kaart – met dank aan Mireille

DE B&B DIE NIET DOORGING
Voor vertrek uit Assisi belden we een heel aantal overnachtingsadressen in de omgeving waar we nu zijn af – of vol of geen gehoor of fout nummer. Eindelijk iemand aan de lijn die zelf geen B&B meer had, maar wel een adres voor ons wist. In Aquasparta moesten we dan een bepaalde straat vinden, die tot het eind volgen en dan links, 500 m, daar was het.
De straat vinden lukte, volgen kostte wat zweetdruppels want het bleek een lange helling van zo’n 15% te zijn. Komen we aan het einde van de straat – blijkt de weg naar links een onverhard weggetje te zijn dat heel steil naar beneden de diepte in gaat, en een km of zo verderop is de B&B, weer een giga helling op.
Nu hadden we tot nu toe geluk gehad – de weersverwachting voor de middag was bar slecht – maar dat begon uit te komen terwijl we daar stonden te kijken van wat doen we nu…??? Donkere wolken pakten samen en het rommelde dreigend. In de verte zag je het op de hellingen regenen.
Die helling aflopen (fietsen was niet te doen), en daarna de volgende weer de fietsen omhoog tillen – no way. We reden terug de helling af naar het centrum van het dorp en belden het enige adres dat we niet eerder gebeld hadden – een hostel waarvoor je ook wat moest klimmen. Daar zitten we nu – heel goedkoop, 6-persoonskamer voor ons tweeën, in een oud, heel groot en statig schoolgebouw.

Maar dat was het einde van de dag – het begon zo. 6:15 wekker – tassen pakken en tent inpakken.
7:00 ontbijt in het restaurant van de camping – eindelijk een ontbijt met niet alleen maar zoete troep.
7:45 camping afrekenen en met behulp van de receptionist wat bellen voor de overnachting van vandaag – zie boven.
En toen op weg. De eerste kms vlak, zo nu en dan een hellinkje en wat vals plat. En toen begonnen de klimmen van de dag – in totaal zo’n 750 m. Ons Reitsma routeboekje raadt aan de etappe in twee delen te doen in verband met de zwaarte en ook van fietsers die deze etappe al gedaan hadden hoorden we dat het behoorlijk zwaar was. Dat alles in aanmerking genomen viel het nogal mee. Er zaten een paar lange klimmen tussen, maar niet erg steil, en daar hebben we per slot van rekening nu meer dan een maand voor getraind. De lange afdaling die op de klimmen volgde (zo’n 11 km) was minder relaxed dan je zou denken – niet te steil, maar soms opeens stukken heel slechte weg, waar je rekening moest houden met de gaten voor je en het achteropkomende verkeer. Raar volk, die Italiaanse autorijders, sommigen dan. Ze kunnen heel geïrriteerd raken door die domme fietsers die denken dat de weg ook een beetje van hun is.
Mooie omgeving – (hoge) heuvels, veel bosjes en brem, landbouw, vooral ook olijven.
We beseffen opeens dat dit de laatste fietsdagen zijn – Rome komt nu dichterbij, en we houden met de planning nu ook rekening met de terugreis – de fietsen kunnen voor vervoer worden ingeleverd op een camping een aantal kms ten noorden van Rome.

—-

This morning we got up early, packed our bags and the tent and put the whole lot on the bikes. Then we went to the camping bar for a reasonably good breakfast – not just sweet brioches and cakes, but also some yoghurt, cheese and ham.
After that we made a number of phonecalls, most with the help of the camping receptionis, to book a room in a B&B or hotel in Aquasparta. This proved rather problematic, but finally we phoned a no longer functional B&B, but the lade referred us, in Italian, to another B&B, one km donw the road and then aabout a km to the left.
When we got there down the road turned out to be up the road, a long 15% climb. When we were high up above the village we got to the left turn. This happened to be a far steeper descent on a dirt road (impossible for our bikes) followed by an equally steep climb in the distance, and the big yellow B&B house clearly visible on top of the hills.
So we turned round and dropped into the village once more, made some other phonecalls and found this room in a hostel – also a climb, but a gentle 6 or 7% one, only 40 metres up.
The rest of the day: accoridng to the guide book we were going to have a beautiful ride, but there was going to be a lot of climbing – in total we climbed some 750 m today.
It wasn’t too bad, after all. Of course we had to get up those hills, but that’s what we have trained for for one month now, isn’t it?
The long (11 km) descent proved to be rather tricky in places – good stretches of road suddenly turned bad, with big bumps and holes.
As soon as we had reached the hostel it started to rain.
It’s funny that when you told people in Verona or Ravenna you were going to Rome they were just as surprised as people in the Netherlands – Rome? But wow, that’s a long way. And how will you get over the mountains?
Now we realize we’re almost there and are trying to plan the schedule for the last days fo cycling so that we will get to Rome in time to get to the place where we can hand in the bikes to have them sent back home.
But ah, well, we’re not there yet, there are some more hills to climb.