Vandaag – mooi weer – koude wind. Het eerste stuk ging nog langs de kust tot vlak onder Göteborg. Toen namen we afscheid van fietsroute nummer 1 die we de hele tijd gevolgd hadden en bogen we naar rechts landinwaarts.
De heuvels die we steeds aan onze rechterhand gezien hadden bleken echt te zijn. We reden een heel mooie tamelijk rustige weg. Nu we de kust verlaten hebben is het gedaan met de fietspaden.
Onderweg mooie uitzichten over de bossen en meren waar we langs reden, maar om een uitzicht te verdienen moet je soms wat klimmen. Dat deden we dan ook. Kleine versnellinkjes en snelheden naar boven, grote versnellingen en hoge snelheden naar beneden.
In Sätila aangekomen wees iemand ons de weg naar de camping, maar zei erbij dat die waarschijnlijk nog gesloten was omdat ‘het seizoen’ nog niet begonnen was. Nu was het toch al aardig koud, en we stonden vlak bij een niet al te duur restaurant met pension – en wat een heerlijke luxe. Warme kamer, geen koude nachtelijke tochten naar een ver gelegen toilet. Kortom, een goed besluit van een mooie dag.

En PS – heel erg leuk, de bemoedigende reacties van veel lezers. We hebben gewoon niet altijd de tijd om te reageren, maar stellen het erg op prijs.

Luxury – we’re staying in a simple hotel as the camp site, deep down in the valley, is most likely closed.
First part of the trip today was along the coast, then we said good bye to cycle route nr 1 and turned to the right. The hills we had seen on the right all the time turned out to be real hills that had to be climbed – resulting in beautiful views of the forest and the lakes. We are cycling real Swedish forest roads now – trees, trees, trees, and more trees.

‘En niet een beetje wind ook…’ aldus Georgette, en ze had het niet beter kunnen samenvatten. Vannacht regen, en nog meer regen, en in de morgen dus een nogal nat tentje. We lieten het nog even drogen – de zon scheen niet maar er stond nogal wat wind – en gingen ontbijten in de camping keuken waar je warm zit en koffie kunt maken.
Toen opeens even een flinke bui en de droogactie had niet gewerkt. Het binnententje hebben we toen maar uit de buitentent gehaald, en toen de buitentent kleddernat ingepakt.
Het eerste stuk van de route verliep aardig voorspoedig. De zon kwam er zelfs een tijdje bij kijken en de wind was west, zijwind dus, beetje hard maar niet echt ongunstig.
Je fietst dan langs de kust met zo nu en dan een blik op de zee, en dan weer eens door bossen of landerijen.
Helaas, om een uur of elf verdween de zon achter een dik grijs wolkendek, de toch al koude wind draaide naar het noorden en werd nog veel kouder, en harder, en tegen dus. Zeker op de stukken langs zee loeide het erover, en was je blij als je harder dan 10 km per uur kon fietsen. Eindelijk waren we in Falkenberg, tijd voor een hapje lunch in een warme ambiance. We zagen niet zo gauw iets geschikts, en opeens reden we er weer uit. Teruggaan was nou ook weer zo wat, we aten een banaantje en dronken een slokje water uit de bidons, en verder maar weer. 100 Meter verder gaf de Garmin navigatie het op, batteries low. Nieuwe batterijen zoeken, zaten natuurlijk diep in een achtertas.Het begon wat te regenen en het volgende plaatsje was nog 10 km. En toen was daar opeens in ‘the middle of nowhere’ een bordje met mes en vork, rechts 200 m.
Daar aangekomen bleek het net sluitingstijd te zijn, maar de man achter de bar zei, ‘ja we zijn gesloten,maar ik ben er toch. Wat had u gehad willen hebben? Een heerlijk maaltje dikke gebonden kippensoep, slabuffet, gevolgd door pannenkoekje met room en vruchtentroep en koffie, voor een heel klein prijsje.
De volgende veertig km of zo weer een gevecht met de wind. Zo nu en dan word je opgevrolijkt door hele velden blauwe viooltjes en natuurlijk de bosanemonen die we overal zien niet te vergeten. En nu zijn we dan toch in Varberg, op een tamelijk grote camping, niet zo groot als je ze ook wel ziet met hele velden witte caravandaken, maar wel met een paar miezerig kleine tentveldjes, natuurlijk ver van de toiletten en douches, wat in de kou niet zo aangenaam is.

