All posts by peter

12a – nog even terug naar de brug (Straatsburg – Kehl)

Over Straatsburg kan nog veel gezegd worden.
Binnenkort hebben we Europese verkiezingen – wel gaan stemmen hoor! Zoals een Duitse fietser die we tegenkwamen tegen ons zei: Es lebe Europa!!
Goed, Straatsburg – zetel van het EU parlement. Niet Brussel, want de Fransen moesten natuurlijk ook een belangrijk Europees instituut in Frankrijk hebben. Jammer dat Brussel natuurlijk ook vergaderplaats moet zijn omdat de grote EU instituten daar nu eenmaal zitten. En verder nog een beetje Luxemburg. Zo zien die EU parlementariers nog eens iets van de wereld, en niet op de fiets zoals wij.
In Straatsburg zetelt ook de Raad van Europa (Council of Europe), en natuurlijk het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Wiki weet er alles van: http://nl.wikipedia.org/wiki/Raad_van_Europa

Maar dat is niet de reden dat we even teruggaan naar Straatsburg. Kijk eens naar de foto hierboven, genomen op de fiets- en voetgangersbrug tussen Straatsburg en Kehl, al die hangsloten.

Verliefde stelletjes hangen ze daar, zweren elkaar eeuwig trouw en gooien de sleutels in het water. De hype is begonnen in Italië waar ze zeggen dat sommige bruggen zuchten onder het gewicht van de hangsloten. Goeie business voor de slotenfabrikanten.

Strassbourg Revisited
This month we will have the EU Parliamentarian Elections – a good time for European citizens to express their opinion that the EU is of the utmost importance, both for maintaining peace and prosperity for all the citizens of Europe.
Strassbourg, seat of the European Parliament, after all, the French had to have an important European institution within their borders as well. Of course the Parliament has to have its meetings in Brussels as well, and don’t forget Luxembourg. A travelling circus spending a tidy sum of money on travel expenses and doubling of tripling facilities.
And then of course Strassbourg is the seat of the Council of Europe and the European Court of Human rights.

All this was not the reason to come back to Strassbourg, just have a look at the picture of all the padlocks above, taken on the pedestrian en cyclists’ bridge between Strassbourg and Kehl. Head over heels in love, couples attach these locks with their names inscribed on them to the bridge to symbolize their love, promise each other their love is for ever and ever and throw the keys into the water.

15 – dag/day 15 – Leiselheim – Bad Bellingen – km 1083

a-DSC_0519

1000 BOMMEN EN GRANATEN!!!
Van Leiselheim ging het bergafwaarts naar de rivier. Dat was het gemakkelijke stuk. Toen we op zouden stappen begon het te regenen. Wij trokken dus onze regenjacks aan. Toen we begonnen te rijden werd het weer droog en de zon deed een dappere poging door de wolken te breken. Na even fietsen konden de regenjacks dus weer uit en de gele jackjes (winddicht, want er woei een koude tegenwind) aan. Zodra we ze aan hadden en weer fietsten brak echt de zon door en werd de wind wat minder. Ook de gele jacks weer uit en verder maar weer. En toen werd het weer wat frisser, en toen weer wat warmer, en toen begon het weer te regenen, en toen weer niet, en zo bleef het het grootste gedeelte van de dag.
De regen had wel hier en daar het modderige gravelpad wat plakkerig gemaakt, zodat het met tegenwind, nat modderig wegdek en een hoog vals plat gehalte maar langzaam vooruit ging.

