En nog steeds ‘spricht man Deutsch’, en is Italiaans de tweede taal die je niet veel hoort om je heen. Het schijnt dat de Duits sprekende gebieden een redelijke mate van zelfstandigheid genieten in Italië, en dat hun culturele identiteit min of meer gewaarborgd is. Dat was anders in de tijd van Mussolini toen de Duits sprekende bevolking zwaar gediscrimineerd werd.
Het verschil met de voorgaande dagen is enorm. Gisteren in Merano was de temperatuur al aangenaam. Vanmorgen zaten we heerlijk bij dezelfde tafel waar we gisteravond aten te ontbijten, met uizicht op de besneeuwde toppen – en een heerlijk temperatuurtje.
Omdat we wisten dat we maar weinig kilometers zouden maken – ongeveer 50 naar de volgende camping, en daarna zijn er kilometers lang geen campings meer te bekennen – maakten we niet veel haast.
Ons routeboekje geeft voor de route van vandaag twee varianten – één gemakkelijke route die volgens de schrijver wat saai zou zijn, een fietspad langs het riviertje de Etsch – bijna helemaal vlak, en een volgens hem veel interessantere route over de heuvels naast het dal van de Etsch, met leuke dorpjes en leuke hellingen.
Wij hebben de saaie route maar genomen – een prachtig fietspad langs de rivier, de hele weg helemaal autovrij, met prachtige uitzichten in het dal, hier en daar een kasteeltje, langs de spoorlijn, nog steeds hoge maar minder besneeuwde bergen.
Een heel leuke stop – een Radstation – oftewel een biologisch eco dynamische stop langs het fietspad. We drinken een koffie, een biertje en een sapje (3 x raden wie wat dronk), we bestelden een kaasplankje met bio eco kaasjes en brood en daarna nog het supergezonde groene drankje met veel silicium – heel relaxed en heel lekker allemaal. En Georgette nam nog even een foto van het bio composteer toilet:
En dan steekt de wind weer op, tegen deze keer, zoiets als windkracht 5 of 6 of zo, blaast door het dal. Dat zijn we niet meer gewend, wind tegen.
In Auer, Italiaans Ora, is het even zoeken naar de camping – maar om een uur of 3 staat de tent weer, hebben we gedoucht en de fietskleren gewassen.
En dus maar naar het hotel naast de camping, waar we wat drinken, de telefoons opladen en de laptop, de foto’s en dit weblog bijwerken.
Mijmeren over morgen – geen camping te ontwaren langs de route – dat wordt dus weer een B&B of zoiets – en dan zijn we ook echt in Italië, waar ze geen Grüss Gott meer zeggen maar Italiaans spreken.
—-
We’re still in the German speaking part of Northern Italy.
This morning we had a leisurely breakfast as we knew we had to do some 50 kms, on a cycle track along the River Etsch, no climbs or steep descents, easy going all the way.
Unlike previous days, the weather is just perfect – warm but not too hot.
Actually our route book suggested another route, more hills, climbs, descents. interesting villages to pass through etc etc. And only if we were travelling with children should we take the alternative but very uninteresting route we took.
The uninteresting route turned out to be one of the more scenic routes so far, following the river downstream, the racket of the birds drowning out the noise of the traffic on the motorway on the other side of the river.
We had a coffee and snack stop at an interesting bio-dynamic bikers’ café, everything organic, the beer, the bread and cheese we ordered, and the other drinks after that.
And then it started to blow, and this time the wind was against us. By this time we were cycling on a dyke along the river, going slowly, but only a few more kms to go.
Just under 50 kms took us to Auer (Italian: Ora) where we managed to find the campsite in spite of ambiguous signs pointing in different directions. And here we are, enjoying a scrumptious meal and typing this account of the day’s happenings.