This has been a good day for electric windmill owners and sailors eager to win a sailing contest. The day started out rather more pleasant than it turned out to be. At first it rained a bit, and the wind blew from the west. The tent was so wet we had to take out the inner tent separately in order to keep it reasonably dry. The outer tent was soaking wet. We packed our stuff on the bikes and set off. The first kilometers the weather kept getting better and sunnier, and then the wind got colder again, and turned ice cold indeed, and it blew from the north.
As far as the scenery was concerned it was a very good trip indeed, with great views of the sea, the beaches, forest and agricultural land, a bit hilly at times, but no such impossible climbs as the day before.
When we finally got to Falkenberg we were looking forward to somewhere warm to sit and some hot food, but somehow or other we did not see anything suitable and suddenly we were out of the town again. It started to rain. The navigation gave up – batteries low. We had to search for new batteries. On the bike again. And there it was, in the middle of nowhere, this sign with a knife and a fork on it, pointing to the right: 200 m.
When we got there it was just past closing time, but the man said. Yes we’re closed, but I am here. What would you like to have. And we got this supreme, hot soup, choice from the vegetable bar, pancake and coffee, for very little money indeed.
Fortified we set out for the remainder of the trip, an against the wind struggle, incredibly slow. The campsite in Varberg where we put up our tent is rather large, but not as large as some of the mega camp sites we have passed. There’s no wifi where I am typing, we’ll have to send this off in the reception area first thing in the morning.

Opstaan met mooi weer is ook fijn. De tent was goed gedroogd en kon weer ingepakt. Het winkeltje en het restaurant op de camping waren nog gesloten, dus het ontbijt moest ergens anders vandaan komen. Een paar kilometer verderop was een gesloten restaurant met een prachtig uitzicht op zee en strand waar ze wel een sandwich en een kopje koffie wilden regelen. Dus goed gevoed gingen we op weg langs de kustweg naar het noorden. Ook in Zweden is de fietsroute langs de kust route 1 (zoals in heel veel Europese landen, ook in Nederland), en die volgen we voorlopig.
Voor een groot deel reden we over leuke fietspaden langs de kust of door duin- en bosgebied, maar dan draait de weg opeens land inwaarts om een grote landtong af te snijden. Dat leverde stevige klimmetjes op met hellingen tot tussen de 15 en 20%. De laatste hele steile helling was niet op te komen met onze beladen race-eend, daar hebben we dus het laatste stukje geduwd.
Een heel steile afdaling met steeds stevig in de remmen was de beloning voor ons harde werk.
In Bostad was het tijd voor even bijkomen en wat eten. Een flink bord pasta leverde weer nieuwe energie voor de rest van de rit.
En nu staan we dus op Camping Vilshärad – de tent stond nog maar net of het begon flink te regenen. We eten hier even in de keuken van de camping op geleende stoelen omdat de keuken met zitgelegenheid ernaast op slot is en de eigenaar van de camping spoorloos. Deze blog kan hier niet verstuurd worden omdat internet hier een prijzige aangelegenheid is – er is wel wifi maar je moet minimaal voor een week afnemen. De afzetters. Morgen verder. De route gaat nog tot bijna in Gotenborg langs de kust en buigt dan landinwaarts om schuin over te steken naar Sundsvall aan de Botnische Golf, maar daar zijn we geloof ik nog niet.

