De teller stond vandaag op: 139,21 km, 12 rendieren, 0 muggen en 7 ambulances (gelukkig niet voor ons bedoeld). Enkele honderden klimmeters, maar voor het grootste deel geleidelijk. Het weer: kon niet beter. We zitten nu in het muggengebied, maar nog geen mug gezien. Het is nog wat vroeg in het jaar, en het was een heel koud voorjaar. Ook nu is het nog niet warm. Zonnig weer vandaag; temperatuur een graad of 12, maar dat vinden wij al heel lekker.
We reden van Rovaniemi over de E75 naar Sodankylä. Daarbij kwamen we weer langs Santa Village, en we hebben nog even op de poolcirkelstreep geposeerd, deze keer met fiets. Het was even over half negen – er was nog niemand.
Tot daar een fietspad, met misschien wel de stevigste klimmetjes van de hele dag, althans wat betreft hoe steil ze waren. Bij Santa Village gingen we de hoofdweg op.
De eerste 20 km tot waar de E75 naar het noorden afbuigt zouden de drukste kilometers zijn – dat viel dus reuze mee. Het was dan ook zaterdagochtend en nog redelijk vroeg.
Bij een cafeetje bij de splitsing stopten we voor een kopje koffie met, en schoven buiten aan aan tafel bij een Finse man die ons met een breed gebaar uitnodigde om bij hem te komen zitten. Een boeiend gesprek volgde, hij in het Fins en wij in een mengelmoesje van talen die geen van allen aankwamen. Zo nu en dan vroeg hij even een vertaling aan een voorbijganger/kennis of de dame van het café.
Na de splitsing werd de weg een stuk rustiger, en al gauw maakten de eerste rendieren hun opwachting: welkom in Lapland.
In ons reisschema was de mogelijkheid van een stop tussen Rovaniemi en Sodankylä ingebouwd, bij een camping halverwege de route. Toen we daar om kwart over 12 voorbijfietsten was het duidelijk dat we doorgingen naar Sodankylä.
Automobilisten heb je in soorten en maten. Er zijn er die rekening houden met fietsers, je goed de ruimte geven en eventueel even inhouden als dat niet meteen kan.
De twee echte aso’s vandaag waren twee Nederlandse auto’s die volkomen onnodig met een noodvaart rakelings langs ons heen reden. Kijk verder een beetje uit voor campers. Die hebben ook vaak de neiging niet te veel opzij te gaan.
Het is opvallend hoeveel minder troep hier langs de weg ligt dan in Zweden. Of de Finnen zijn veel nettere mensen of de wegen worden beter schoongehouden. In ieder geval is het opvallend: geen autowrakken of gedumpt huishoudelijk afval, geen sloopafval, en veel minder blikjes, flessen en plastic troep.
Dan Sodankylä – we zitten hier op de camping, net even buiten het dorp/de stad. Weer in een cabin, en dat is maar goed ook. Het koelt nu hard af buiten en het regent, en volgens de weersverwachting blijft het dat de hele nacht doen. We hebben net de fiets naar binnen gemanoeuvreerd, zodat die ook lekker droog kan overnachten. Het is straks wel wat behelpen met in bed stappen, maar dat gaat lukken. Daarvoor eerst nog even de sauna die we voor een uurtje hebben afgehuurd.
En o ja, het internet is hier huilen met de pet op. Er zijn locaties op de camping waar het zo nu en dan werkt, en om nou met de laptop buiten in de regen te gaan zitten is ook weer zo wat.

From Rovaniemi to Sodankylä, 139 km along the E75, the main road from Rovaniemi to the North. Actually, there is no other road, unless you are prepared for long detours on poorly surfaced or rough gravel roads. The cycle route to Sodankylä is like that – part of it runs along a track that the Garmin navigation refuses to consider a route fit for bicycles.
We saw a couple of reindeer, were passed by a number of ambulances, came to the conclusion that Dutch drivers are among least considerate followed by campers.
A great difference between Finnish and Swedish roads seems to be that the Swedes consider the roadside a garbage dump and the Fins do not.
It was great to be on tarmac all the way. If we had taken the cycle route from Rovaniemi to here it would have been different. The distance would have been 178 kms and part of it on very rough unpaved or gravel roads and tracks.
No mosquitoes so far, we’re just ahead of the season, and spring has been unusually cold. Today was a great, sunny day, temperatures up to some 12 C, which is warm compared to what we’re used to.
We’re on a campsite, but no camping. right now it’s raining, and getting rather cold again, so we opted for a basic cabin – minimum comfort, but warm and dry. When I feel the weight of this camping gear we’ve been hauling up all those slopes (total meters climbed this trip is well over 16 kms now) I wonder whether it has been worth it.
Got to stop: it’s time to go to the sauna we’ve rented for an hour.