Dit hadden we nog niet meegemaakt. Na een zonnige start en een rustige weinig klimmende of dalende weg ging de tocht verder over de ‘Kustvägen’, de kustweg. Dat schommelde iets meer, maar was met het mooie weer nog steeds heel plezierig, met prachtige uitzichten.
Eindelijk kregen we de Botnische Golf goed te zien.
De weersverwachting was: regen vanaf 11 uur – wij hadden weer geluk. Je zag in het binnenland al donkergrijze regenwolken, maar vlak aan de kust bleef het zonnig tot over twaalven.
Op een picknickplaats die we passeerden, met een groots uitzicht over de Botnische golf aten we het traditionele banaantje. Op een hoekje van de balustrade van de flonder waarop de picknicktafel en banken waren neergezet stond een huisje, grootte vogelhuisje. Als je het deurtje opendeed lag daar achter de ware schat: een gastenboekje van de picknickplaats. Al aardig volgeschreven, alleen in het Zweeds.
Toen moesten ook bij ons de regenjacks aan. Tegelijkertijd reden we verder op een onverharde weg die in de regen behoorlijk slipperig werd. Afdalingen vereisten dan ook enige stuurmanskunst.
En toen, eindelijk weer asfalt. Maar na 100 meter moesten we stoppen achter een auto die stond te wachten op een enorm rijdend gevaarte dat de asfaltweg voor ons vermorzelde, vermaalde, en achterliet als een nogal rulle onverharde weg. Even eerder reden we al langs een bord met daarop de tekst: ‘Sorry for the mess. We are upgrading this road for future use.’
Nu lijkt dit allemaal kommer en kwel, maar dat is het niet – gewoon een nieuwe ervaring.
Gelukkig was de regen van korte duur – heel anders dan voorspeld. We warmden dus weer wat op en reden de laatste kilometers over een erg drukke weg richting Sundsvall. Heel Zweden schijnt aan de weg te werken. Om de drukte te vermijden kozen we een fietsroute die langs de hoofdweg slingerde. Heel leuk, tot we plotseling voor een opgebroken weg stonden en een eindje terug moesten, toch maar even de hoofdweg op. Het regende weer een beetje, even wat nasputteren, en dat leverde prachtige dubbele regenbogen op boven het ‘fjord’ waar Sundsvall aan ligt.

De fiets is misschien het milieuvriendelijkste, maar niet het efficiëntse vervoermiddel. Georgette keek vanmorgen op de navigatie van haar telefoon:
Sundsvall (voor autos’s) 65 km, tijd 54 minuten. Wandelaars: ruim 14 uur. En wij: ruim 92 km, ruim 6,5 uur door alle hindernissen onderweg.

In Sundsvall hebben we een kamer in het Sundsvall City Hostel – de helft van de prijs van een hotelkamer, en evenveel comfort.

-;-;-;-;-

‘Sorry for the mess. We’re upgrading this road for future use.’ When travelling from Strömbruk to Sundsvall it is of course possible to go by car – total distance 65 km, estimated travel time 54 minutes.
We went on the scenic Coastal Road, total distance 93 kms, exact travel time 6:32:50 hrs.
Halfway the day the rain they had been promising us on the weather forecast proved to be real cold, wet rain – we were lucky though, it started much later than the forecast had promised us. At the same time the road surface changed into dirt road, slippery in places, very slippery on slopes coming down hill. And then, finally, after some ten to fifteen kms glory be, tarmac again. For about 100 meters. Then we had to stop, behind a waiting car, for an ugly big thing that came grinding up the road, literally grinding up the road and leaving behind it a for bike wheels rather impassable road. When we got back to civilization the bike was covered in mud and so were we.
The last ten kms to Sundsvall were on a very busy road, so when we had the opportunity to take a bike path running parallel (more or less) to the road. Our navigation served us well getting into town, until someone had decided to break up the road once more.
We had a few drops of rain, resulting in fantastic double rainbows over the ‘fjord’ Sundsvall is on.
And now we’re staying in Sundsvall City Hostel, possibly the only affordable place miles around.