a-DSC_0523

a-DSC_0520

Dat klinkt erg maar was het niet echt – een heel mooie weg, meest op een dijkje angs de Rijn, met zicht op de hoge bergruggen van het Zwarte Woud, en die hellingen kwamen vervaarlijk dichtbij.
De optie van de weg wat meer landinwaarts was daardoor niet erg aantrekkelijk.
Na een km of wat waren we in Breisach – even een soepje en een drankje in een restaurant aan de oever van de Rijn – en toen weer verder, langzaam aan, met een gemiddelde lager dan ooit. De volgende plaats, Neuenburg am Rhein, was 28 km verderop, en daartussen absoluut niets, alleen een lang gravelpad langs de rivier.
De Rijn is hier nog steeds grensrivier, maar tamelijk smal en niet geschikt voor scheepvaart groter dan kano’s of roeibootjes. Alle grote scheepvaart gaat door het kanaal dat vlak langs de rivier door Frankrijk loopt.
In Neuenburg stuitten we op de zoveelste afzetting, zonder aanwijzingen hoe dan wel verder te gaan.
Op onze vraag of je er echt niet door kon was het antwoord: Nee, natuurlijk niet!! Ze hebben daar veel bommen en granaten gevonden en de explosieven opruimingsdienst moet ze eerst onschadelijk maken.
Enig geïnformeer leidde tot het vinden van de goede weg. In verband met het onzekere weer toch maar weer een hotelletje, in Bad Bellingen, ongeveer 25 km ten noorden van Bazel.
a-DSC_0531a

BOMBS AND SHELLS
As we got on our bikes this morning it started to rain. As we put on our rain jackets the sun came out. As we cycled down the road fro Lieselheim to the Rhine the wind turned very cold. As we put on a wind stopper jacket, it got warmer, and so it was most of the day.
Very little rain, really, but the constant threat of rain, and you sometimes saw the rain falling higher up the slopes of the Black Forest ridges.
The rain that had fallen had made the cycle track rather muddy in places, and Georgette’s comment was it seemed as if her tyres were glued to the road.
The muddy track, the wind against us all the time, and the constant vals plat cycling up the river made us go very slowly indeed.
All that sound pretty bad, but it wasn’t. It was an interesting trip, be it a bit slow, along the river on and below little dykes with lots of flowers, birds, little lakes by the side of the pat hand on the other side the river Rhine, which is unsuitable for any boats bigger than a canoe or a rowing boat right here – all the big ships take the canal alongside the Rhine in France.
In Neuenburg on Rhine there was a barrier across the road saying no through traffic. Asked if we would be able to get through on our bikes, the answer was, No, of course nog. Out of the question. They found lots of bombs and shells in this area, and they need tob e removed before the path will be opened up again. The detour was not signposted, but again some natives were very helpful in giving vague hints as to how one might get from A to B on a bike.
When we got to B the hotel turned out to be on the top of a steep hill, so we had some fun before we could unload the bikes. But all is well that ends well, and after a good meal we feel as if we could do the rest of the trip to Rome in a day or two.

14 – Straatsburg – Sasbach (Eiselheim) – km 1021

ookinduitsland

ook in Duitsland

pauzeonderwegnaar-sasbach

even pauze

rute-langs-de-rijn

route langs de Rijn – wij volgen de rechter route – Duitse kant

straatburg

Straatsburg

straatsburg2

Straatsburg

Van Straatsburg ging het de aanwijzingen van de hotel receptionist volgend niet helemaal van een leien dakje, maar we vonden de weg naar de fietsers en voetgangersbrug naar Kehl ( http://de.wikipedia.org/wiki/Passerelle_des_Deux_Rives ). Vandaar ging het langs de (nu weer duitse) Rijn oever naar het zuiden. Dankzij de vele gravel gedeelten en soms erg hoog mountainbike gehalte, maar voor het grootste deel wel heel mooi.
Na een km of wat bedachten we dat een beetje proviand voor onderweg geen gek idee zou zijn, en de Rijnoever is verbazingwekkend weinig toeristisch – eigenlijk alleen een pad op de dijk, verder niets, geen patattent, geen café, geen MacDonalds, niets.
We reden dus naar een dorp landinwaarts, en vandaar naar een ander dorp waar een winkel zou zijn. Was er ook, met bakker en koffie en broodjes.
De terugweg naar de Rijn ging niet goed maar door een route iets meer landinwaarts te volgen dachten we wat minder last van de (harde) tegenwind te zullen hebben – niet dus, maar na een tijdje hadden we de goede weg weer te pakken.
Prachtige route verder. Dijkjes vol bloemen, iemand maakte ons attent op de grote aantallen orchissen. Ooievaars, en veel zwanen aan de kant van de rivier.
Overal langs de weg zien we richtingborden met het Santiago logo, maar dat was een andere reis.
We besloten de enige camping onderweg links te laten liggen ten gunst van nog een aantal kilometers, wat wel betekende dat we voor een hotel moesten kiezen – waar dit nu getypt wordt. Buiten regent het – niet zo erg dus.

