Even kort: mooie route gefietst. De eerste 20 kilometers lang een hoofdweg – wel rustig – wat golvend landschap, dus tamelijk lange hellingen op en af. Dat beviel ons zo goed dat we besloten niet de scenic route te volgen richting Viborg, maar de hoofdweg te blijven volgen. Was goed te doen, en het grootste deel van de weg heer weinig verkeer. Mooie uitzichten op het golvende land van Midden Jutland. Akkers, graan, graan, graan, en verder wat aardappels en een enkel plotje kerstbomen.
Van Viborg naar Herning was een verrassend leuke route -helemaal over een oude spoorweg, dus met eer gelijkmatig klimmen en dalen, soms steekt de route op een spoordijk hoog boven het land een vallei over, waar de weg die verderop loopt eerst naar beneden gaat en dan weer omhoog klimt.
In Herning bleek het hostel een km of drie buiten de stad te liggen, dus voor een hapje eten moesten we weer even fietsen, nu zonder bagage.
In de eettent waar we neerstreken stonden een paar speelautomaten, en een kennelijk verslaafde gokautomaten junk voerde die dingen constant 10 kronen munten; als ze op waren wisselde hij weer een bankbiljet bij de kassa voor een handvol munten.

———-

English version, we owe you two installments: Hirtshals – Støvring and Støvring Herning.
The ferry trip from Bergen to Hirtshals was an interesting experience. From Bergen to Stavanger goes through the fjords once more; the North Sea crossing from Stavanger to Hirtshals is less scenic.
Wine, beer and spirits are affordable on this trip. Two Norwegian couples we sat next to in the cafetaria took advantage of the low priced boozed and filled themselves to the brim, got very drunk indeed, and after that sick and tried to stagger to their cabins. The one who did not make it had to be taken to his cabin in a wheelchair.
From Hirtshals to Støvring. As far as Aalborg it is as flat as a Dutch polder – after Aalborg the climbs started, and the wind which had been so helpful blowing from the north turned against us. We found a room in a motel.
And then today: the first 20 kms we followed the main road instead of the more scenic cycle route. As far as Viborg the country was rather hilly, and progress was a bit slower than we would have liked.
After Viborg we were lucky. The old railway line was converted to a cycle route, making for an almost horizontal cycle track – marvelous, forest, fields, lots of birds, flowers.