Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,
Daß ich so traurig bin,
Ein Märchen aus uralten Zeiten,
Das kommt mir nicht aus dem Sinn.
Die Luft ist kühl und es dunkelt,
Und ruhig fließt der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt,
Im Abendsonnenschein.
Die schönste Jungfrau sitzet
Dort oben wunderbar,
Ihr gold’nes Geschmeide blitzet,
Sie kämmt ihr goldenes Haar,
Sie kämmt es mit goldenem Kamme,
Und singt ein Lied dabei;
Das hat eine wundersame,
Gewalt’ge Melodei.
Den Schiffer im kleinen Schiffe,
Ergreift es mit wildem Weh;
Er schaut nicht die Felsenriffe,
Er schaut nur hinauf in die Höh’.
Ich glaube, die Wellen verschlingen
Am Ende Schiffer und Kahn,
Und das hat mit ihrem Singen,
Die Loreley getan.
En daar fietsten we dus langs, een paar kilometer ten zuiden van St Goar. Omdat ze te druk was met het kammen van haar haar en het verleiden van kapiteins kwamen we er veilig langs.
De 30 km van St Goar naar Bingen is één van de mooiste en meest toeristische stukken van de Rijn. Aanradertje als je nog eens een eindje wilt fietsen.
In Bingen hadden we lunch in een café aan de oever van de Rijn, en zo gauw we binnen waren barstte de regen los. Een medefietser die we daar ontmoetten vertelde ons 48 manieren om van Bingen naar Mainz te komen, met alle toeristische attracties die we onderweg zouden tegenkomen.
We besloten in Bingen ons routeboekje niet te volgen en een route veel dichter bij de Rijn te volgen. Ging uitstekend deze keer.
In Mainz begon het eerst te spetteren, toen te regenen, toen te stortregenen en toen gingen de sluizen open. Wij werden nat, heel nat. Er was in Mainz ook een Weinfest aan de gang – kraampjes over een afstand van ongeveer een kilometer op ons fietspad, en de drukte van een populaire Duitse kerstmarkt. Daar moesten wij ons met onze bepakte fietsen doorheen wringen. Al die mensen hadden het zo druk met hun bier, wijn en worst dat ze onder hun parapu’s helemaal niet in de gaten hadden dat het regende.
Na Bingen was het nog een aardig eindje naar Nierstein, door de regen die maar van geen ophouden wist. Gelukkig werd de route verlevendigd door niet aangegeven omleidingen waardoor het toch nog interessant werd.
In het hotel dat we in Nierstein geboekt hadden werden we verwelkomd als lang niet geziene vrienden, waaraan je maar ziet dat je beter in Nierstein kunt zijn dan ze hebben. Dit is trouwens toch wel een medisch tripje want vandaag kwamen we door Alsheim, daar hadden ze het al zo erg dat ze niet meer wisten dat je dat met een ‘z’ schrijft.
I cannot determine the meaning
Of sorrow that fills my breast:
A fable of old, through it streaming,
Allows my mind no rest.
The air is cool in the gloaming
And gently flows the Rhine.
The crest of the mountain is gleaming
In fading rays of sunshine.
The loveliest maiden is sitting
Up there, so wondrously fair;
Her golden jewelry is glist’ning;
She combs her golden hair.
She combs with a gilded comb, preening,
And sings a song, passing time.
It has a most wondrous, appealing
And pow’rful melodic rhyme.
The boatman aboard his small skiff, –
Enraptured with a wild ache,
Has no eye for the jagged cliff, –
His thoughts on the heights fear forsake.
I think that the waves will devour
Both boat and man, by and by,
And that, with her dulcet-voiced power
Was done by the Loreley.
A few kilometres south of St Goar we passed the famous Loreley, where many boats are said to have been shipwrecked because their captains had eyes only for the beautiful Loreley combing her golden hair.
We passed the site but missed the girl – so we survived.
From St Goar to Bingen was some 30 kms of dramatic beauty, in glorious weather.
In Bingen we had lunch in a Rhineside café, and as soon as we were in there was a regular downpour.
When the rain had stopped we continued the trip along the Rhine towards Mainz, another detour but more successful than the previous one – we decided to follow the Rhine instead of cutting off a loop by going over the hills inland.
In Mainz it started to rain – another regular downpour but longer this time and we got soaked. The rain did not seem to deter the thousands of people enjoying glasses of wine and other uplifting drinks at the hundreds of stalls right on the cycle track, so we had to get off and walk for about one kilometre. After that much more rain, some unsignposted detours and finally a warm welcome at the hotel we had booked in Nierstein.