—-

Strassbourg – getting out was just a little less complicated than getting in. We decided to continue our way on the other (German) side of the Rhine, so we crossed the bridge ( http://de.wikipedia.org/wiki/Passerelle_des_Deux_Rives ) to Kehl and continued our way south from there.
Mountainbike kind of cycle tracks, most of the way, Beautiful – flowers, birds (storks, swans, millions of swans).
We decided not to go for the one and only camp site on the route, but make some more kilometers, which meant staying the night in a hotel – not such a bad idea as I am typing this I am listening to the sound of the rain outside. They say tomorrow will be a raiy day.

13 – dag/day 13 – Munchhausen – Strassbourg KM 940

De dertiende dag – er moest wel iets fout gaan.
Maar het begon goed. Omdat de tent kleddernat was konden we net zo goed even blijven liggen tot de zon de boel wat droog had. Vanaf de hoofdingang fietsten we vanmorgen terug naar waar we de fietsroute verlaten hadden en begonnen daar welgemoed aan de rest van de tocht, alleen om een minuut of wat later weer voor de hoofdingang van de camping te staan, waar de fietsroute via een andere weg ook langs kwam. Om te beginnen leek de route erg op de dag ervoor – fietspaden op kleine dijkjes, bloemen en vogels, en perfect weer.
Maar toen gingen we van de rivier af en kwamen we door een paar stadjes waar het even zoeken was – en langs een drukke hoofdweg richting de volgende stad waar wel richtingborden waren, maar ze wezen de verkeerde kant op.
Ook dat werd opgelost, en toen kwam het laatste stuk naar Straatsburg, door prachtig parkachtig bos.
Het vinden van de camping in Straatsburg bleek niet eenvoudig, maar lukte toch met wel wat vragen maar zonder al te veel moeite. Opvallend hier is de complete fiets anarchie – fietsers rijden overal, over de weg, de busbaan, de trottoirs, in alle richtingen, je zoekt het maar uit.
Eindelijk, campingbordjes, we volgen ze voor een kilometer of zo, en komen aan voor een stevig gesloten hek, met de mededeling dat de camping voor groot onderhoud dicht is, gaat in 2015 weer open.
Terug de stad in, dus, en het eerste hotel waar we langs kwamen was een ** Hotel Eden, heel basic, maar met internet, vandaar dit schrijfsel.
Nu inmiddels gisteravond gingen we te voet Straatsburg in voor een maaltje op een terras en een wandeling door het fantastische historische centrum.
En nu zitten we inmiddels aan het – karige Franse ontbijt – croissant, stokbrood, beetje jam en slechte koffie.

——

We should have known – something had to go wrong on day 13.
One of the advantages of camping is that your tent gets soaking wet, and you have to wait for some time to get it dry – meaning it’s useless to get up very early.
From the main entrance of the campsite we cycled back to were we had left the cycle track to go to the campsite, followed the cycle track for about a kilometre, only to pass the entrance of the campsite again, this time from the other direction. Something about going in circles.
Most of the way was rather similar to the day before, including the weather – glorious sunshine again and very pleasant temperatures.
But then we had to strike inland as there was nor more cycle track along the river. This took us through some small towns with complex turns and roundabouts, and very badly signposted. With the help of knowledgeable natives we found our way to Strassbourg.
Finding the campsite in Strassbourg turned out to be not so easy, bur fortunately we ran into locals who knew where it was, and how to get there.
However, the entrance was securely padlocked and a sign said, ‘Sorry, we’re closed.’
We cycled back to town and were lucky to find a simple ** hotel – very basic but all one needs. In the evening we walked into the centre of town for a none to cheap meal offsetting the savings we had on the hotel, and a very pleasant walk through the old centre of town.