We got up to glorious sunshine. The tent was now completely dry so we could pack it again, weighing about a kilo less than it had done with all that water soaked up. Camping shop and restaurant were still closed, so we had to get breakfast somewhere on the road, which turned out to be at a restaurant that was still closed, but they said they could do a coffee and a sandwich. The view from the window was marvelous, beach, sea and a magnificent view of the bay.
The route started out along a cycle track close to the beach. Later it took us inland to cut off a big loop. this involved a rather stiff climb. The last very steep bit was with 15 to 20% just a bit much so we pushed up the bike the last bit of the slope. The reward for all this hard work was a long descent which may have worn down the brake pads somewhat.
We topped up our energy with a plate of pasta in the next town we passed through, and from there did the last 50 kms to Vilshärad. We had just put up our tent when it started to rain. It’s dry again now, but it looks rather ominous out there – dark clouds and rumours of rain.
We’ve just had our simple bread, soft cheese and jam supper in the kitchen of the camp site where they don’t provide a place to sit and eat. Georgette borrowed two chairs from people in a caravan nearby, and I am here now, typing this blog. We won’t be able to send it off tonight. Wifi is rather expensive here. The least amount of time you can get is for a week, so we’ll wait for some free wifi somewhere tomorrow.

Nog zo’n 3000 km te gaan, ‘t schiet dus al aardig op. Vandaag zo’n 97 km. Vanmorgen een laatste ontbijt in de caravan van Poul en Karen en het afscheid.
De EV7 (Europese lange afstands fietsroute nummer 7 naar de Noordkaap) loopt over het fietspad dat langs de camping loopt, dus we hoefden niet te zoeken. Kopenhagen uit, en dan begint het te regenen. Blijft het voorlopig even doen ook. We rijden een weg met heel veel stoplichten, dat schiet altijd lekker op. Als we echt de stad uit zijn begint er een heel leuke route naar Helsingøre. Hier en daar over een fietspad met stevige korte klimmetjes, tot 16%.
Onderweg stopten we even om wat warms te drinken/eten – heerlijke vissoep en al even lekkere koffie na, maar wel een wat duur restaurant. Zoiets moeten we niet al te vaak doen.
De weg naar Helsingøre gaat voor een deel langs de (oude) strandweg, met mooie uitzichten over de Sont, en in de verte al Helsingøre, en helsingborg (Zweden) aan de overkant.
In Helsingøre rijden we naar de aanlegplaats van de kleine veerboot over de Sont, die blijkt niet te varen omdat net vandaag d koningin met een boot in dat deel van de haven aankomt. Na enig heen en weer gevraag weten we waar we met de fiets moeten zijn voor de grote veerboot die gelukkig wel vaart. Gelukkig stonden we droog, want zoveel regen als er toen opeens viel zie je niet vaak. Weer een beetje droog, dan een kilometertje terugfietsen voor de veerboot. En nu zitten we dus in Zweden, even ten noorden van Helsingborg, op een camping waar we heel luxe een cabin hebben gehuurd. Buiten regent het zo nu en dan, maar binnen is het warm en droog.

De tent moet ook even drogen / Drying the tent

Some 3000 more kms and we’ll be there.This morning we had breakfast and then said good bye to Poul and Karen. Cycling out of Copenhagen you learn the meaning of patience at the 100+ traffic lights that try to slow you down. So did the steep climbs in the bike path, and some of these narrow gates that you have to squeeze your bike through, bad enough with an ordinary bike with a lot of luggage, but just try it with a tandem.
It started to rain. The wind blew from the south east, not so bad, but at times suddenly blew from the north and tried to push us back.
We stopped at a place for a cup of soup, some warmth and some coffee – great fish soup, but rather expensive. It was after all a fancy restaurant.
The ferry we intended to take to Helsingborg (Sweden) was cancelled today because the queen was arriving in that part of the harbour, so we had to find out where to go, and cycle back to the place where the big car ferry left.
From Helsingborg we cycled to Ängelholm where we found a camp site where we treated ourselves to the luxury of a cabin, dry and comfortable. We put the tandem inside and unpacked the tent to dry it spread over tandem and couch.
And now it’s time to say goodnight and have a good night’s sleep. And by the way, this cycle route we’re following is called the Central European cycle route, or the route of the sun. We do hope it will live up to its name.

