Van Honningsvåg naar de Noordkaap voert een heel mooie weg – eerst langs een inham van het fjord, daarna klimt de weg met een enkele kilometers lange 9% helling naar de eerste pas (zo’n 320 m) waar je over moet. Met wat minder tegenwind zou dat nog gemakkelijker gaan dan het nu al ging, maar ja, daar hebben we dan ook 3000 km voor getraind. Boven woei het pas echt lekker, een frisse wind uit het noord westen, windkracht 8 of zo, met uitschieters naar boven. Je hoort de wind in de spaken zingen – leuke muzikale begeleiding. We hebben zo’n beetje alle fietskleren aan die we bij ons hebben, want uitgesproken warm is het niet. De weg schommelt een tijdje op en neer door het kale landschap – geen boom of struikje van enige omvang te bekennen, wel overal grote sneeuwplekken. Overal zie je groepjes rendieren. Dan volgt er een lange afdaling naar beneden, die niet eens zo hard ging omdat de wind je terug probeerde te blazen.

Beneden aangekomen begonnen we meteen aan de volgende, ongeveer even lange klim, met hier en daar al uitzicht op de Barentszzee waarover de wind komt aanjagen. Na ook weer een stukje hoogvlakte, duikt de weg dan weer naar beneden, om vervolgens te beginnen aan de laatste klim naar het 307 meter hoge Noordkaap plateau.
Delaatste klim was een beetje problematisch vanwege de stormachtige zijwind. Iedere keer als je werd ingehaald door een bus of camper viel die zijwind even weg en maakte je een slinger richting passerend voertuig.
Maar na ruim drie uur hadden we dan toch de 32 km naar de Noordkaap afgelegd, en als beloning voor al die fietskilometers hoef je als fietser dan geen toegang te betalen.
En dan sta je daar dan bij het Noordkaap circus. Natuurlijk ga je dan eerst richting bekende wereldbol voor het verplichte foto moment. Dan kijk je even over het hek de diepte in, en ga je vervolgens naar binnen in de restaurant en expositie ruimte waar het niet waait, de temperatuur aangenaam is en de koffie goed smaakt.

Onderweg waren we al ingehaald door een camper van de campergroep waar Tineke en James (van Georgette’s Nordic Walk groep) die vandaag op de Noordkaap zouden aankomen. Ze wisten dat we onderweg waren, dus werd het raampje opengedraaid met de vraag of het goed met ons ging. Natuurlijk ging het goed, nog maar 5 km te gaan op dat moment.

Kopje koffie met gebak, wat rondkijken, en toen kwamen ook Tineke en James aan. Koffie, bijpraten en ervaringen uitwisselen, film zien in het Expositiegebouw, en toen was het tijd voor een glaasje wijn (voor ons het eerste sinds vele dagen) en het eten.

De terugtocht ging een uur sneller dan de heenweg. De wind was nog wel hinderlijk als we zijwind hadden, maar een deel van de weg ook achter. En we hoefden 300 m minder te stijgen, en dat scheelt. De tocht naar het noorden is dus afgelopen. We zijn op de terugweg, maar er zijn nog wat kilometertjes te gaan.

—–

There, but not yet back again. Yesterday we cycled to the North Cape. The weather was, how shall I say it… not too much rain. Cold northern winds tried to push us back where we came from, there were a few hills to climb (total for this trip about 1000 m).
Magnificent scenery, all the way to the Cape. Great views of the barren hills and valleys, across the fjords, reindeer by the side of the road.
The last bit was a bit tricky – on the last climb up to the Nortch Cape plateau very strong wind and windgusts from the side. Every time you were overtaken by a bus or camper you were almost blown off the road.
Visitors to the North Cape pay an entrance fee. but cyclists are for free.
When we got there, we took the obligatory pictures of us and the bike beneath the famous globe, looked 300 metres down and across the Barentszzee, and went inside, out of wind and cold, to have a cup of coffee and sit down for a while.
At the North Cape we met friends of Georgette’s who arrived that same day with their camper. After coffee and exchanging the news we watched a film together. Then Georgette and I had a look at the underground exposition, and then it was time for a glass of wine and a meal – popeye pasta, which gave us the energy to do the way back on the bike about an hour faster than the way up to the Cape. The fact that we had a more favourable wind and 300 m less to climb may have added to this feat.
Further to the North we cannot go, at least not on our bike, so we have started our return journey, which will take us down the coast of Norway and hopefully summer at last.