We hebben net ontbeten en pakken nu de inmiddels weer wat gedroogde tent in. Daarna moeten we moed vatten om de regen in te rijden. We hebben alvast maar een B&B geregeld in Bludenz, het eind van de etappe, niet ver, maar wel wat klimmen, en die regen dus.
Het weerbericht? Regen en sneeuw – een verlate wintergroet noemt de Oostenrijkse KNMI het.

A ROOM WITH A VIEW…
(maar wat en klim!!!)

Toen de fietsen gepakt waren begon het pas serieus te regenen – we kwamen dus de garage uit tot de deur van het hotel en gingen maar een kopje koffie drinken. Om ongeveer half twaalf werd het wat droger en vlak voor 12en waagden we het erop.
De eerste 25 km fietsten we langs de Rijn. Het werd steeds helderder en zo nu en dan deed de zon een voorzichtige poging,
De besneeuwde toppen van de Alpen kwamen steeds dichterbij.
Op dag 2 staken we de Rijn over in Arnhem. Op dag 7 kwamen we in Remagen aan en begonnen we de Rijn te volgen. En vandaag, op km 25, lieten we de Rijn rechts liggen en volgden een zijrivier van de Rijn tot hier in Bludenz. Best een spectaculaire rit, door een tamelijk smal dal met links, rechts, voor en achter je besneeuwde toppen. Het fietspad langs het riviertje schommelde wat en ongemerkt klommen we dan ook zo’n 100 m.
Bludenz – we zijn er. We hadden een B&B geboekt. Even vragen. Bleek het adres hoog boven het stadje te liggen, klauter klauter, klim klim klim dus.
De oude mevrouw die ons verwelkomde bleek over goede spraakspieren te beschikken en een eindeloos repertoire te hebben. Het ging vooral voer eerdere gasten en hoe fantastisch die het er gevonden hadden. Van Hollanders had ze nog nooit één klacht gehad…
En we hebben een kamer met uitzicht, op hoge besneeuwde toppen, welke kant je ook uitkijkt.
En dit wordt in haast getypt in een pizzeria, gelukkig niet te ver down the road, waar de hele lokale bevolking lijkt te eten aan een lange tafel naast ons.
De pas over fietsen, zeggen ze hier, onmogelijk – er ligt nog te veel sneeuw (geen ‘winterdienst’ op de kleine weggetjes waar fietsers zich op wagen). We zullen de trein moeten nemen. Dat zoeken we morgen verder uit.
Over treinen gesproken – Georgette merkte op dat we in dit geblog nog nooit aandacht hebben besteed aan de kilometers spoorlijn waarlangs we gefietst hebben, langs de Rijn en nog veel meer langs de Bodensee. Het voordeel van langs spoorlijnen fietsen is in ieder geval dat ze altijd redelijk vlak zijn omdat treinen niet van steile hellingen of plotselinge klimmetjes houden.
Voor nu, welterusten.
Foto’ s en Engelse bla bla volgen morgen, als we dan tenminste ergens wifi hebben.

Come back for more, photos and English version will follow shortly, provided we land in a place with wifi.

We did land in a place with Wifi – Pfundz.
A shorthand account of day 22:

Packed the bikes after breakfast – rode them out of the hotel garage – into a regular downpour. As we had already had a shower that morning, and the rain only provided an icy cold one, we parked the bikes and had a one hour+ coffee in the hotel.
When the sky cleared we got on the bikes and followed the Rhine for another 25 kms, weather ok, bit of rain every now and then, sunshine for fove minutes and then more rain.
After some 25 kms we finally said goodbye to the River Rhine and made our way to Bludenz, along a pleasant cycle path by the side of a stream most of the time, climbing asteadily all of the time.
Surprise, surprise, when we got to Bludenz we thought we were there, but the B&B turned out to be high above the village. Our efforts were rewarded with a room with a view and a talkative hostess who told us all about her previous guests, their opinions on the food in the nearby pizzeria, the weather etc etc.
Of one thing she was sure – we would not be able to cycle over the pass because of the cold and the snow, so we would have to take the train.