De manager van het vandrarhem had ons niet moeten aanraden de E4 te nemen – uit het busraam (we zaten boven in een dubbeldekker bus op de voorste stoelen) zagen we hoe gevaarlijk dat geweest zou zijn. Heel smalle enkele rijbaan zonder parkeerstrook, tussen twee vangrails. Er zou geen ruimte zijn geweest voor een vrachtwagen of bus zelfs een fiets op een veilige manier in te halen.
Het was geen fietsweer. Harde zuidenwind, ijskoud, met gierende windstoten.
De fiets stond dus achterin de bagageruimte van de bus, en wij waren in ongeveer een uur in Haparanda, op de grens met Finland dat we aan de overkant van de rivier hebben zien liggen.

We hadden weer een paar dingen die we niet meer nodig hadden, zoals gebruikte kaarten en een paar spulletjes die we dubbel hadden of nog nooit gebruikt hadden. Gewicht, weg ermee, ook al was het maar 1,4 kg.
Het hoofdpostkantoor had geen verpakkingsmateriaal (dozen of enveloppen) en de mensen aan het loket raadden ons aan een supermarkt te proberen. Een klein supermarktje vlak bij het hotel bleek alles in huis te hebben om het spul te pakken en te versturen.

Morgen door naar Finland – hoe precies weten we nog niet en hangt ook heel erg van het weer af.

Finland aan de overkant

Smient

————-

The hostel manager was wrong. The weather forecast was right. The trip to Haparanda uneventful and easy.

The hostel manager. His advice was: take the E4. The cycle route through the mountains is to much of a mountainous detour. Obviously true. But taking the E4 would have been very hazardous indeed – very narrow lanes with no space for lorries or buses to overtake even a bicycle.
And the weather. No rain but very strong wind from the south with dangerous gusts, and cold, very cold. That would have made cycling adventurous and unpleasant.
We had asked the hostel manager whether we could take the bike on the bus to Haparanda; he telephoned the bus company and the answer was yes.
So we put the bike completely packed inside the ‘busgods’ part of the bus and within an hour we were in Haparanda (which on the cycle route would have taken at least 8 hours)

Finland is just a few minutes away, across the river. But tonight we’re staying here in the Swefi vandrarhem/hotel.

We went through our bags and found a few things we won’t be needing anymore, so we decided to send another package (turned out to be a big envelope) home – 1,4 kilos less to haul up the slopes of northern Finland and Norway.
At the post office they could not help us – they did not have any envelopes or cardboard boxes to send parcels in. Go to a supermarket, they said, and ask for a cardboard box. Georgette remembered having seen a supermarket like shop not far from where we were staying. They had everything we needed, packaging materials and stamps. Mission accomplished.