Vandaag is het de dag van de midzomer vuren – we zagen er heel wat op weg van Andenes naar Sortland. Maar meer nog waren we gecharmeerd van de orchissen langs de weg – de eerste stop je voor en neemt een foto, maar je kunt niet blijven stoppen.
Eigenlijk zijn wij ondankbare reizigers. Je zou niet meer dan 25 km moeten rijden, en bij iedere bocht in de weg stoppen om de uitzichten, de bloemen, de fantastische wolkenluchten, kortom alles, te bewonderen.
We stonden op vanmorgen en het begon te regenen. De noord oosten wind gierde erover. We braken de tent op en lieten hem per ongeluk even los – die vloog dus weg, tegen de al opgeladen tandem aan en boem lag het hele zaakje op de grond. Harde wind, maar goed, wel achter. En vergeleken met gisteren was het een redelijk makkelijke route, relatief vlak. Een prachtige weg dus, met een hoog wow!!!-gehalte. Wat mooi allemaal, zo nu en dan moet je je even realiseren: en ik fiets hier dus, helemaal te gek toch.
We rijden nog steeds langs besneeuwde toppen, maar de sneeuw ligt hoger. De Noordkaap met zijn toendra landschap lijkt hier ver weg (en is dat ook). We dachten er net even aan. toen we in Kopenhagen waren vonden we dat we al een aardig eindje gefietst hadden. Kopenhagen, niet naast de deur toch? In Kopenhagen stond de teller op 416 km. We zijn nu ruim 3000 fietskilometers verder.

And now in English, a resume of several days. Tromsø is worht a visit. We were there on the day of the Tromsø Midnight Sun Marathon. All of Tromsø was partying.
We saw teh sights: the view from a mountain ridge overlooking the city, reached by a cable car. The Science Centre and a film on the Northern Light (Aurora Borealis), the Botanic Garden and a midnight concert in the famous Arctic Cathedral.
From Tromsø we cycled to Fjordbotn – a pleasant camp site at the end of a fjord.
From there a very strenuous trip (stiff climbs, a very dark tunnel, a road closed due to roadworks – some French tourists helped us to carry the bike and the luggage through the bush high up the slope above the road to the other side of the roadworks, and then turned back themselves because we could not help them carry their minivan).
A long ferry trip took us to Andenes on the island of Andøya.
From there (today) we made our way to Sortland, along one of the most scenic routes in the world. We enjoyed the views across the fjords, the wonderful skies, the flowers, and the (most of the day) very pleasant weather with a rather strong wind from behind.