12 – dag/day 12 – from Germany to France – km 861

EEN BIJNA ONGELUK
Vlak voor de eindbestemming van de dag moesten we nog een tamelijk lange helling af met voor ons slecht wegdek en een scherpe bocht. Laten mijn remmen het nou niet doen en het ging nogal hard. Wat te doen? Je van je fiets laten vallen om erger te voorkomen is ook een onaantrekkelijke optie. Gelukkig heb ik altijd een flinke tube zeer sneldrogende en heel sterke all purpose lijm in mijn voortasje. En, dacht ik, als het echt all purpose is moet het ook geschikt zijn om te remmen. Bliksemsnel de grote tube gepakt, dop eraf gefriemeld, en knijpen maar,, recht voor me, een paar flinke klodders lijm op de voorband. Aangezien het inderdaad zeer sneldrogende lijm was plakte het al gauw vast aan de weg met een verbluffend remmend effect, en vlak voor de bocht stond ik stil, en waren we ook veilig en wel op onze bestemming aangekomen, in Munchhausen, met dank aan de baron die wel wat jaloers was omdat hij het zelf niet beter had kunnen bedenken.
Iedere lezer die nog goed aardrijkskunde onderwijs genoten heeft (met dat mooie vak topografie waar je nog een tien kon verdienen met het correct opdreunen van het rijtje Groningen, Hoogezand, Sappemeer… en verder weet ik het ook niet meer – nou ja, wie dat allemaal nog wel weet, weet dan natuurlijk ook dat Munchhausen in Frankrijk ligt.
Van Speyer af reden we langs prachtige rustige weggetjes, meestal over dijkjes temidden van bos, dan weer langs de Rijn, naar het zuiden. Na een tijdje kwamen we door een dorpje waar ze ook al niets te drinken hadden (evenals in de drie voorgaande plaatsen) en volgens het richtingbordje was de volgende plaats waar we langs kwamen in Frankrijk. Vanaf daar was de Rijn grensrivier tussen Duitsland en Frankrijk.

b-DSC_0430
de grens

Leuke camping in Munchhausen, prachtig weer om te kamperen, en een auberge voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd op 50 m vanaf de ingang van de camping.

This is not a tall story. There is one in Dutch (see above). We’re in Munchhausen and not at all surprised the famous storyteller from this part of the world made up all these highly unlikely accounts of his adventures. This is the dullest village in the Milky Way Galaxy.
Judging it by its name I always thought Munchhausen must be somewhere in Germany, but it happens to be in France.
We left Speyer in glorious sunshine – so different from the day before when it had been very cold indeed – and followed the rhine adown south along pleasant cycle tracks on small dikes and minor roads.
When we passed through a village where we couldn’t get anything to drink, just like in the three previous villages we had come through – we saw that the next village would be in France. And so we cycled into France.
Fairly soon we were in Munchhausen where we put up our tent, went out to a nearby auberge for a bite to eat.

11 – Dag/Day 11 – Otterstadt – Speyer – km 781

Oplettende lezertjes zullen opmerken dat het aantal afgelegde kilometers vandaag niet echt veel toevoegt. Even bijkomen van de vermoeienissen, en bijslapen. Ook even de vervelende enkel laten herstellen – dat gaat redelijk goed. Georgette en de apotheek zeggen dat ik één of ander homeopatisch middel moet nemen waar ik zelf nogal sceptisch over ben, maar misschien is het het placebo effect????
Nog een reden, we hebben besloten ons routeboekje (Reitsma’s Route naar Rome) voorlopig even vaarwel te zeggen en de alternatieve route langs de Rijn naar de Bodensee te gaan volgen. Een beetje een omweg, maar wel veel vlakker land. We blijven dus de Rijn volgen naar Basel, en vandaar naar de Bodensee.
Dan moet je je wel even orienteren, en we vonden in Speyer een boekhandel die alle benodigde kaartmateriaal verkocht. Speyer, wat we ervan gezien hebben een boeiende plaats met veel historische gebouwen, ook weer teruggaand naar de Romeinse tijd en mogelijk vroeger.
Tourist Information boekte voor ons een kamer ergens, maar toen we daar aankwamen bleken dat twee 1-persoonskamers te zijn, met duizend verontschuldigingen en natuurlijk konden ze ergens anders een 2-persoonskamer regelen als we dat liever hadden.
Verder gingen we bij een paar fietsenmakers langs, dit keer voor een paar fietstassen voor achterop bovenop de bagagedrager tussen de zijtassen. De plastic zakken die we bij ons hebben beginnen het wat te begeven.
Morgen weer kilometers maken.

