook geschikt zijn om te remmen. Bliksemsnel de grote tube gepakt, dop eraf gefriemeld, en knijpen maar,, recht voor me, een paar flinke klodders lijm op de voorband. Aangezien het inderdaad zeer sneldrogende lijm was plakte het al gauw vast aan de weg met een verbluffend remmend effect, en vlak voor de bocht stond ik stil, en waren we ook veilig en wel op onze bestemming aangekomen, in Munchhausen, met dank aan de baron die wel wat jaloers was omdat hij het zelf niet beter had kunnen bedenken.
Iedere lezer die nog goed aardrijkskunde onderwijs genoten heeft (met dat mooie vak topografie waar je nog een tien kon verdienen met het correct opdreunen van het rijtje Groningen, Hoogezand, Sappemeer… en verder weet ik het ook niet meer – nou ja, wie dat allemaal nog wel weet, weet dan natuurlijk ook dat Munchhausen in Frankrijk ligt.
Van Speyer af reden we langs prachtige rustige weggetjes, meestal over dijkjes temidden van bos, dan weer langs de Rijn, naar het zuiden. Na een tijdje kwamen we door een dorpje waar ze ook al niets te drinken hadden (evenals in de drie voorgaande plaatsen) en volgens het richtingbordje was de volgende plaats waar we langs kwamen in Frankrijk. Vanaf daar was de Rijn grensrivier tussen Duitsland en Frankrijk.

de grens

Leuke camping in Munchhausen, prachtig weer om te kamperen, en een auberge voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd op 50 m vanaf de ingang van de camping.

—

This is not a tall story. There is one in Dutch (see above). We’re in Munchhausen and not at all surprised the famous storyteller from this part of the world made up all these highly unlikely accounts of his adventures. This is the dullest village in the Milky Way Galaxy.
Judging it by its name I always thought Munchhausen must be somewhere in Germany, but it happens to be in France.
We left Speyer in glorious sunshine – so different from the day before when it had been very cold indeed – and followed the rhine adown south along pleasant cycle tracks on small dikes and minor roads.
When we passed through a village where we couldn’t get anything to drink, just like in the three previous villages we had come through – we saw that the next village would be in France. And so we cycled into France.
Fairly soon we were in Munchhausen where we put up our tent, went out to a nearby auberge for a bite to eat.