En weer zitten we binnen en ligt het tentje werkeloos te wachten op beter weer. Niets te klagen, vandaag, trouwens. Prachtig zonnig weer. De wind was wat koud maar op de fiets, hard trappend om de hellinkjes te overwinnen, heb je daar geen last van.
Prachtige route, zo’n 90 km. De vraag is echter: hoeveel van die kms zijn effectief? Nadat we zo’n 30 km gefietst hadden zaten we net iets ten zuiden van het startpunt, dat kan toch niet de bedoeling zijn, zou je denken. Nu moeten we naar het noord oorsten en we waren wel aardig in oostelijke richting opgeschoten, maar toch…
Die omweg voerde wel langs de kust, met relatief vlakke wegen. Denk maar aan een route met weinig hellingen hoger dan 50 meter. Rechtstreeks door het binnenland zou langs de autoweg gegaan zijn, en met een hogere klim.
De tweede grote slinger om de E4 heen was iets minder geslaagd. Om zo’n 15 km hemelsbreed te fietsen moesten we er dertig rijden, waarvan 17 op een, zo nu en dan vreselijk slecht berijdbare onverharde weg. Waarom ze in Zweden de doorgaande fietsroutes over zulke wegen voeren is soms een raadsel – vaak genoeg zijn er beter berijdbare alternatieven mogelijk.
De beloning voor al die inspanning was de eerste eland, niet al te ver van ons vandaan op een graslandje.
Verder een drietal kraanvogels, en een paar keer van heel dichtbij mooie wulpen. En dan niet te vergeten de schilderachtige meertjes en in alle mogelijke kleuren geschilderde huizen.
Als de route eenmaal goed is uitgezocht is de navigatie op een tocht zoals deze bijna onmisbaar, of je zou het met hele stapels veel meer gedetailleerde kaarten moeten doen. Richtingaanwijzingen zijn kennelijk te duur om bij elke richtingwijziging te zetten.
Een andere het leven aangenaam makende uitvinding is de powerbank die we bij ons hebben. Die voorziet de Garmin navigatie de hele dag van stroom, wat betekent dat je niet halverwege de dag batterijtjes moet wisselen, want zo’n ding vreet batterijen.
Vandaag begonnen we aan de laatste etappe van de EV7 naar de Noordkaap, langs de EV7 route nog 1520 km te gaan nu. Dat worden er misschien meer (misschien ook niet) want we gaan vanaf Haparanda (de Finse grens, boven aan de Botnische golf) meer naar het oosten rijden, een groter deel van de weg door Finland – minder bergachtig dan in Zweden.

————-

And once more we’re inside, in a warm stuga instead of in our tent. The weather was perfect for a day’s cycling, but the evenings and nights are very cold, and they’ve promised us rain early tomorrow morning.
90 kms today, but the question is: how many of those kms are effective, taking you in the right direction. After 30 kms we were just south of the place where we’d started. We went a long way round along the coastal road – a shortcut would have been shorter but would have involved a stiff climb and
quite a distance on the motorway.
Then we took the second big loop, about 30 kms on winding roads to cover a distance of about 15 kms. 17 kms were on sometimes shockingly poor quality gravel roads. The reward: we sighted the first elk in a field just beside the road. We also saw three cranes and a couple of curlews really close by.
I don’t know what we’d do without navigation this trip – and the powerbank we brought along is a great help to keep Garmin going. If you use ordinary batteries you need to put in new ones at least once every day.
Today we started on the last stage of the cycle route EV7 – still 1520 kms to go if we would follow this route. We’re going to take an alternative route through Finland though – it might be slightly longer, but far less mountainous. Still some 500 kms to the Finnish border, though.