Er komt nog meer…

En hier is het dan:

DOOR DE POLDER
(maar wel met flamingo’s en purperreigers, grote en kleine zilverreigers, lepelaars en kraanvogels)

Van Ferrara naar Ravenna gaat het dwars door de Po delta, een water en poldergebied. Er zijn gruwelverhalen van fietsers die de Po delta maar een pokkendelta vonden omdat ze hem met harde wind tegen moesten doorkruisen. Niets van dat alles, wij hadden een matig harde wind, in de rug – het was niet al te heet, in de loop van de middag werd het een graad of 30.
We streken neer voor een lunch in een restaurant in een onbetekenend klein dorpje, maar dat zit dan toch wel weer vol met vooral wat grotere groepjes eters die rustig de tijd nemen voor het middagmaal, met een glaasje wijn natuurlijk.
Lekker eten kun je hier wel, maar hoe ze de grote hoeveelheden eten als je de gebruikelijke eerste en tweede gang gevolgd door een calorierijk toetje neemt wegwerken is ons een raadsel.
Een groot deel van de route ging langs kleine weggetjes, zo nu en dan afgewisseld met een paar km drukke hoofdweg.

koeien zoeken verkoeling

Langs de kleine weggetjes hoorde je nog meer dan dat je ze zag vogels en kikkers kabaal maken in het riet.
Overal zag je grote en kleine zilverreigers, en later vooral ook veel purperreigers. Er vloog een lepelaar langs.

We fietsten langs een lagune en iemand had met grote letters ‘flamingos’ op de weg geschreven, met een pijl naar links, en daar zaten er inderdaad honderden, te ver om ze echt goed te kunnen zien.
Onze weg naar de veerpont over de Reno ging de andere kant al weer uit, dus zijn we maar een half kilometertje doorgereden op een onverhard pad om een beetje dichterbij te komen.


Na de veerpont was het nog zo’n 18 km naar Ravenna – waar we voor twee nachten een hotel geboekt hebben. Vandaag dus mozaïeken kijken.
En even een rustdag voor we morgen de bergen weer ingaan – de Apenijnen over – ‘Rome geeft zich niet zomaar gewonnen’, aldus onze reisgids.

From Ferrara to Ravenna it’s as flat as a pancake. There are horror stories of cyclists who had to do cross the delta with gale force wind against them, but not so in our case. The wind blew from the north east, not to much wind but just a gentle push in the back. Part of the way we cycled along ditches and streams along quiet country roads, and the only noise was the croaking of the frogs and the singing of the birds.
On the way we saw little and great egrets, purple heron, cranes, spoonbills and flamingos.
For lunch we stopped at a restaurant by the side of the road in a rather small village, where the whole village seemed to have gathered for their leisurely lunch.
Absolutely amazing, the quantities of food some people can eat here – if you take the first and second course, followed by a calorie bomb desert you won’t want to eat for two days after.
We just take one course, followed by a coffee and have enough to cycle the remaining 30 kms of the day.
No camping sites in Ravenna, and we want to have some time to see the sights, so we booked a hotel for two nights.
Which also means one day rest before we start the last bit to Rome, crossing the Apenines.