ROME – St Pieter

Wat zou de eenvoudige Galileese visser Petrus gezegd hebben van de kerk in rome die zijn naam draagt? Als hij de boodschap van zijn meester een beetje begrepen had waarschijnlijk niet veel goeds.
Er is een mooi verhaal over Jezus die in woede ontsteekt als hij ziet hoe de tempel een tourist trap geworden is waar geldwisselaars en verkopers om het hardst hun tarieven en waren aanprijzen en verkopen. Nou, het kan echt niet erger geweest zijn dan de St Pieter in Rome: een miljoenen business, dag in dag uit.
Goed, wij gingen dus ook naar de St Pieter omdat het nu eenmaal iets is wat je gezien moet hebben. Weer voor een flink extra bedrag het privilege gekocht van meteen met een groep naar binnen geloodst worden in paats van een paar uur in de brandende zon in een rij te moeten staan en toen de kerk in. Onderdeel van de deal was dat we ook nog gratis een audio guide meekregen, met als bijzonderheid dat als je alle teksten volleidg uitluisterde je waarschijnlijk het ding te laat zou inleveren.

Het Vaticaan wordt goed bewaakt, en gaat echt met zijn tijd mee…

Ene kerk bekijken met duizenden andere mensen doet wel iets af aan de sfeer. En om eerlijk te zijn – de St Pieter is groot, en er staan en hangen heel veel mooie kunstwerken, en het is een architectonisch meesterwerk… Maar het is te groot, te veel, te overweldigend.

Het aardigste was misschien nog wel het beklimmen van de grote koepel – het eerste stuk tegen een €2 meerprijs met de lift omhoog. Dan kom je eerst op een omgang binnen in de koepel, met het zicht op de mierenhoop van bezoekers diep beneden je – en de schilderwerken in het plafond van de koepel boven je lijken nog steeds even hoog. Dan heel veel treden op, langs steeds smallere trapjes, tot je buiten op de omgang staat, met een mooi uitzicht op het plein voor de St Pieter en heel Rome.