Rustig dagje vandaag, ons voorbereiden op de rest van de trip. Jammer genoeg heeft het internet op het kampeerterrein het op gegeven, zodat we nog even moeten afwachten of dit nog verstuurd kan worden.
Maar eerst maakten we nog een wandeling vanaf de camping naar 19e eeuwse verdedigingswerken, een lange aarden wal die diende om aanvallers het leven moeilijk te maken. Nooit gebruikt, en er zijn nu natuurlijk geen soldaten en kanonnen meer, en de kruitmagazijnen zijn leeg. Het is nu een plezierige groene ruimte in de grote stad.

A quiet day, preparing for the rest of the trip, doing some work on the computer – unfortunately the camp site wifi gave up on us, so I’m preparing this off line and hope to have some internet later on to do some trip planning.
But first we took a walk in from the camp site to some 19th centre defence works, a big earthen wall meant to defend Kopenhagen from invading armies. No more soldiers there now, but a pleasant green area in the city.

Museum de Glyptotek, vlak naast Tivoli gelegen, een aanrader, zowel vanwege het gebouw als vanwege de collectie (Oudheid: Egyptenaren, Grieken, Romeinen). Het museum werd gebouwd en betaald door de heer Carlsberg, die van het bier, waaraan je maar weer kunt zien dat bier drinken een uiterst culturele aangelegenheid is. We zagen verder veel Franse schilders, en een afdeling, voor ons minder bekende, Deense schilders.
’s Middags waren dochter Sanne en Alan aan de beurt en maakten we kennis met dochter Esther.

The Glyptotek Museum, next to Tivoli, is worth a visit, both because of the building and the art collections: Ancient Egypt, Greece, Rome and more modern painters, mainly French and a section with Danish painters none of whom we had ever heard of. The museum was built and paid for by the founder of the Carlsberg Brewery, which goes to show that drinking a good glass of beer is serving a good cause.
In the afternoon it was time for a visit to daughter Sanne and her husband Alan and daughter Esther.

We begonnen met een bezoek aan zoon Andreas, ontmoetten ook zijn vrouw Andrea en hun twee kinderen, en bewonderden het huis in een buitenwijk van Kopenhagen. Daarna ging het met de metro, in een trein zonder bestuurder, naar het centrum van de stad. Op veel perrons wasren de rails afgeschermd van het perron door een doorzichtige wand waarin de deuren alleen open gingen als de deuren in de trein die ervoor stond dat ook deden.
We beklommen de ‘Ronde Toren’, gebouwd in opdracht van een koning die niet van trappen lopen hield. Hij liet de toren bouwen met een spiraalvormige opgang waarop hij in een door paarden getrokken koets omhoog kon rijden.
In het centrale deel van de toren was een toilet gemaakt waarvan de productie gewoon naar beneden viel in een kelder ver weg in de diepte. Die werd een paar honderd jaar lang niet geleegd. Het moet lekker geroken hebben. Toen het eindelijk zo ver was dat iemand bedacht dat daar wat aan gedaan moest worden, vonden de archeologen dat prachtig. Tien karrevrachten honderden jaren oude poep was een unieke gelegenheid om te zien wat de mensen in lang vervlogen tijden gegeten hadden.
Na de toren nog een wandeling door de stad, onder meer naar Nyhavn met zijn gekleurde huizen langs het kanaal en de terrasjes met honderden mensen die in de zon van een biertje of wat eten genoten.

