Mooie, afwisselende route, mooi weer, veerboten, en een onvindbaar hotel, dat is de samenvatting. Wie de details wil lezen, die volgen hier onder.

Half zeven ging de wekker, want we wilden de veerboot halen. Het resultaat was natuurlijk dat we veel te vroeg bij de afvaartplaats waren en even rust konden nemen.
We waren vandaag aan het eiland-hoppen, met veerboten en een brug. Het tweede stuk van de route voerde langs een rustig weggetje – in Nederland zou het een B-weg zijn of zoiets – zo’n 30 km tot de volgende veerboot. Een schilderachtige route, bloemenbermen, uitzichten over het fjord en de bergen (het wordt eentonig om dit maar steeds weer te schrijven, maar in werkelijkheid zijn de grote verschillen tussen de verschillende eilanden of delen van de weg juist opvallend). Dit was een stukje weg met veel gemene hellinkjes, van zo’n 12% of in sommige gevallen meer. Nooit lang, maar wel goed voor een paar zweetdruppeltjes en even op de trappers staan.
We gingen weer een indrukwekkend hoge brug over (toch wel de specialiteit van de Noren: bruggen en tunnels).
Ook voor de volgende veerboot waren we rijkelijk vroeg: ruim een uur wachten. Dat was niet zo erg: de zon scheen lekker, je kon wat langs het fjord lopen en de bloemen en vergezichten bewonderen.
Van de tweede naar de derde veerboot was ruim 18 km, en die derde veerboot zou na 40 minuten vertrekken, en de volgende dan weer vier uur later. 18 km in 40 minuten, dat haal je natuurlijk nooit in Noorwegen, dachten we. Het begon met een flinke helling, maar daarna daalde de weg geleidelijk, en bleef verder zo goed als horizontaal, naar Noorse begrippen. We konden flink doorrijden, en dachten, misschien halen we het nog ook. Dus flitste er een gele tandem door het Noorse land, en daar zagen we de aanlegplaats van de veerboot al, en de veerboot, een sneldienst die zijn naam eer aandeed. met een vaartje op de kade afstormde, hard remde, twintig seconden bleef liggen om een paar voetgangers aan boord te laten, en toen met dezelfde snelheid er weer vandoor ging. Een paar minuten later stonden we op de verlaten, desolate kade met een wachttijd van vier uur in het vooruitzicht.
Om ons te vermaken verschenen er plotseling een paar auto’s. De inzittenden sprongen eruit, en begaven zich met hengels naar de waterkant, alwaar ze een minuut of vijf verwoed stonden te vissen, één of twee heel kleine visjes vingen, en met dezlefde sneldheid weer in hun auto’s sprongen en er vandoor gingen. Een paar andere viseers die met een camper verschenen waren hielden het iets langer vol, maar ook die verdwenen na niet al te lange tijd met een miezerig visje als beloning voor hun inspanningen.
Na ongeveer twee uur wachten verscheen daar dan toch een veerboot, maar niet de onze – deze ging de verkeerde kant op en zou na twee uur terugkomen in de omgekeerde richting. Georgette vroeg voor alle zekerheid maar eens of dit toch niet de boot naar Ålesund was, en het antwoord was, ‘Nee, we gaan eerst de andere kant op, maar u mag wel vast aan boord komen hoor.’ Het resultaat was dat we voor de prijs van een overtocht naat Ålesund eerst een gratis mini cruise met de sneldiendst hadden naar veel verder gelegen eilandjes, en toen weer terug via onze opstapplaats naar Ålesund.
In Ålesund zouden we naar de camping rijden, 3 km oostelijk van de stad. Dat viel vies tegen, een autoweg waar we niet op mochten rijden, dikke hellingen om overheen te klauteren, en we wilden juist graag een beetje centraal in de stad zitten om dingen te kunnen regelen en de stad te kunnen bekijken. Halverwege dus een hotel gebeld, en die hadden plaats voor een niet al te absurde prijs. Hotel was een beetje moeijk te vinden en de navigatie gaf het een beetje op omdat het adres van het hotel onbekend was. Mensen die ons de weg wezen wisten het ‘ongeveer’ en lieten ons dikke hellingen op sjouwen waar het hotel dus niet was.
En hoe nu verder? Morgen gaat het weer regenen, en de vooruitzichten voor de komende week zijn niet optimaal. We willen morgen dus met de Hurtigruten naar Bergen. En daar moeten we kiezen, via Oslo naar huis (als dat al lukt met de trein naar Oslo) of de veerboot van Bergen naar Hirtshals in Denemarken. Wat het wordt? Wie weet? Wordt vervolgd.

—-

A tale of three ferries, a bridge and a scenic route. We left Molde Camping at about 8 a.m. in order to be in time for the ferry, with the result that we were rather early and had our first rather long wait of the day.
The route to the second ferry took us up and down some pretty steep hills, but the views were stunning and the flowers by the roadside colour- and beautiful.
The second ferry meant another long wait. And then the third one… about 18 kms and we had some fourty minutes to get there, or we would have to wait for over four hours. Needless to say, we didn’t get there on time, but we did see the ferry, some 5 minutes down the road, appear, and disappear.
We were lucky. First there were some fishermen who jumped out of their cars, got their fishing rods out and started fishing vigorously for some five minutes, talking loud enough to scare any fish away, and then jumped into their cars again and disappeared. Some other people who had shown up in a camper lsted a bit longer, but they, too, caught a few very small fish and then got into their camper again and went on their way.
Then a ferry appeared, but it went in the wrong direction – headed for some outlying islands. On the way back it would stop here again. “But you can come on board, no need to wait for us to come back, and you will have a free excursion to the islands on the way to Ålesund.
Ålesund, beautiful Jugendstil town, check it out (wiki) or even better, do go and see it.
The weather is about to change back to rain and rather cooler temperatures – and we won’t wait for it to do so. tomorrow we want to get the Hurtigruten ferry to Bergen, and from there we will see how we get either to Denmark or Germany to embark on the final part of the trip.