——-

Very few kilometers today – for various reasons. Today is a very cold day and that’s a very good excuse for a day’s rest. Furthermore, give the ankle some time to recover – which it is doing fairly well. Georgette and some chemist here say I should take some homeopathic medicine, which I normally do not believe in, but who knows, the placebo effect might work after all. And we decided on a change of plans, farewell to Reistma’s route to Rome for a time, and we decided on an alternative route to the Bodensee, all along the River Rhine. On the internet we found a bookshop in Speyer with all the neccesary maps and guidebooks. Then we went shopping for some proper cycle bags to go on top of the rear panniers to replace the the by now rather holey plastic bags.
The tourist information booked a room for us – when we got there it appeared to be two single rooms, with 1000+ excuses and of course they would find us another room if we preferred a double – which we did.
Speyer is a place of considerable historial interest, but again we only saw very little of it. To do a trip like this properly and see all of the things one ought to go and see, one would need six months or more.

10a – INTERMEZZO – MAARTEN LUTHER

DSC_0411

We waren bij Luther te gast, en hij hield ons droog, maar we hebben het nog niet over hem gehad.

Wij fietsten door Worms – wie zich de geschiedenislessen uit zijn jeugd herinnert, denkt waarschijnlijk ‘Rijksdag te Worms…’ Wanneer was dat ook weer en waarom is het belangrijk?
In Worms waren we zoals gewoonlijk weer even verdwaald, en een vriendelijke fietser zei, fiets maar even achter mij aan, het is maar een klein stukje om voor mij, en hij bracht ons op de weg tussen de monumentale Domkerk en het al bijna even indrukwekkende Luther monument – een groep standbeelden van hervormers en bij de hervorming betrokken keurvorsten, met daar boven uit torenend Maarten Luther.
Zodra we daar stonden vielen de eerste spetters en wij trokken ons wijselijk terug onder de overkapping voor een gebouw aan de rand van het park, met een mooi uitzicht op de beeldengroep. Even later stortregende het, en meerdere schuilers voegden zich bij ons, waar onder een groep Turken, maar die hadden niets met Luther en hadden het over voor ons niet te volgen onderwerpen. Geen wonder, want op het eind van zijn leven beschreef Luther in een preek de Turken als vreselijke heidenen en voorlopers van de Anti-Christ, en het was de plicht van fatsoenlijke Christenen ze in de pan te hakken.
Ene oudere Duitse man die onze bepakte fietsen zag staan vroeg waar we heen op weg waren. Rome. Goed plan – zijn dochter was er net, met een schoolreis – maar niet op de fiets. Het was nog wel heel ver hoor, en over de Alpen… Toen wees hij op het standbeeld van Luther en bezong zijn lof. Een groot Duitser!!!

De Rijksdag te Worms, dus. 1521. De Staten kwamen bij elkaar om onderwerpen van gezamenlijk belang te bespreken – een belangrijk onderwerp deze keer was de leer van Maarten Luther die niet in overeenstemming was met die van Rome. Luther kon daar min of meer veilig heen omdat hij machtige beschermers had onder de keurvorsten, en een vrijgeleide van 21 dagen. Daar moest hij dus zijn leer uiteenzetten, onder meer tegenover keizer Karel V – hoewel ik de indruk heb dat laatstgenoemd heerschap waarschijnlijk meer kaas had gegeten van politiek en krijgskunde dan van de fijnere nuances van de theologie van die dagen.

Luther zou zijn woorden daar besloten hebben met ‘Hier sta ik, ik kan niet anders. God helpe mij.’ Dat schijnt echter een niet historische latere toevoeging te zijn van iemand die dat wel een goed idee vond.

Tja, Luther dus – als hij er niet geweest was hadden wij door de stortregen gefietst.

En tja, Luther. Toen straatarme boeren in de hervorming een aanleiding zagen om ook in opstand te komen tegen de onderdrukkende staat, sprak hij zich daar onomwonden tegen uit en met zijn goedkeuring of aanmoediging werden de opstandelingen vernietigend verslagen.
Het probleem waar Luther mee worstelde waren de christelijke geboden, de Bergrede bij voorbeeld, en de ontoepasbaarheid van deze geboden in het leven van de staat. Zo ontwikkelde hij zijn tweerijkenleer, die erop neerkwam dat in het persoonlijk christelijk leven andere ethische regels golden dan in het openbare leven als onderdaan van de staat.
Vooral in het laatst van zijn leven deed Luther stevige anti Joodse uitspraken. Zowel zijn Tweerijkenleer als de anti Joodse uitlatingen waren in de tijd van de Nazis een belangrijke leidraad voor de Duitse Kerk.

