Heet van de naald, vanuit een soort eetcafé in Zülpich – de fiets staat bij de fietsenmaker. Wij eten hier een hapje terwijl de fietsenmaker zich over mijn derailleur ontfermt.
Bij Düren verlieten we de Roer, fietsten langs een mooi kasteel waar je heel lekker iets kunt eten en drinken, als je tenminste niet op maandag komt. Na het ongastvrije kasteel bekeken te hebben (van de buitenkant) kwam meteen de eerste serieuze helling – 9% – en bleek mijn derailleur ontregeld zodat de lage versnellingen het niet deden. Dat was even flink op de trappers staan.
Daarna volgde een redelijk saai stuk tussen landerijen tot we bij een afgesloten weg kwamen. Fietsbordjes naar Zülpich gevolgd, die de weg goed wezen tot ze op waren en we op een kruispunt stonden en geen idee welke kant het uit was. Een vriendelijke chauffeur van een grote bestelwagen wees ons de weg – twijfelde toen of er langs het stuk grote weg wel een fietspad was en zei: ‘Ach.leg die fietsen maar achterin. Ik zet jullie wel af in het centrum van de stad. 10 minuten later, en een heel verhaal over hoe het is om als Roemeen in Duitsland te leven verder, stapten we in Zülpich uit, vlak bij de fietsenmaker die we ook nodig hadden.
Het probleem van een Roemeen in Duitsland in een notedop: In Duitsland ben je een vervelende buitenlander en in Roemenie ben je vast en zeker zo’n Duitse Nazi.
Al zullen we er niet veel van zien, Zülpich is een beetje een must voor Romegangers. Veel Romeinse overblijfselen hier. Als je het even googlet weet je er veel meer dan ik van. Zo zie je maar, om iets te weten te komen moest je vroeger op reis gaan, en nu even googelen, dan kom jij iets te weten en Google alles over jou.

De bagage van de fietsen bij het hotel…

We hebben inmiddels besloten nog door te fietsen naar Euskirchen als de fiets weer rijklaar is. Vandaar misschien nog wat meer bespiegelingen en overwegingen.

En daar zijn we dus. goed dat mijn derailleur gemaakt is – helling van 11% was ika nders niet opgekomen.
Het Regent Hotel was moeilijk te vinden, maar een vriendelijke dame liep en fietste met ons mee omdat het te moeilijk was om uit te leggen. Vandaag was de dag van behulpzame mensen.

When (If) we get to Rome, we won’t get our you’ve-done-it-certificates, we cheated. Georgette feeling a lot better we left Jülich at 9:15 and continued our trip along the Rur. Pretty much the same as Saturday, a quiet cycle track along the river, until we got to Düren where we left the Rur. We cycled along a castle where we were going to have lunch in a cafe – the place to go according to our guidebook. Montag Ruhetag – not so on Mondays. Then we got to the first 9% serious slope, a good way to find out that my gears where out of order. That’s why we are here in this café in Zülpich, where we were dropped by a driver of a small lorry who hd picked us up at a crossroads where we were trying to find out which of the three possible choices was the right one. We had run into a closed road and followed the signs to Zülpich, but they had run out of signs. The lorry driver said it was too complicated to explain how to get there on a bicycle, but it was very simple by car, so we lifted the bikes into the van and ten minutes later he dropped us right in the centre of town. On the way he told us what it was like to be a Rumanian living in Germany – in Germany you are a bloody foreigner, and when you go back to Rumania they are sure you must be one of those $%^#**&^!! Nazis.
Time to pay the bill here and go and see if the bike repair man has fixed my gears.
We have decided to do another 16 kms (10 miles) to Euskirchen and call it a day there.

And now we have arrived there. Good thing I had my bike repaired – otherwise the 11 % slope on the way would have been too much. In Euskirchen a kind lady walked/cycled with us to the hotel in the city ventre as it was too complicted to explain how to get there. This was the day of helpful people.