A short car ride took us to son Andreas’ house, where we also met his wife and two sons. From there we went to the Metro Station where we were treated to a ride to de city centre in a driverless train. There we first visited the Round Tower, built by a king who did not fancy climbing stairs, so he made the tower to breather wide with a ramp going up all the way so he could ride up in his horse drawn carriage. They used to have toilets in the side central part of the tower where the produce just fell down in a big cellar, which was after long use cleaned out, producing tonnes of a foul smelling substance which shall remain unnamed. The archeologists were thrilled as these ten cartloads of shit gave them a unique insight in what people used to eat in centuries past.
An interesting walk took us through the old centre of town and Nyhavn where we saw the coloured houses along the canals, the terraces with hundreds or more people enjoying a drink and some food in the sunshine.

’s Morgens om 6 uur klonk een vriendelijke stem die meldde dat we over een uurtje van boord moesten en dat dit de laatste kans was nog wat duty free alcohol in te slaan of te ontbijten. Een uurtje later reden we van boord, en een kilometertje verder stonden Poul en Karen op ons te wachten met de auto met een zelf in elkaar geknutseld roofrack waar de fiets op gelegd werd – bagage achterin en daar gingen we, op weg naar de brug waar je met een fiets niet op mag. Inderdaad een indrukwekkende brug, tussen Zweden en Denemarken.
Zo’n 3 kwartier later landden we hier op de camping aan de rand van Kopenhagen voor een bezoek van een paar dagen.
Na de tent opgezet te hebben en onszelf geïnstalleerd te hebben gingen we, met Poul en Karen, met de trein naar het centrum van Kopenhagen. Daar een Kopenhagen kaart gekocht voor een paar dagen “gratis” vervoer in en om Kopenhagen en toegang tot allerlei musea en andere must sees.
Een bezoek aan de Cisterns, een niet meer in gebruik zijnd ondergronds waterreservoir met wisselende exposities of kunstwerken, viel wat tegen, een soort spel van vallend water en licht, beetje eentonig. Daarna een boottocht door de kanalen en het havengebied van Kopenhagen, in een – helaas – open boot. Heel boeiende tocht, maar… de zon verdween achter de wolken en een ijskoude wind kwam ons gezelschap houden, daar kwam nog regen bij. Na afloop van de trip doken we het eerste aardig lijkende restaurantje binnen, waar ze heerlijke kokossoep bleken te hebben.
De avondmaaltijd in de (heerlijk verwarmde) caravan gaf voldoende tijd om weer eens helemaal bij te praten.
De eerste nacht in de tent – we sliepen goed. Een nachtelijke excursie naar het ver gelegen toiletgebouw was wat frisjes, maar dat hoort erbij.

6:00 am, a friendly voice told us we would have to disembark in about an hour’s time, and now was the time for breakfast and a last visit to the duty free shop. We packed the bike again and rode it to the passenger terminal where Poul and Karen were waiting for us with their car. We unpacked the tandem, lifted it up on the roof of the car and put the luggage in the boot. A 45 minute trip took us to the campsite where they are staying in their caravan part or most of the year. Their house on Mors is for sale.
After breakfast we found a good place for the tent. Then we took the train to the city centre for sightseeing day 1. We bought a Copenhagen sightseeing and travel card and got on the bus to go to the ‘Cisterns’, an underground water reservoir for the city that is no longer in use. They now have art exhibitions – the one they had now was a bit disappointing. After that we got on a bus again and boarded an open boat for a canal and harbour area trip. We should have gone for the glass roof kind. The sun disappeared behind the clouds. The wind turned to ice cold. And after a while it started to rain. Apart from that it was a very interesting trip. The hot soup inside a warm cafe was a very welcome way of warming up. After this we made our way back to the railway station, back to the camp site, for the evening meal, getting updated on the latest news and a good night’s sleep in our little tent. The only adventurous part of that was the nightly excursion to the rather far away sanitary building.