DSC_0412d-DSC_0410

We visited Maarten Luther, but haven’t mentioned him yet. Yet he may be the single most influential figure in modern German history (say from the 1500’s onwards) we came across on our trip down the Rhine.
When we got to Worms we got lost once more and a helpful cyclist told us to follow him and he would put us on the right track, and a minute later we stood on the road between the immense Dom and the great Luther monument.
As we felt we could not leave Worms without paying our respects to the great Reformer, we got off the bikes and crossed the road into the park. As soon as we stood in front of the group of statues of several important figures in the Reformation, Luther towering above them all, it started to rain and we fled under the awning of a building in the road by the side of the park.
There we were joined by a group of Turks who obviously weren’t interested in the great reformer at all, maybe with reason. Luther said the Turks were the precursors of the Antichrist and should all be killed. A German fellow who saw our bikes asked us where we were going and said Rome was a long way. After this he told us Luther was the greatest German of all times.

In 1521 Luther had to appear before the emperor and the heads of the German states at the Diet of Worms and was told to retract his theological statements, something he felt unable to do. Luther never uttered the words, ‘Here I stand, I can do no other, God help me.’ He did, however assert that his conscience was captive to the Word of God and that he could not go against conscience.
Anyway, if it hadn’t been for Luther, we would have been on our bikes when the downpour struck.
Luther, author of the Two Kingdoms Doctrine – on a personal level as a Christian you have to behave according to the precepts of the Sermon on the Mount, more or less, but as a subject of the state you have to obey state orders and live by a totally different ethic. This doctrine, together with Luthers anti Jewish sentiments played an important role in the German churches’ attitude in Nazi times.

DSC_0416

10 – Dag/Day 10 – Nierstein – Otterstadt – km 767

Na het betalen van de rekening en een hartroerend afscheid van de hotelhoudster, die haar enige gasten zag vertrekken, ging het verder zuidwaarts langs de Rijn. Al gauw lieten we de rivier links liggen en fietsten wat meer landinwaarts langs eindeloze velden Riessling. All dorpjes waar we doorkwamen waren een aaneenschakeling van Weinguts, waar je kon proeven en kopen.
Toen weer een omleiding, wat raadselachtig aangegeven, maar na een tijdje snapten we het, na eerst twee kilometer fout gereden te zijn. Daarna kwamen we bij Ludwigshafen aan – een grote haven- en industriestad aan de Rijn. De fietsroute gaat met een grote boog om Ludwigshafen heen, door bossen en over door de regen soms behoorlijk blubberige paden.
We waren van plan vannacht de tent op te slaan om het eens goedkoop te doen, maar dat ging niet door omdat het in de namiddag echt weer begon te regenen, en ik (=Peter) met een wat om de een of andere reden gezwollen en pijnlijke enkel rondloop die hinderlijk zeer doet, behalve bij het fietsen en nietsdoen. De apotheek heeft al een rekverbandje geleverd, en verder maar hopen dat het overgaat. Vanavond hotel in Otterstadt dus.

After paying the bill and goodbyes we continued our way south along the Rhine. After a few miles our road took us more inland and through endless fields of Riessling. The villages we passed consisted of hundreds of wine estates where one could taste and buy. We would have liked to but forgot our trailer.
Another detour – some ambiguous roadsings, after a mile or so in the wrong direction we discovered the true meaning of sings pointing in ambiguus directions and got on the right track gain.
Then we had to negotiate the long cycleroute that takes Rhine cyclists round the industrial town of Ludwigshafen, through fields and woods, and on slippery mud tracks at times.
We had planned to find a campsite for the night, but as it was once more raining and my (=Peter’s) ankle has for mysterious reasons turned red, swollen and rather painful -hindering any activity but cycling, we decided on another hotel.
In the last two places we stayed at they had internet but it didn’t work – here they have wifi they charge you for, but it does work.

