Montagnana – Nog maar net bekomen van de culturele overdosis Verona reden we naar Montagnana – de ommuurde stad; een stadje met de Middeleeuwse muren nog intact. De stad is natuurlijk wel uit zijn jasje gegroeid, en ook buiten de muren is er bebouwing, maar toch…
We moeten nog binnen de muren gaan kijken want het hostel waar we zitten staat net tegenover de stadsmuur.
We zouden hier dus gaan kamperen – dat kan ook heel goed, voor €5 p.p.p.n. – geen geld dus. En voor €45 konden we een kamer krijgen in het heerlijk koele gebouw, inclusief ontbijt. Voor zulke luxe zijn we gezwicht, met ook nog eens het voordeel dat we nu om 7:00 uur kunnen ontbijten en om half 8, hopen we, op de fiets te klimmen om optimaal te profiteren van de koelte van de morgen.

Na Verona werd echt alles anders – na eerst door de drukte van Verona naar de rand van de stad gefietst te zijn, tot ergernis van sommige automobilisten die vinden dat fietsen op de openbare weg een ongepaste bezigheid is, kwamen we terecht op een fietspad op een smal dijkje, alweer langs de Adige, de trouwe heel wat breder geworden Etsch die hier al tijden geen Etsch meer heet.
Daarna ging het over slingerweggetjes door vlak land verder. De hoogste klimmetjes waren als je ergens een brug over moest.
De opmerking in ons boekje dat dit landschap wat aan Nederland doet denken was wat overdreven, of het moet een heel klein watje zijn.

We kwamen onderweg ook weer een paar collega Rome fietsers tegen, die zie je niet veel – heel anders dan op de Santiago route waar hele dorpen onderweg van de Santiagogangers (vooral ook wandelaars) leefden.

Van Italiaanse fietsers kun je zeggen dat ze tot de behulpzaamste van de wereld behoren. Toen we weer eens twijfelend voor een afgesloten weg stonden, waar een kilometers lange omleiding werd aangegeven, stopte er een tegemoetkomende fietser, en op onze vraag draaide hij zijn fiets om en wenkte: volg mij maar. Hij fietste zo’n anderhalve km met ons mee om ons bij de goede brug af te leveren waar we het verder wel weer wisten – de afsluiting bleek een brug reparatie te betreffen waar fietsers gemakkelijk langs konden.

We zijn inmiddels gedoucht zodat we ons weer in beschaafd gezelschap kunnen vertonen, en gaan nu de ommuurde stad verkennen, waarover straks meer.

Montagnana is de moeite waard – de indrukwekkende muren geven een goed beeld hoe in de Middeleeuwen de stad binnen de muren verdedigd kon worden. In Montagnana zijn de gebouwen binnen de muren van veel recentere datum dan de muren zelf.

En nog een toast op de verjaardagen van Eva en (al weer een paar dagen geleden) Hartger.
—–
Montagnana – in Verona we had a cultural overdose. And now we’re in Montagnana, where all of the medieval walls round the city are still standing. Quite impressive, really.
At about 9:00 we left the Verona camping site and dropped down the hill that we climbed two days earlier.
After that we manoeuvred through some rush hour city traffic, much to the annoyance of some drivers who clearly thought that cyclists should be banned on public roads.
After Verona we got onto a dyke, once more along the Adige River.
Italian cyclists are a special breed – we once more were at a loss what to do when our road was closed and suggested a several kms longer deviation. A passing cycist told us there was no problem, but, he said, and turned his bike round, ‘Follow me.’
He guided us past the bridge where the road was being repaired, to the following bridge, some 1,5 km down the road, stopped and said: ‘Montagnana, that way.’
Montagnana, check it out on wiki or somewhere else, is an interesting town. The old city walls are still there, surrounding the old city.
On a terrace we met a couple of cyclists we had met on the road earlier today, and had a chat and compared experiences.
The hostel we stopped at has basic camping facilities but a double room turned out to be quite affordable, so we settled for luxury.
A walk through the old town within the city walls turned out to be quite interesting.