Meteen buiten Karasjok begint de weg aan een geleidelijke klim van 12 km lengte. Nergens erg steil dus gemakkelijk te doen. De hele nacht was het stralend zonnig weer. Volgens het weerbericht was het koud, maar als je buiten kwam was het windstil en de zon scheen – koud aanvoelen deed het dus niet.
‘s Morgens begon het zoals gewoonlijk te betrekken, maar het bleef de hele dag (op een enkel sneeuwvlokje en hagelsteentje na) droog, de wind was matig en soms achter, en zo nu en dan veranderde de wereld van kleur als de zon zich liet zien.
Een heel mooie route was het. De hele route vanaf Nederland hebben we het landschap steeds meest geleidelijk zien veranderen, maar nu is het heel plotseling en ingrijpend. We reden steeds met het zicht op besneeuwde toppen door vaak tamelijk kaal land met lage tegen wind en kou vechtende berkenboompjes en toendra achtige vegetatie. Wie hier plantjes wil determineren doet er goed aan een bergflora mee te nemen.

Van veel bomen en struiken beginnen de knoppen net uit te komen – je ziet jong lentegroen en zich ontvouwende blaadjes.
De vorige keer dat ik hier was, in 1994, was een maand later (eind juli) – opvallend verschil is dat er toen veel meer in bloei stond, en het ook hier zomer was.
Ook net weer klaagde de vrouw die hier het hostel runt dat het weer dit jaar abnormaal koud en guur is. Maar goed, we zitten hier comfortabel, na een warme douche, een lekker maaltje, in een verwarmde ruimte.

Fjordutsikten – uitzicht op het fjord

—-

We left Karasjok and started the twelve km climb to the highest point of the route – a fairly easy ascent as the slope was nowhere steeper than some 4 or 5%. The whole night the weather had been like summer to look at (no wind and glorious sunshine all the time) but rather cooler than summer – some 3 or 4 C.
In the morning the clouds reappeared, and on the way we had a few snowflakes, a few hailstones, but then the sun would reappear and make for great views across the valley to the snow clad mountains in the distance.
So it was a beautiful route, the landscape tundra like at higher wind swept altitudes, and more and different tree species at slightly lower altitudes in the valleys.
In these northern parts you find plants that you will only find at high altitudes in the Alps or Pyrenees at 300 or 400 metres or even at sea level. The other time I travelled in these parts it was late July and it was summer, with rather more flowers. Now it’s early spring and many trees are just sprouting their leaves.
People here complain that it’s unuasually cold for the time of the year. They have such a short spring/summer season, so when they’re cheated out of yet another month of pleasant weather it really hurts.

PS – Alex (Australia) – we met you in Sundsvall Vandrarhem – I assume you made it in time to the Cape and are back home safely by now.