09 – Dag/Day 9 – St Goar – Nierstein – km 673

DSC_0387

Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,
Daß ich so traurig bin,
Ein Märchen aus uralten Zeiten,
Das kommt mir nicht aus dem Sinn.
Die Luft ist kühl und es dunkelt,
Und ruhig fließt der Rhein;
Der Gipfel des Berges funkelt,
Im Abendsonnenschein.

Die schönste Jungfrau sitzet
Dort oben wunderbar,
Ihr gold’nes Geschmeide blitzet,
Sie kämmt ihr goldenes Haar,
Sie kämmt es mit goldenem Kamme,
Und singt ein Lied dabei;
Das hat eine wundersame,
Gewalt’ge Melodei.

Den Schiffer im kleinen Schiffe,
Ergreift es mit wildem Weh;
Er schaut nicht die Felsenriffe,
Er schaut nur hinauf in die Höh’.
Ich glaube, die Wellen verschlingen
Am Ende Schiffer und Kahn,
Und das hat mit ihrem Singen,
Die Loreley getan.

En daar fietsten we dus langs, een paar kilometer ten zuiden van St Goar. Omdat ze te druk was met het kammen van haar haar en het verleiden van kapiteins kwamen we er veilig langs.
De 30 km van St Goar naar Bingen is één van de mooiste en meest toeristische stukken van de Rijn. Aanradertje als je nog eens een eindje wilt fietsen.
In Bingen hadden we lunch in een café aan de oever van de Rijn, en zo gauw we binnen waren barstte de regen los. Een medefietser die we daar ontmoetten vertelde ons 48 manieren om van Bingen naar Mainz te komen, met alle toeristische attracties die we onderweg zouden tegenkomen.
We besloten in Bingen ons routeboekje niet te volgen en een route veel dichter bij de Rijn te volgen. Ging uitstekend deze keer.
In Mainz begon het eerst te spetteren, toen te regenen, toen te stortregenen en toen gingen de sluizen open. Wij werden nat, heel nat. Er was in Mainz ook een Weinfest aan de gang – kraampjes over een afstand van ongeveer een kilometer op ons fietspad, en de drukte van een populaire Duitse kerstmarkt. Daar moesten wij ons met onze bepakte fietsen doorheen wringen. Al die mensen hadden het zo druk met hun bier, wijn en worst dat ze onder hun parapu’s helemaal niet in de gaten hadden dat het regende.
Na Bingen was het nog een aardig eindje naar Nierstein, door de regen die maar van geen ophouden wist. Gelukkig werd de route verlevendigd door niet aangegeven omleidingen waardoor het toch nog interessant werd.
In het hotel dat we in Nierstein geboekt hadden werden we verwelkomd als lang niet geziene vrienden, waaraan je maar ziet dat je beter in Nierstein kunt zijn dan ze hebben. Dit is trouwens toch wel een medisch tripje want vandaag kwamen we door Alsheim, daar hadden ze het al zo erg dat ze niet meer wisten dat je dat met een ‘z’ schrijft.

DSC_0380

I cannot determine the meaning
Of sorrow that fills my breast:
A fable of old, through it streaming,
Allows my mind no rest.
The air is cool in the gloaming
And gently flows the Rhine.
The crest of the mountain is gleaming
In fading rays of sunshine.

The loveliest maiden is sitting
Up there, so wondrously fair;
Her golden jewelry is glist’ning;
She combs her golden hair.
She combs with a gilded comb, preening,
And sings a song, passing time.
It has a most wondrous, appealing
And pow’rful melodic rhyme.

The boatman aboard his small skiff, –
Enraptured with a wild ache,
Has no eye for the jagged cliff, –
His thoughts on the heights fear forsake.
I think that the waves will devour
Both boat and man, by and by,
And that, with her dulcet-voiced power
Was done by the Loreley.

