WINTERSPORT

Goed dat Georgette lid is van de ski vereniging. Dit zijn wintersport condities – Oostenrijk, sneeuw, kou, hoge bergen.
Waar beginnen we mee – de trein. De informatie dat er ieder uur een trein ging werd teruggeschroefd tot twee treinen per dag die fietsen meenamen. De juffrouw die me een kaartje verkocht keek afkeurend: ik had moeten reserveren.
Gevolg: 3 Nederlanders die daar stonden en wel gereserveerd hadden konden hun fietsen zo een fietsenwagon inrijden, met bagage en al,en daar neerzetten. Wij moesten een andere wagen in, onder het toeziend oog van een nerveuze conducteur liefst in 20 seconden alle bagage eraf halen en de fietsen in een ongelukkig hoekje aan een fietsenhaak hangen.

De trein bracht ons hoog aan de andere kant van de pas naar St Anton, waar het ritueel zich herhaalde. Met vereende krachten van een nu behulpzame conducteur en medereizigers werden fietsen en bagage weer uitgeladen en op het perron gezet.

Het sneeuwde, harde wind, nat en koud. Eerst maar een kopje koffie dus, toen even geld uit de muur trekken en vervolgens op weg, dalen, dalen, dalen, afgewisseld door een enkel klimmetje.
Ondanks de natte sneeuw, en later toen we wat lager kwamen de regen was het een prachtige weg, met uitzicht op majestueuze toppen en een hier en daar woest stromend riviertje in het dal.

In Landeck waren we op het laagste punt aangeland, en toe aan een hapje in de warmte om de versteende botten te reanimeren. Dat gebeurd gingen we verder richting Pfunds – we begonnen nu de Inn te volgen, stroomopwaarts. Prachtige weg langs grotendeels verkeersvrije kleine weggetjes en fietspaden, hoog vals plat gehalte afgewisseld door stevige hellinkjes, maar wat een uitzichten, met zo nu en dan de zon die even doorbrak en de besneeuwde toppen liet oplichten tegen de grijze wolken er achter.

Zes uur, Pfunds – even zoeken naar het overnachtingsadres. (Camping is bij deze temperaturen niet echt een aantrekkelijke optie).
Het pension waar we zijn neeergestreken heeft een sauna – even weer helemaal op temperatuur komen. Daarna een pizzaatje, en zometeen is het weer bedtijd.
Morgen met de bus over de eveneens besneeuwde pas richting Italië – dit is alweer de laatste nacht in Oostenrijk.

——

As the pass was unpassable because of the snow we took the train – turned out to be quite an operation – we had to squeeze the bikes high up into the train through a too narrow doorway, unpack the bikes inside and hang them from silly hooks, and the reverse action some 40 minutes later when we got off the train the other side of the pass, in St Anton.
It was cold, snowing and there was quite a bit of wind; time for a cup of coffee. After that we began the long descent into the valley towards Landseck, the lowest point on the route.
There we warmed ourselves during a quick lunch and then started to climb again towards Pfundz.
This turned out to be a scenic route indeed, with magnifient views all the time; and climbing slowly all the time, and sometimes not so slowly.
The pension we are staying at in Pfundz turned out to have a, verwy welcome, sauna.
tomorrow we will take the bus across another pass on the border between Austria and Italy.