Wie onze kilometerstanden gevolgd heeft zal gezien hebben dat we de laatste dagen (sinds Hirtshals) steeds 100+ afstanden gereden hebben, en wie het verhaal gevolgd heeft zal gelezen hebben dat we veel langs wat grotere wegen gereden hebben. Dat was niet het originele plan, maar een vriendin (Hadewijch) is overleden, en we wilden in ieder geval op tijd terug zijn voor de uitvaartplechtigheid en liefst één of twee dagen eerder.
Het idee was om of op tijd in Nederland aan te komen, of zo dicht bij dat het goed mogelijk was fiets en bagage ergens achter te laten en met de trein naar huis te gaan.
Vandaag, in Husum, hebben we besloten dat dit onze laatste fietsdag was. We hebben een prachtige tocht gehad – de laatste vier- of vijfhonderd kilometer willen we niet onder tijdsdruk afjakkeren.
Maar eerst van Ribe naar Husum.
Dat hebben we eerder gefietst. Toen volgden we een kleine (om)weggetjes route langs de kust, en deden we er twee dagen over. Nu hebben we er, grotendeels over fietspaden maar zo nu en dan ook langs drukke wegen, één dag over gedaan.
Ook in Duitsland mag je vaak op wegen fietsen die nog het meest lijken op onze provinciale wegen; vaak is er voor fietsers die gewoon van A naar B willen fietsen geen alternatief, of je moet echt vele kilometers omrijden. Wel moet gezegd worden dat de fietsstroken langs de Duitse wegen heel wat breder zijn dan de Deense equivalenten, en de aanwijzingen voor fietsers duidelijker.
Denemarken staat dan wel bekend als het fietsvriendelijkste land van Europa, met Nederland als tweede, maar als het op lange afstandroutes aankomt waarbij je als fietser via een redelijk korte route van de ene plaats naar de andere wilt laten ze het vaak afweten.Je kunt niet anders dan langs drukke wegen fietsen met smalle of geen fietsstrook, en richtingaanwijzers voor fietsen zijn er al helemaal niet, en als ze er al zijn worden ze niet consequent volgehouden.
We begonnen met zonnig weer, de wind was wat hard, maar niet ongunstig, net iets noord-west, en we reden naar het zuiden.
In Skaerbaek was het koffietijd, en we lunchten in onze stamkroeg in Tønder. Ook al weer zo’n leuke, Deense stad met een oud centrum, vlak boven de Duitse grens. We zijn er al een aantal keren gestopt, zowel met de auto als met de fiets.
Ook Husum is een bezoek waard. Oude stad met gezellig centrum rond de haven, veel restaurantjes, terrasjes. Het was deze keer niet eenvoudig onderdak te vinden. Booking.com dat we vaak gebruikt hebben had alleen nog heel dure hotels in de aanbieding. Even verder zoeken op internet leverde nog een hotel op met een betaalbare kamer, en weer vlak bij het oude centrum.
En van hier terug naar Nederland, maar hoe? Fietsen in de trein was mogelijk, maar met een tandem en veel bagage wordt dat heel lastig, vooral bij een rit zoals deze met veel overstappen.
Mogelijkheid twee was een busje huren, fiets achterin, naar huis rijden en dan busje weer inleveren in Leer, vlak over de Duitse grens aan onze kant. Nergens te krijgen; ook geen aanhangwagen die je and ergens anders kon inleveren. Op het laatst één mogelijkheid, de volgende dag, een soort verhuiswagen met een enorme laadruimte, en heel erg duur voor zoveel kilometers.
Mogelijkheid 3 dus: wij gaan met de trein terug naar huis, en halen fiets en bagage de volgende dag op met onze eigen auto.
14-07 dus: we kochten om 10:25 een treinkaartje, konden om 10:31 vertrekken en waren na wat overstappen om 17:37 in Groningen, en een drie kwartier later stapten we uit de bus bij de bushalte vlak bij ons huis.
De volgende dag (15-07) hebben we fiets en bagage opgehaald – dat was nog even avontuurlijk. Bij aankomst in Leek was de accu van de auto na zoveel dagen stilstaan aardig leeg. Honda Assistance stuurde de Wegenwacht erop af, en we konden weer rijden.
We reden naar Husum, laadden de spullen in de auto, en reden weer terug. Bij Bremerhaven ging opeens op het dashboard de hele kerstverlichting aan – allemaal waarschuwingslampjes van uitgevallen systemen – betekenis: u kunt doorrijden maar breng de auto naar de dealer. Wat kilometers verder: accuwaarschuwingslichtje. Proberen de Nederlandse grens te halen. Dat lukte goed, en toen viel alles uit. Gestopt langs de kant van de weg, en telefoon gepakt om maar weer een hulpdienst te bellen. En wat gebeurt er, floeps gaan alle lichten weer aan en de waarschuwingslampjes uit. Toch maar weer verder rijden – na Groningen, het laatste stukje, ging het weer mis, maar met zwakke koplampen konden we nog net de laatste kilometers naar de Watersingel halen.
En nu (16-07) staat de auto dus bij de garage, en wordt er een nieuwe dynamo in gezet.

We zijn weer thuis – na een fantastisch mooie tocht van Leek naar de Noordkaap en weer terug, van Nederland door Duitsland, Denemarken, Zweden, Finland, Noorwegen, en toen weer Denemarken en Duitsland. Zoveel belevenissen, indrukken, we moeten het zelf nog even allemaal op een rijtje zetten. De (veel te veel) foto’s die we gemaakt hebben moeten daarbij een handje helpen. Binnenkort komt er op deze blog nog een fotopagina met wat foto’s die wij in ieder geval erg leuk vinden.
Wij hebben genoten. Van heel veel van jullie hebben we iets gehoord onderweeg, soms in de vorm van commentaren op de blog, soms per mail of whatsapp, en in Georgette haar geval, via Wordfeud. We hopen iedereen gauw weer eens te zien om bij te praten.