A few kilometres south of St Goar we passed the famous Loreley, where many boats are said to have been shipwrecked because their captains had eyes only for the beautiful Loreley combing her golden hair.
We passed the site but missed the girl – so we survived.
From St Goar to Bingen was some 30 kms of dramatic beauty, in glorious weather.
In Bingen we had lunch in a Rhineside café, and as soon as we were in there was a regular downpour.
When the rain had stopped we continued the trip along the Rhine towards Mainz, another detour but more successful than the previous one – we decided to follow the Rhine instead of cutting off a loop by going over the hills inland.
In Mainz it started to rain – another regular downpour but longer this time and we got soaked. The rain did not seem to deter the thousands of people enjoying glasses of wine and other uplifting drinks at the hundreds of stalls right on the cycle track, so we had to get off and walk for about one kilometre. After that much more rain, some unsignposted detours and finally a warm welcome at the hotel we had booked in Nierstein.

08 – Dag/Day8 – Remagen – St Goar – km 589

DSC_0320

JUPITER IS DE GROOTSTE

Vandaag gingen we de grens over tussen Germania Superior en Germania Inferior. Een Romeinse legionair heeft daar de inscriptie achtergelaten: Hier (zijn we) op de grens van de geesten van dit gebied, (maar) Jupiter is de grootste.
Als je lange tochten fietst of loopt is het vaak alsof de geschiedenis op je neerkijkt, zeker hier langs de Rijn.
Een van de nadelen van zo’n tocht is dan ook de preoccupatie met fietsen. Er waren onder meer in Remagen dingen die we graag bekeken hadden.
We misten het Römer Museum met alle Romeinse overblijfselen. Verder kwamen we langs de overblijfselen van een brug die de Rijn insteekt. In Wereldoorlog II viel de brug onbeschadigd in handen van de geallieerde troepen maar stortte een dag of wat later spontaan in als gevolg van overbelasting. Nu is daar een Vredesmuseum gesticht.
Langs de Rijn zie je talloze kastelen. Als je in de Middeleeuwen schipper was van een Rijn vrachtschip moest je om de zoveel kilometer tol betalen of een deel van je lading aan de één of andere roofridder. In de zeventiende eeuw verwoestten de troepen van de Franse koning Lodewijk XIV al deze kastelen om de vrije doorvaart te garanderen.

Van Remagen fietsten we zuidwaarts over het fietspad langs de Rijn. Fantastisch mooie route, alleen jammer dat het in het begin van de dag nogal mistig was en het uitzicht beperkt. Na wat geïmproviseer vanwege wegomleggingen waren we dan toch bij de brug over d Moezel, en even later bij een café waar ze hun eigen bier brouwden en een broodje kwark en groente serveerden.
Vanaf Koblenz wordt het dal van de Rijn smaller, en je komt door het ene leuke plaatsje na het andere, met overal verleidingen om op een terrasje plaats te nemen in plaats van verder fietsen, maar er moeten kilometers gemaakt worden.

Het hotel in St Goar had internet dat het niet deed, vandaar dat dit geschrijf moet wachten op wifi voorzieningen.

DSC_0340

JUPITER IS THE GREATEST

Today we passed the border between Germania Superior and Germania Inferior. A Roman legionnaire left an inscription here: Here (we are) at the border of the spirits of this realm, but Jupiter is the greatest. He must have been right.
On these long cycle trips it is often as if history is staring down on you, and certainly when cycling down a river like the Rhine which has always been of great historical and strategic importance.
One of the drawbacks of a long cycle tour is your preoccupation with cycling. You pass so many things you would have liked to spend some time visiting = but there are always the bikes to be parked in safe place and the distance to be covered that day.
Two things we would have liked to see in Remagen were the Roman Museum and the Peace Museum. One or two kilometres south of Remagen you will find the remains of a bridge sticking out into the river. When in World War II the allied forces made their way into Germany , they captured the important railway bridge across the Rhine intact, but a few days later the bridge collapsed anyway.
Now there is a Peace Museum t the site.
Nowadays you see lots of containerships and other boats going up and down the Rhine. In mediaeval times the captain would have had to stop at many places in order to pay outrageous amounts in toll. The French king Louis XIV had all the castles along the Rhine destroyed in order to guarantee a fee passage.

We cycled from Remagen to Koblenz where we arrived a bit later than expected due to unannounced blocked cyclepaths along the river, forcing us to make a detour and find our own way in the streets of Koblenz. Then we got to the bridge across the River Mosel. From there it was an unforgettable scenic route to St Goar, where we called it a day.